Της Σοφίας Βούλτεψη
Είναι αδύνατον να δεχθούμε ότι ο πρωθυπουργός αντελήφθη την κρισιμότητα των στιγμών αφού είχε μπει στο αεροπλάνο και πετούσε ήδη με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι αδύνατον να δεχθούμε πως η εσπευσμένη επιστροφή του στην Αθήνα οφείλεται, όπως αφέθηκε να διαρρεύσει, στην κακή εξέλιξη του Eurogroup, που αναγγέλθηκε με πένθιμο ύφος από τον υπουργό των Οικονομικών το βράδυ της Παρασκευής, όταν, με επιμελημένα βλοσυρό ύφος μας ανακοίνωσε πως «υπάρχει δυσπιστία»......
(Αυτό άλλωστε δεν χρειαζόταν να μας το πει. Θα ήταν προτιμότερο να μας πει τι δεν έχει κάνει η κυβέρνηση, προκαλώντας αυτήν την εύλογη δυσπιστία).
Είναι αδύνατον να δεχθούμε όσα το βράδυ του Σαββάτου γνωστοποιήθηκαν με ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, σύμφωνα με την οποία «επειδή η ερχόμενη εβδομάδα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου στην Ευρωζώνη και τις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβει η χώρα, ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, αποφάσισε να αναβάλει την προγραμματισμένη επίσκεψή του στις ΗΠΑ».
Είναι αδύνατον να δεχθούμε και την εξήγηση του κ. Βενιζέλου, σύμφωνα με την οποία «η κατάσταση είναι σοβαρή, υπό την έννοια ότι πρέπει να πάρουμε σοβαρές, οριστικές και πλήρεις αποφάσεις. Και για αυτό και ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μην πραγματοποιήσει την προγραμματισμένη επίσκεψή του στην Αμερική. Η παραμονή του στην Αθήνα, όπως και όλης της Κυβέρνησης, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει οικονομικός κίνδυνος ή έκτακτο οικονομικό γεγονός αλλά στο ότι είναι τώρα η στιγμή να αναληφθούν όλες οι αναγκαίες, πολιτικές, νομοθετικές, οργανωτικές και διοικητικές πρωτοβουλίες, που θα βγάλουν οριστικά τη χώρα από αυτήν την ανακυκλούμενη πίεση…» και τα λοιπά και τα λοιπά.
Αν δεχθούμε όλες τις παραπάνω εξηγήσεις, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι παίρνουν όλοι τους… ληγμένα!
Είναι αδιανόητο να πιστέψει κανείς πως ο πρωθυπουργός ανακάλυψε την κρισιμότητα των στιγμών εν πτήσει.
Είναι εκτός λογικής να σκεφθεί κανείς πως ανακάλυψε μέσα στο αεροπλάνο ότι πρέπει να ληφθούν «σοβαρές, οριστικές και πλήρεις αποφάσεις» και πως «είναι τώρα η στιγμή να αναληφθούν όλες οι αναγκαίες, πολιτικές, νομοθετικές, οργανωτικές και διοικητικές πρωτοβουλίες».
Είναι γελοίο να πιστέψουμε πως, αν και η αποχώρηση της τρόικας ήταν «συμφωνημένη και προγραμματισμένη», στο πλαίσιο «μεθόδου εργασίας» και αφού «ολοκληρώθηκε ένας κύκλος συνομιλιών» - αυτά δεν μας έλεγε ο κ. Βενιζέλος, διαψευδόμενος συνεχώς από όλους τους Ευρωπαίους; - ότι ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε την πραγματικότητα: Ότι η τρόικα έχει φύγει και το κλίμα έχει επιδεινωθεί και η ατμόσφαιρα θα ήταν οπωσδήποτε βαριά στο Eurogroup.
Πολύ περισσότερο που η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα διεξήγετο την επόμενη εβδομάδα (αυτή που ξεκινά σήμερα) και επομένως ο κ. Παπανδρέου μπορούσε μια χαρά να περιμένει να δει τι θα γινόταν στη συνεδρίαση του Eurogroup.
Διότι αν δεχθούμε όλες τις παραπάνω γελοίες εξηγήσεις, τότε είμαστε εμείς που παίρνουμε τα… ληγμένα!
