Με την προφανή αδυναμία της πολιτικής τάξης να διαχειριστεί, με
στοιχειώδη επάρκεια, τα πράγματα της χώρας, δεν ήσαν λίγοι εκείνοι που,
τα τελευταία χρόνια, αναζητούσαν (και προωθούσαν) τις λεγόμενες
«τεχνοκρατικές λύσεις»! Αφού απέτυχαν οι πολιτικοί, θα έρθουν να μας
σώσουν οι τεχνοκράτες, ως ειδήμονες. Ως γνώστες των πραγμάτων,
απαλλαγμένοι από τις αγκυλώσεις και τις δουλείες των πολιτικών.
Και αυτή η …μόδα δεν ήταν μόνον ελληνικό φαινόμενο, αλλά γοήτευε και τους ευρωπαίους. Έτσι, με σχεδόν πραξικοπηματικό τρόπο και υπό το κράτος εκβιασμών, απειλών και πιέσεων, επέβαλλαν τους κυρίους Παπαδήμο και Μόντι να βγάλουν Ελλάδα και Ιταλία από τα έγκατα της κρίσης, όπου τις είχαν βυθίσει οι πολιτικοί.
Αμφότεροι ξεκίνησαν με τις καλύτερες συστάσεις και τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη (θα ενθυμείσθε εκείνα τα …σταλινικού τύπου ποσοστά αποδοχής στις έρευνες της κοινής γνώμης), για να αποχωρήσουν τελικά σχεδόν απαξιωμένοι.
Τα …αστέρια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, που με επικεφαλής τον πολύ Τόμσεν, ήρθαν να σώσουν την Ελλάδα, απεδείχθησαν μαθητευόμενοι μάγοι, ασκούμενοι στου …κασίδι το κεφάλι. Τα προγράμματά τους αντί να δώσουν λύσεις, υπεδείκνυαν συνταγές καταστροφής. Ώσπου, κάποια στιγμή, αναγκάστηκαν να ομολογήσουν δημοσίως, ότι …έκαναν λάθος! Όλοι αυτοί, αν εργάζονταν σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση θα είχαν εκδιωχθεί πύξ-λάξ, αυθωρί και παραχρήμα! Ακόμα και σε διατεταγμένοι αποστολή να ήταν (που κατά τη γνώμη μου ήταν) με τους χειρισμούς τους απώλεσαν το βασικό στοιχείο της επιτυχίας: την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη.
Τα …ημέτερα «αστέρια» απεδείχθησαν ακόμα χειρότερα. Ο πρώην επικεφαλής του ΣΕΒ (βιομήχανος, χωρίς …..βιομηχανία) πολιτικολογούσε ασύστολα, προτείνοντας λύσεις «δια πάσαν νόσον», ενώ εσχάτως επιχειρεί ανοίγματα (βιομήχανος αυτός) προς την ….Αριστερά του κ. Τσίπρα! Την ίδια στιγμή αποτυχημένα τραπεζικά στελέχη ανακυκλώνονται σε μια προσπάθεια αυτοσυντήρησης του καταρρέοντος συστήματος επειδή τα “λεφτά είναι πολλά και οι …υποχρεώσεις περισσότερες.
Ένα από τα εκκωφαντικά μαθήματα της κρίσης είναι ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας, που «μπουκωμένος» από τις επιδοτήσεις και εξαρτώμενος από κρατικές προμήθειες, συμβάσεις και έργα, κατέρρευσε με πάταγο, μόλις έκλεισε η στρόφιγγα που τον συντηρούσε.
Το τραπεζικό μας σύστημα, το …διαμάντι της πάλαι ποτέ ισχυρής Ελλάδος, πλήρως εξαρτημένο από το ΤΧΣ, κρατάει όμηρο την ελληνική οικονομία και …διαπραγματεύεται τη σωτηρία του σε βάρος της κοινωνίας. Η συζήτηση για άρση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ανεξέλεγκτων κοινωνικών εκρήξεων.
