Το τίμημα της επιβίωσης

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο το οποίο τίθεται σε ψηφοφορία την προσεχή Τετάρτη είναι επώδυνα και θα δοκιμάσουν τις αντοχές όχι μόνο των τριών κομμάτων της κυβέρνησης, αλλά και της κοινωνίας συνολικά. Oμως η υλοποίησή τους είναι μία δέσμευση που είχε αναλάβει η χώρα τον περασμένο Φεβρουάριο όταν υπεγράφη η νέα δανειακή σύμβαση. 

Αυτό που πραγματικά έχει σημασία τώρα είναι να μείνει η χώρα ζωντανή στην ευρωζώνη καθώς παράλληλα εξελίσσονται διεργασίες μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας για να αντιμετωπισθεί το ζήτημα της βιωσιμότητας του χρέους, που είναι και το μεγάλο αγκάθι της ελληνικής οικονομίας.

Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα αναγνωρίζει ότι το δημόσιο χρέος θα κινείται σε ανεξέλεγκτα επίπεδα τα επόμενα χρόνια παρά τη σχετική μείωση των ελλειμμάτων. Σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις, το χρέος θα ανέλθει στο 189,1% του ΑΕΠ το 2013 και θα εκτιναχθεί στο 191% το 2014 καθιστώντας ουσιαστικά αδύνατη τη μείωσή του στα επίπεδα του 120% το 2020. Είναι φανερό ότι η ευρωζώνη, και ειδικότερα η Γερμανία που έχει σήμερα τον πρώτο λόγο, θα κληθεί να αποφασίσει αργά ή γρήγορα το «κούρεμα» των ομολόγων του δημοσίου τομέα, ώστε το ελληνικό χρέος να μειωθεί περίπου κατά 25% του ΑΕΠ, που θα είναι μία πραγματική ελάφρυνση για τον Προϋπολογισμό. Εως τότε όμως οφείλουμε να μείνουμε στην τροχιά της Ευρώπης και να επιταχύνουμε τις μεταρρυθμίσεις στους τομείς όπου μπορούν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και εισοδήματα, όπως είναι η Παιδεία, ο πολιτισμός, η αγροτική παραγωγή, η ενέργεια και ο τουρισμός. Η ψήφιση των μέτρων είναι το τίμημα για να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους στην αποπληρωμή του χρέους. 
Παράλληλα όμως πρέπει να αποτελέσει την αρχή για αλλαγή ρυθμών στην κυβέρνηση με σκοπό να τρέξουν οι μεταρρυθμίσεις και να δοθεί ώθηση στην επιχειρηματικότητα που σήμερα μαστίζεται από την έλλειψη της ρευστότητας και την ύφεση.