Τι συνέβη, λοιπόν;
Ακούστηκαν πολλά (προπαγανδιστικά) σενάρια:
1. Ότι η κυβέρνηση έντρομη μπροστά στη διαφαινόμενη αδυναμία να εισπραχθεί το νέο (αντισυνταγματικό) χαράτσι στα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και στο γεγονός πως και η ίδια η τρόικα είδε το μέτρο με δυσπιστία, θέλησε να προκαλέσει τον αναγκαίο τρόμο για να πληρώσει ο κόσμος τον φόρο.
2. Ότι η τρόικα θεωρεί πως το νέο χαράτσι αποτελεί την καινούργια (φορομπηχτική) υπεκφυγή για να μην αναγκαστεί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει επιτέλους το σπάταλο κράτος και τα βαρίδια που ακούνε στο όνομα «ζημιογόνες ΔΕΚΟ» και το προπαγανδιστικό επιτελείο αποφάσισε να προσθέσει δραματικούς τόνους στην μάχη της με τα «σπλάχνα» της.
3. Ότι η κυβέρνηση θέλησε να κλέψει την παράσταση από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Θεσσαλονίκη.
4. Ένας συνδυασμός όλων των υπολοίπων, αλλά με μερικές ενδιαφέρουσες προσθήκες. Όλες τις προηγούμενες φορές μακράς πρωθυπουργικές απουσίες, ο κ. Παπανδρέου είχε ορίσει πρωθυπουργεύοντες – την πρώτη φορά, πέρσι, πάλι για την Γ.Σ. του ΟΗΕ, το Γιάννη Ραγκούση και την δεύτερη, όταν ταξίδευε μεταξύ Λιβύης και Καζακστάν, την «τρόικα» Πάγκαλου, Παπακωνσταντίνου Ραγκούση.
Αυτή τη φορά δεν άφησε επισήμως κανέναν στο πόδι του. Αλλά και αν το έκανε, δεν θα μπορούσε να ορίσει άλλον πλην του αντιπροέδρου και υπουργού των Οικονομικών (ως deputy prime minister, άλλωστε, αναφέρει τον εαυτό του στο βιογραφικό του στην αγγλική γλώσσα).
Είναι, λοιπόν, φυσικό καθ’ οδόν προς τις ΗΠΑ να έλαβε ο κ. Παπανδρέου το (τρομερό) μήνυμα: Θα λείψεις καιρό, η τρόικα έχει φύγει, στο Eurogroup τα πράγματα προοιωνίζονται ζόρικα, κάτι τούρκικα πλοία μαζεύονται στην περιοχή του Καστελόριζου, έχει ξεσπάσει σάλος σχετικά με τα στατιστικά στοιχεία, ποιος θα σε αντικαθιστά, ποιος θα λαμβάνει τις αποφάσεις αν τύχει η στραβή; Και πανικόβλητος (μην χάσει την καρέκλα του, όχι μήπως προκληθεί κάποιο θερμό επεισόδιο) επέστρεψε.
Διότι τα περί ενδεχόμενου θερμού επεισοδίου ήταν γνωστά, όπως γνωστό ήταν και το γεγονός ότι σήμερα ξεκινά η πρώτη γεώτρηση στο κυπριακό θαλάσσιο οικόπεδο 12. Επομένως, αν τον ενδιέφεραν οι εξελίξεις δεν έπρεπε να είχε καν διανοηθεί ότι μπορούσε να λείψει. Δεν έπρεπε καν να μπει στο αεροπλάνο!
Άλλωστε, με την τρόικα εκτός Ελλάδας, με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ Τόμσεν να μην επιστρέφει και να ακυρώνει μεγάλη εκδήλωση επικοινωνίας με τους Έλληνες επαγγελματίες που είχε προγραμματιστεί για σήμερα το απόγευμα, προκειμένου να συναντηθεί αύριο με την προϊσταμένη του Λαγκάρντ, ίσως ήταν η μοναδική φορά που άξιζε ο κ. Παπανδρέου να βρίσκεται εκεί γύρω και να πραγματοποιήσει και αυτός την προγραμματισμένη του συνάντηση με την επικεφαλής του Ταμείου.