Το ΤΑΙΠΕΔ, που δημιουργήθηκε για να αποτελέσει την απάντηση στην αδυναμία των πολιτικών να διαχειριστούν τα σοβαρά ζητήματα των αποκρατικοποιήσεων, αποτελεί ένα τεράστιο φιάσκο. Σχεδόν κάθε χρόνο αλλάζει Πρόεδρο και εκτός από τα σκανδαλώδη προνόμια των στελεχών του, το έργο του είναι αρνητικό. Ο τραγέλαφος (για να μην γράψω τίποτα χειρότερο) με την υπόθεση Σταυρίδη, δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται στον κόσμο τους! Είναι εντελώς αποκομμένοι από την κοινωνία. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο, παρά μόνο να …ολοκληρώνουν (όταν ολοκληρώνουν) deals, αγνοώντας προκλητικά το γεγονός ότι διαχειρίζονται την περιουσία του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση, αντί να ψάχνει για νέο Πρόεδρο, είναι προτιμότερο να καταργήσει αυτό το αμαρτωλό μόρφωμα που λέγεται ΤΑΙΠΕΔ και να αναζητήσει κάποιον άλλον, περισσότερο αποτελεσματικό και διαφανή, τρόπο να χειριστεί το μείζον ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων.
Το Υπουργείο Οικονομικών, έχει πλέον καταντήσει ανέκδοτο. Βγάζουν μια ανακοίνωση το πρωί και μέχρι το βράδυ χρειάζονται … ερμηνευτικές εγκύκλιοι, διευκρινιστικές δηλώσεις, διευκρινίσεις, επεξηγήσεις, διορθώσεις! Έλεος πια! Λίγη σοβαρότητα, δεν θα έβλαπτε!
Επειδή ο κατάλογος είναι ατελείωτος, θα ήθελα να κλείσω μ’ αυτόν τον ανεκδιήγητο κ. Θεοχάρη. Σε ποια …τριτοκοσμική χώρα, οι πολίτες υποβάλλουν τις φορολογικές τους δηλώσεις μέχρι το……τέλος Αυγούστου; Δεν αναφέρομαι στο φιάσκο του ΤΑXIS, γιατί αυτό είναι ευθύνη του ….«εθνικού μας προμηθευτή», αλλά στις απανωτές γκάφες με τις προθεσμίες, τις αποδείξεις και όλα τ’ άλλα, τα απίθανα, που οδηγούν τον πολίτη σ’ έναν απίστευτο Γολγοθά. Και η χώρα χρειάζεται έσοδα!!!
Συμπέρασμα: Η σωτηρία της πατρίδος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για την εγκαταλείψουμε στα χέρια τέτοιων τεχνοκρατών της συμφοράς. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική γιατί έτσι πρέπει να λειτουργούν οι δημοκρατίες. Κυρίως, όμως, πρέπει να είναι πατριωτική γιατί η επιβίωση της πατρίδος είναι πάνω από σκοπιμότητες, προσωπικές στρατηγικές και ποικιλώνυμα συμφέροντα.
Του Κώστα Ροδινού
Και αυτή η …μόδα δεν ήταν μόνον ελληνικό φαινόμενο, αλλά γοήτευε και τους ευρωπαίους. Έτσι, με σχεδόν πραξικοπηματικό τρόπο και υπό το κράτος εκβιασμών, απειλών και πιέσεων, επέβαλλαν τους κυρίους Παπαδήμο και Μόντι να βγάλουν Ελλάδα και Ιταλία από τα έγκατα της κρίσης, όπου τις είχαν βυθίσει οι πολιτικοί.
Αμφότεροι ξεκίνησαν με τις καλύτερες συστάσεις και τη μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη (θα ενθυμείσθε εκείνα τα …σταλινικού τύπου ποσοστά αποδοχής στις έρευνες της κοινής γνώμης), για να αποχωρήσουν τελικά σχεδόν απαξιωμένοι.
Τα …αστέρια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, που με επικεφαλής τον πολύ Τόμσεν, ήρθαν να σώσουν την Ελλάδα, απεδείχθησαν μαθητευόμενοι μάγοι, ασκούμενοι στου …κασίδι το κεφάλι. Τα προγράμματά τους αντί να δώσουν λύσεις, υπεδείκνυαν συνταγές καταστροφής. Ώσπου, κάποια στιγμή, αναγκάστηκαν να ομολογήσουν δημοσίως, ότι …έκαναν λάθος! Όλοι αυτοί, αν εργάζονταν σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση θα είχαν εκδιωχθεί πύξ-λάξ, αυθωρί και παραχρήμα! Ακόμα και σε διατεταγμένοι αποστολή να ήταν (που κατά τη γνώμη μου ήταν) με τους χειρισμούς τους απώλεσαν το βασικό στοιχείο της επιτυχίας: την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη.
