Καιρός για λίγη αισιοδοξία

Οι υπολογισμοί μου λένε πως αν εφαρμοστεί άμεσα ένα μέρος των μέτρων των 13,5 δις (το αναδρομικό τους κομμάτι κυρίως), εάν λάβουμε την δόση των 31,5 δις εντός του έτους, πράγμα πολύ πιθανό και αν πληρωθούν οι άμεσοι φόροι σε ποσοστό άνω του 60-70% πράγμα μάλλον πιθανό, το 2012 η Ελλάδα θα εμφανίσει για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια ένα σημαντικό πρωτογενές πλεόνασμα! Προς το παρόν, κανείς δεν αναφέρεται σε μια τέτοια εκδοχή αλλά είναι ένα λίαν πιθανό και φυσικά ευπρόσδεκτο σενάριο.

Εάν συμβεί αυτό, νομίζω πως είναι η ώρα ο Πρωθυπουργός της χώρας να αλλάξει την ατζέντα των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας. Τα βήματα που απομένουν προς αυτή την κατεύθυνση στο εσωτερικό της χώρας είναι απλά και ευδιάκριτα: ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (με έκδοση κοινών μετοχών;), εκκαθάριση των μισθολογίων του δημόσιου τομέα από υπαλλήλους – «φαντάσματα», από ανίκανους και κομματάνθρωπους, περικοπή και άλλο των «ανελαστικών» δαπανών των υπουργείων, αναμόρφωση του φορολογικού νόμου, ένταση της μάχης κατά της ακρίβειας, επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων και αναζήτηση των κλεμμένων οπουδήποτε κι αν έχουν σωρευτεί. Στο εξωτερικό από την άλλη, πρέπει να αλλάξει ο τόνος και ο στόχος της διαπραγμάτευσης. Το βάρος θα πρέπει να δοθεί στην κατεύθυνση μιας συνολικής διευθέτησης του χρέους, ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο στο μέλλον. Τα εργαλεία αυτή την στιγμή είναι περιορισμένα (απόδοση των κερδών της ΕΚΤ από τα ομόλογα μειωμένης τιμής που έχει αγοράσει στο ελληνικό δημόσιο, μείωση των επιτοκίων με παράλληλη αύξηση του χρόνου αποπληρωμής, πιθανόν και χρηματοδότηση για επαναγορά ελληνικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά). Αργότερα, και πάντως μετά τις γερμανικές εκλογές, πρέπει να τεθεί επιτακτικά το θέμα του ουσιαστικού «κουρέματος» του ελληνικού χρέους (OSI) και ενός πακέτου τύπου «Μάρσαλ» που θα αφορά την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

Η επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων, θα δώσει στον Πρωθυπουργό μια διαπραγματευτική ανάσα που δεν υπήρχε στο παρελθόν. Παράλληλα, το παραγωγικό κομμάτι της οικονομίας θα πρέπει να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να βγει από την αδράνεια τόσων χρόνων, στρεφόμενο σε τομείς που η χώρα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Το ισοζύγιο εμπορικών συναλλαγών είναι το επόμενο αγκάθι που θα πρέπει να «λειανθεί» αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι από την ανάγκη των δανειστών μας. Αυτό μπορεί να βελτιωθεί με δύο τρόπους: αύξηση των εξαγωγών μας (που ήδη συμβαίνει παρά το δυσμενές κλίμα) καθώς και μείωση των εισαγωγών, κυρίως σε είδη που μπορούμε να παράγουμε εντός της χώρας σε ικανοποιητική ποιότητα και σχετικά καλές τιμές. Εδώ θα χρειαστεί η συμβολή τόσο της καταναλωτικής συνείδησης της κοινωνίας όσο και της τιμολογιακής ευελιξίας των ελλήνων επιχειρηματιών.

Εκείνα που πρέπει να γίνουν η πυξίδα όλων μας, είναι πως:

1. Δεν υπάρχει περίπτωση η κοινωνία να αντέξει άλλα οριζόντια μέτρα
2. Δεν υπάρχει περίπτωση να συνεχίσουμε να λειτουργούμε με το ίδιο οικονομικό – θεσμικό – πολιτικό μοντέλο
3. Δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτε με ψευτοεπαναστάσεις, «κούγκια» και «ζαλόγγους»
4. Η επιστροφή στην δραχμή δεν είναι πανάκεια, στον βαθμό που στην πραγματικότητα δεν είμαστε μια εξωστρεφής οικονομία
5. Η προσέλκυση ξένων επενδύσεων θα είναι ακατόρθωτη χωρίς ένα μίνιμουμ οικονομικής σταθερότητας και μια εκ βάθρων ανατροπή της κοινωνικής και πολιτικής προσλαμβάνουσας του «επιχειρείν»

Τα πράγματα μπορεί να μην είναι τόσο δυσοίωνα όσο κάποιοι θέλουν για ιδιοτελείς λόγους να τα παρουσιάζουν. Είναι στο χέρι του Πρωθυπουργού και της κυβέρνησης να εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο τρόπο τα καινούρια χαρτιά που έχουν πλέον στα χέρια τους για το συμφέρον της χώρας. Δεν λέω πως είναι και εύκολα αλλά ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουμε άρχισε να γίνεται ορατός και συγκεκριμένος περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Για όλους μας!

Akenaton