Επομένως, πλην της καρέκλας δεν υπάρχει άλλος σοβαρός λόγος για να εγκαταλείψει ο πρωθυπουργός ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, ένα κοσμοπολίτικο δεκαήμερο στην έδρα του ΟΗΕ και μια απόδραση από τον ελληνικό εφιάλτη.
Αν ήταν έτσι, τότε δεν θα τολμούσε να κάνει διακοπές και κανό και «long weekend» στη Μεσσηνία – και μάλιστα με ψευδώνυμο – μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της 21ης Ιουλίου και θα καθόταν κάτω όλο το καλοκαίρι να δει πώς θα την εφαρμόσει η Ελλάδα – αντί να πιπιλάνε όλοι μαζί πως πρέπει να την εφαρμόσουν οι άλλοι.
Ήθελαν να κρύψουν τις καταγγελίες για την ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Επίσης, μια τέτοια θεαματική κίνηση, όπως είναι η επιστροφή του κ. Παπανδρέου στην Ελλάδα εν πτήσει, είχε και έναν ακόμη σοβαρό προπαγανδιστικό σκοπό: Να εξοβελιστεί από την επικαιρότητα – όπως και έγινε – το τρομερό σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή – το τελευταίο "Τ" μπήκε για λόγους… ευφωνίας, για να καταλάβετε πού ζούμε!).
Ως γνωστόν, το μέγα θέμα της προηγούμενης Παρασκευής ήσαν οι καταγγελίες της καθηγήτριας Στατιστικής και μέλους του Δ.Σ. της στατιστικής υπηρεσίας Ζωής Γεωργαντά, για σκόπιμο «φούσκωμα» του ελλείμματος του 2009, όπως αυτό δημοσιοποιήθηκε με μεγάλη καθυστέρηση την επομένη των περιφερειακών εκλογών, στις 17 Νοεμβρίου 2010, και ενώ το έλλειμμα όλων των άλλων χωρών είχε δοθεί εγκαίρως.
Το Φθινόπωρο του 2010, η κυβέρνηση αρνείτο πεισματικά να ανακοινώσει το ύψος του ελλείμματος (που το πήγαν τελικά στο 15,4%), οχυρωνόμενη πίσω από την γελοία δικαιολογία ότι η υπηρεσία είναι πλέον ανεξάρτητη, τελεί (με τον νόμο που είχε ψηφιστεί στις 6 Μαρτίου του 2010) υπό τον έλεγχο της Βουλής και επομένως δεν… ήθελε καν να γνωρίζει το ύψος του ελλείμματος, διότι τα στοιχεία δεν… μαγειρεύονται πλέον, οπότε και θα το πληροφορούμεθα μέσω της Eurostat.
Το επιχείρημα ήταν έκτοτε γελοίο, καθώς ουδείς ζητούσε από την κυβέρνηση να επέμβει στη δουλειά της στατιστικής υπηρεσίας ώστε να ορίσει αυτή (η κυβέρνηση) το έλλειμμα. Αυτό που της ζητούσαμε – αλλά τότε ήμασταν γραφικοί – ήταν να μας πει απλώς ΠΟΣΟ είναι το έλλειμμα! Ένα νούμερο!
Είναι μεγάλη υποκρισία να λες πως δεν γνωρίζεις καν τι στοιχεία στέλνονται στο εξωτερικό. Ότι δηλαδή δεν έχεις καν την πληροφόρηση!
Το έκρυβαν, βέβαια, για να κερδίσουν τις περιφερειακές εκλογές. Διότι αν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχε μάθει ο κόσμος ότι το έλλειμμα είχε φθάσει στο 15,4%, τότε δεν θα υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι θα ελαμβάνοντο και νέα μέτρα – όπως και ελήφθησαν – και επομένως ο κόσμος μπορεί να μην ψήφιζε τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ.
Οπότε δεν θα έπιανε τόπο και ο εκβιασμός περί εθνικών εκλογών που έθεσε ως δίλημμα ο κ. Παπανδρέου, προκειμένου να εμφανίσει τις περιφερειακές εκλογές ως ανανέωση της (κουρελιασμένης) εντολής που είχε λάβει τον Οκτώβριο του 2009.