Τα …ημέτερα «αστέρια» απεδείχθησαν ακόμα χειρότερα. Ο πρώην επικεφαλής του ΣΕΒ (βιομήχανος, χωρίς …..βιομηχανία) πολιτικολογούσε ασύστολα, προτείνοντας λύσεις «δια πάσαν νόσον», ενώ εσχάτως επιχειρεί ανοίγματα (βιομήχανος αυτός) προς την ….Αριστερά του κ. Τσίπρα! Την ίδια στιγμή αποτυχημένα τραπεζικά στελέχη ανακυκλώνονται σε μια προσπάθεια αυτοσυντήρησης του καταρρέοντος συστήματος επειδή τα “λεφτά είναι πολλά και οι …υποχρεώσεις περισσότερες.
Ένα από τα εκκωφαντικά μαθήματα της κρίσης είναι ο κρατικοδίαιτος ιδιωτικός τομέας, που «μπουκωμένος» από τις επιδοτήσεις και εξαρτώμενος από κρατικές προμήθειες, συμβάσεις και έργα, κατέρρευσε με πάταγο, μόλις έκλεισε η στρόφιγγα που τον συντηρούσε.
Το τραπεζικό μας σύστημα, το …διαμάντι της πάλαι ποτέ ισχυρής Ελλάδος, πλήρως εξαρτημένο από το ΤΧΣ, κρατάει όμηρο την ελληνική οικονομία και …διαπραγματεύεται τη σωτηρία του σε βάρος της κοινωνίας. Η συζήτηση για άρση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας μπορεί να αποτελέσει τη θρυαλλίδα ανεξέλεγκτων κοινωνικών εκρήξεων.
Το ΤΑΙΠΕΔ, που δημιουργήθηκε για να αποτελέσει την απάντηση στην αδυναμία των πολιτικών να διαχειριστούν τα σοβαρά ζητήματα των αποκρατικοποιήσεων, αποτελεί ένα τεράστιο φιάσκο. Σχεδόν κάθε χρόνο αλλάζει Πρόεδρο και εκτός από τα σκανδαλώδη προνόμια των στελεχών του, το έργο του είναι αρνητικό. Ο τραγέλαφος (για να μην γράψω τίποτα χειρότερο) με την υπόθεση Σταυρίδη, δείχνει ότι οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται στον κόσμο τους! Είναι εντελώς αποκομμένοι από την κοινωνία. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο, παρά μόνο να …ολοκληρώνουν (όταν ολοκληρώνουν) deals, αγνοώντας προκλητικά το γεγονός ότι διαχειρίζονται την περιουσία του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση, αντί να ψάχνει για νέο Πρόεδρο, είναι προτιμότερο να καταργήσει αυτό το αμαρτωλό μόρφωμα που λέγεται ΤΑΙΠΕΔ και να αναζητήσει κάποιον άλλον, περισσότερο αποτελεσματικό και διαφανή, τρόπο να χειριστεί το μείζον ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων.
Το Υπουργείο Οικονομικών, έχει πλέον καταντήσει ανέκδοτο. Βγάζουν μια ανακοίνωση το πρωί και μέχρι το βράδυ χρειάζονται … ερμηνευτικές εγκύκλιοι, διευκρινιστικές δηλώσεις, διευκρινίσεις, επεξηγήσεις, διορθώσεις! Έλεος πια! Λίγη σοβαρότητα, δεν θα έβλαπτε!
Επειδή ο κατάλογος είναι ατελείωτος, θα ήθελα να κλείσω μ’ αυτόν τον ανεκδιήγητο κ. Θεοχάρη. Σε ποια …τριτοκοσμική χώρα, οι πολίτες υποβάλλουν τις φορολογικές τους δηλώσεις μέχρι το……τέλος Αυγούστου; Δεν αναφέρομαι στο φιάσκο του ΤΑXIS, γιατί αυτό είναι ευθύνη του ….«εθνικού μας προμηθευτή», αλλά στις απανωτές γκάφες με τις προθεσμίες, τις αποδείξεις και όλα τ’ άλλα, τα απίθανα, που οδηγούν τον πολίτη σ’ έναν απίστευτο Γολγοθά. Και η χώρα χρειάζεται έσοδα!!!
Συμπέρασμα: Η σωτηρία της πατρίδος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για την εγκαταλείψουμε στα χέρια τέτοιων τεχνοκρατών της συμφοράς. Η λύση δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική γιατί έτσι πρέπει να λειτουργούν οι δημοκρατίες. Κυρίως, όμως, πρέπει να είναι πατριωτική γιατί η επιβίωση της πατρίδος είναι πάνω από σκοπιμότητες, προσωπικές στρατηγικές και ποικιλώνυμα συμφέροντα.
Του Κώστα Ροδινού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου