Εάν για οποιαδήποτε αιτία δεν πληρωθεί η δόση των 89 δις €, η Ελλάδα θα αναγκασθεί να δηλώσει στάση πληρωμών

Το έλλειμμα της Ελλάδας για το 2011 υπολογίζεται στο 10% του ΑΕΠ – ενώ οι δανειστές απαιτούν μείωση του στο 4,7% το 2012, με τη μέθοδο της λιτότητας (για το 2015 απαιτούν να μειωθεί στο 1,1% του τότε ΑΕΠ). Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 6% το 2011, ενώ υπολογίζεται να «περιορισθεί» στο 3% το 2012 (5ο έτος ύφεσης).

Παράλληλα υπολογίζεται ότι, εντός του έτους θα χρεοκοπήσουν περί τις 60.000 μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις, καθώς επίσης ότι θα απολυθούν περίπου 30.000 δημόσιοι υπάλληλοι (θα τεθούν σε καθεστώς εφεδρείας κλπ.) – με την ανεργία (η οποία "εκβάλλει" στο έλλειμμα και από εκεί στο χρέος) να ξεπερνάει κατά πολύ το 25%...

Από την άλλη πλευρά, οι διαπραγματεύσεις με τους ιδιώτες πιστωτές, με βάση τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου (άρθρο μας), οφείλουν να ολοκληρωθούν έως το τέλος του Ιανουαρίου – όπου η «εθελουσία» διαγραφή του 50% θα περιόριζε το δημόσιο χρέος στα 265 δις € (από 366 δις € σήμερα).


Εάν κλείσουν με επιτυχία οι διαπραγματεύσεις, καθώς επίσης εάν η Τρόικα εγκρίνει τα νέα κυβερνητικά μέτρα και τη σωστή «εκτέλεση» των προηγουμένων, τότε θα δρομολογηθεί η πρώτη δόση του νέου δανείου, ύψους 89 δις €. Το ποσόν αυτό θα χρησιμοποιηθεί ως εξής:...


(α) Τα 30 δις € θα διατεθούν για την εφαρμογή της συμφωνίας διαγραφής, όπου προβλέπεται η άμεση καταβολή του 30%.

(β) Τα 39 δις € έχουν προβλεφθεί για την αναχρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας – έτσι ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του.

(γ) Τα 14 δις € θα οδηγηθούν στην αποπληρωμή ενός ομολόγου, το οποίο λήγει στα μέσα Μαρτίου.

(δ) Τα υπόλοιπα 6 δις € προορίζονται για την πληρωμή μισθών και συντάξεων του δημοσίου (!)

Όπως φαίνεται, εάν για οποιαδήποτε αιτία δεν πληρωθεί το Μάρτιο η δόση των 89 δις €, η Ελλάδα θα αναγκασθεί να δηλώσει στάση πληρωμών – ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός της Ευρωζώνης ή «άτακτη χρεοκοπία», με την προσπάθεια απέλασης της από το κοινό νόμισμα; 

Εάν πάλι πληρωθεί η «δόση», με την υπογραφή της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου (Πύρρειος Χρεοκοπία), με επιτόκιο άνω του 1% (προβλέπεται υψηλότερο του 4%), καθώς επίσης με την υπαγωγή στο αγγλικό Δίκαιο, παράλληλα με τα συνεχιζόμενα μέτρα λιτότητας, η δαμόκλειος σπάθη (χρεοκοπία ή/και επιστροφή στη δραχμή), θα παραμείνει στη θέση της – απλά θα καθυστερήσει το μοιραίο (με την Ελλάδα να οδηγείται, αργά αλλά σταθερά, εν μέσω διαρκών απειλών και εκβιαστικών διλημμάτων, στη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας της, στην απόλυτη εξαθλίωση και στην υποδούλωση).

Η χρεοκοπία της χώρας (άρθρο μας) ή/και η επιστροφή της στο εθνικό νόμισμα (άρθρο μας), υπό τις παραπάνω δυσμενείς προϋποθέσεις, θα σήμαινε μεγάλα προβλήματα στον εφοδιασμό με πετρέλαιο και άλλες πρώτες ύλες, ελλείψεις σε εισαγόμενα τρόφιμα και λοιπά είδη πρώτης ανάγκης (φάρμακα κλπ.), κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με χρεοκοπίες τραπεζών, υπερπληθωρισμό με μαζικό περιορισμό της αγοραστικής αξίας των χρημάτων, φτώχεια και εξαθλίωση μίας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού, επιστροφή στην ανταλλαγή αγαθών, κλείσιμο αρκετών νοσοκομείων και σχολείων, ελλείψεις σε καύσιμα κίνησης των αστυνομικών και στρατιωτικών οχημάτων, παράλυση της δημόσιας διοίκησης, ραγδαία άνοδο της εγκληματικότητας κλπ. 