Επιπλέον, αν μας έλεγαν εγκαίρως τι έλλειμμα θα ανακοίνωνε η ελληνική στατιστική υπηρεσία στην ευρωπαϊκή, τότε θα αρχίζαμε να… ψαχνόμαστε.
Θα βρίσκαμε εγκαίρως πως στο έλλειμμα είχαν μπει και τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, θα ρωτούσαμε τους στατιστικολόγους της ΕΛ.ΣΤΑΤ αν συμφωνούν, αν έγιναν όλες οι αναγκαίες επιστημονικές ενέργειες και μελέτες σχετικά με το ποια ΔΕΚΟ έπρεπε να μπει και ποια όχι, αν συνέτρεχε για όλες τις ΔΕΚΟ ο ευρωπαϊκός κανόνας του 50% - το έλλειμμα μιας ΔΕΚΟ μπαίνει στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης εφόσον τα έσοδά της από πωλήσεις του αγαθού ή της υπηρεσίας που προσφέρει, δεν καλύπτει τουλάχιστον το 50% των λειτουργικών της δαπανών - αν αυτό είχε εφαρμοστεί ποτέ στο παρελθόν, αν είχε ποτέ ζητηθεί από την Κομισιόν, αν και πότε εφαρμόστηκε από άλλες χώρες και σε ποιες περιπτώσεις, αν τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ συμφωνούσαν και αν συνεδρίασαν ποτέ για να επικυρώσουν τα στοιχεία που επρόκειτο να σταλούν στις Βρυξέλλες.
Φυσικά, δεν συνέβη τίποτε από τα παραπάνω. Δεν μας επετράπη, όμως, να το διερευνήσουμε και το έλλειμμα μας ήλθε από τη Eurostat ως ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ!
Αυτές τις μέρες, και με αφορμή την δήλωση του κ. Βενιζέλου ότι θα καταργήσει – πώς άραγε, αφού η Αρχή υπάγεται στον έλεγχο της Βουλής; - τους τέσσερις επιφανείς στατιστικολόγους της ΕΛ.ΣΤΑΤ, αποκαλύφθηκε η πλήρης αλήθεια, για την οποία γράφουμε εδώ και έναν χρόνο – από τη στιγμή που μας κίνησε την περιέργεια αυτή η μυστικοπάθεια γύρω από το ύψος του ελλείμματος.
Αποκαλύφθηκε ότι το νέο Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2010, όταν συγκροτήθηκε σε σώμα και για τελευταία τον Οκτώβριο του 2010, όταν προέκυψαν οι διαφωνίες σχετικά με την μεθοδολογία.
Αποκαλύφθηκε ότι τα μέλη του Δ.Σ. τα οποία είχαν εγκριθεί από τα 4/5 της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής, είχαν ουσιαστικά καταργηθεί, δεν συνεδρίαζαν, δεν συμφωνούσαν, δεν έλαβαν μέρος στον προσδιορισμό του ελλείμματος, που σκόπιμα φουσκώθηκε για να επιβληθούν τα σκληρά μέτρα και να βρισκόμαστε τώρα στην σημερινή οικτρή κατάσταση.
Αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα μαγειρεύτηκε στις Βρυξέλλες και υπαγορεύτηκε στην Αθήνα, η οποία απλώς το δέχτηκε και το έστειλε πίσω για να ανακοινωθεί από τις Βρυξέλλες, χωρίς την σύμφωνη γνώμη της ανεξάρτητης (λέμε τώρα) αρχής και κατά παράβαση του νόμου που όριζε την λειτουργία της.
Αποκαλύφθηκαν έτσι και οι λόγοι για τους οποίους ο κ. Παπακωνσταντίνου (βασικός υπεύθυνος διαπραγματευτής (λέμε τώρα) του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, έφερε άρον-άρον τροπολογία τον Δεκέμβριο του 2010, με την οποία καταργούσε τον νόμο που ο ίδιος είχε φέρει προς ψήφιση – θριαμβολογώντας μάλιστα – τον Μάρτιο του 2010.
Και μετέφερε όλες τις αρμοδιότητες στον πρόεδρο της υπηρεσίας, ο οποίος μάλιστα ήταν αναπληρωτής διευθυντής της στατιστικής υπηρεσίας του ΔΝΤ, στο οποίο παρέμενε, σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι πρόσφατα (οπότε και υπέβαλε αίτηση συνταξιοδότησης), παρά το γεγονός ότι κατά την εγκατάστασή του, τον Αύγουστο του 2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε (ψευδώς) ισχυριστεί πως έχει παραιτηθεί από την προηγούμενη θέση του.