Όπως φαίνεται λοιπόν, η ώρα της αλήθειας πλησιάζει σύντομα - ενδεχομένως χωρίς εναλλακτικά σενάρια και χωρίς κανένα «προληπτικό μέτρο» εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας της χώρας (άρθρο μας). Χωρίς να επεκταθούμε σε περαιτέρω λεπτομέρειες, έχουμε την άποψη ότι, η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή, από αυτήν που πιστεύει η πλειοψηφία των Ελλήνων Πολιτών – ενώ οι λύσεις, οι οποίες είναι πάντοτε συνάρτηση της εκάστοτε χρονικής στιγμής (timing), κατά την οποία επιλέγονται, τείνουν πλέον να εκμηδενιστούν.

Παράλληλα διαπιστώνουμε ότι, συνεχίζει να επικρατεί η «Σιωπή των αμνών», με τους περισσότερους Έλληνες να περιμένουν τον «από μηχανής Θεό» - εκείνον τον πολιτικό ηγέτη δηλαδή, ο οποίος θα τους οδηγήσει με ασφάλεια στην έξοδο από την, με απόσταση, μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία της χώρας (παρά το ότι η κατάρρευση της Ελλάδας, μίας πλούσιας, πολλαπλά προικισμένης χώρας, με συνολικό χρέος ως προς το ΑΕΠ, δημόσιο και ιδιωτικό δηλαδή ίσο με αυτό της Γερμανίας, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην Πολιτική της – ενώ στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, «ένοχος» ήταν ο ιδιωτικός τομέας / τράπεζες, ενυπόθηκα δάνεια, υπερχρέωση νοικοκυριών κλπ.). 


ΥΓ: Το ομόλογο του Μαρτίου (14,4 δις ακριβώς, λήξη 20.03.12) υπολογίζεται στην «ονομαστική» τιμή του, επειδή δεν είναι απολύτως καθαρό τι ακριβώς θα συμβεί, εάν μέχρι τότε δεν έχει ολοκληρωθεί η διαγραφή χρέους (PSI). Ως εκ τούτου, αποτελεί μάλλον «αντικείμενο κερδοσκοπίας», παρά το ότι διαπραγματεύεται ήδη στο 48,5% (Βερολίνο). Εάν μέχρι τότε έχει ολοκληρωθεί η διαγραφή υποθέτουμε ότι, το εναπομένων ποσό μετά την αφαίρεση, θα χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου (έλλειμμα προϋπολογισμού πρώτου τριμήνου κλπ.).

Υπενθυμίζουμε ότι (άρθρο μας), κατά την άποψη μας, με δεδομένο το ότι η ανάπτυξη δεν φαίνεται πια εφικτή, υπό τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες (υπερχρέωση της δύσης, κοινωνικές αναταραχές στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, πετρέλαιο, αυξήσεις τιμών κλπ), η λύση του προβλήματος της Ελλάδας δεν είναι άλλη, από την «εκδίωξη» του ΔΝΤ και την αποπληρωμή του συνολικού δημοσίου χρέους της, χωρίς καμία διαγραφή, σε 40-50 ισόποσες ετήσιες δόσεις, με επιτόκιο ίσο με αυτό που δανείζονται οι τράπεζες – με το βασικό της ΕΚΤ (1%). 

Εάν δεν περιορισθούν οι τόκοι και δεν διακανονισθεί το συνολικό δημόσιο χρέος, οι πιθανότητες επίλυσης του προβλήματος είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Εάν η κυβέρνηση μας είχε ενεργοποιηθεί σωστά και έγκαιρα, καθώς επίσης εάν δεν είχαμε υποχρεωθεί στην «υφεσιακή» πολιτική του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα είχε μεν δυσκολίες, αλλά δεν θα αντιμετώπιζε αδιέξοδα – πόσο μάλλον την απειλή της χρεοκοπίας.

Βασίλης Βιλιάρδος 
kafeneio-gr.blogspot