Αποκαλύπτεται δηλαδή, ότι υπήρξε μια συνωμοσία (αυτή μάλιστα, είναι συνωμοσία) για να διογκωθεί το έλλειμμα και να γίνουν αποδεκτά από τον λαό τα σκληρά μέτρα – τα οποία, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν απέδωσαν και έχουμε φθάσει τώρα σε καθεστώς χρεοκοπίας.
Επειδή στη διάρκεια όλης αυτής της περιπέτειας, η Βουλή – και κυρίως ο Πρόεδρός της κ. Φίλιππος Πετσάλνικος – είχαν επανειλημμένα ενημερωθεί από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Υπαλλήλων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, τίθεται αυτή τη στιγμή μέγα κοινοβουλευτικό ζήτημα.
Αποδεικνύεται ότι η Βουλή είχε στα χαρτιά τον έλεγχο της υπηρεσίας, αλλά μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου αδιαφόρησε πλήρως για ένα τόσο σοβαρό θέμα, από το οποίο εξαρτήθηκε η πορεία της χώρας μέχρι σήμερα – κάτι ερωτήσεις που γίνονταν από καιρού εις καιρόν δεν συνιστούν κατά τη γνώμη οποιουδήποτε σοβαρού ανθρώπου στιβαρή αντιμετώπιση του θέματος.
Μάλιστα, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ψήφισε μια χαρά την τροπολογία Παπακωνσταντίνου, με την οποία ουσιαστικά αφαιρείτο από την Βουλή η αρμοδιότητα που της εδόθη με τον νόμο (3832) του Μαρτίου 2010.
Ούτε μία φορά δεν μπήκε στον κόπο η αρμόδια (λέμε τώρα) Βουλή να ερευνήσει τους λόγους για τους οποίους το έλλειμμα πήγε στον Θεό. Απλώς ψήφιζε τα μέτρα που αποτελούσαν τη συνέπεια αυτής της διόγκωσης.
Αποδεικνύεται ότι ο Πρόεδρος της Βουλής εκώφευσε και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις επιστολές που σκοπό είχαν να τον ενημερώσουν για την ανωμαλία και με τις οποίες εζητείτο μια συνάντηση μαζί του. Κάθε φορά απαντούσε πως η συνάντηση θα γινόταν, αλλά αυτή δεν έγινε ποτέ!
Αύριο, τα «καταργημένα» μέλη του Δ.Σ. της στατιστικής υπηρεσίας θα εμφανιστούν (επιτέλους) στην Επιτροπή Οικονομικών και θα αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους.
Ελπίζουμε η Βουλή να πράξει το καθήκον της, να καταργήσει έστω και τώρα την άθλια τροπολογία, να τους αποδώσει τον ρόλο που ο νόμος επέβαλε και να τους διατηρήσει στις θέσεις τους, δίνοντας εντολή στον πρόεδρο να συγκαλεί το Δ.Σ.
Ελπίζουμε επίσης να μην αρχίσουν τους εξυπνακισμούς μπροστά σε επιστήμονες, διότι οι ίδιοι δεν γνωρίζουν ούτε οικονομία, ούτε στατιστική – διαφορετικά δεν θα είχαν οδηγήσει τη χώρα στα βράχια.
Είναι αυτή η τελευταία τους ευκαιρία, αυτό που θα κριθεί ως «ελαφρυντικό στοιχείο», όταν θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους – όταν θα ενεργοποιηθεί επιτέλους ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, όταν η χώρα πτωχεύσει εντελώς και στηθούν Ειδικά Δικαστήρια, όταν έλθει η ώρα για το «Νέο Γουδί».
Υ.Γ1. Στο θέμα θα επανέλθω, διότι έχει κι άλλο «ψωμί».
Υ.Γ2. Μετά από όλα αυτά πιστεύετε ότι δεν υπήρχε σοβαρός λόγος αποπροσανατολισμού, για τον οποίο άξιζε να επιστρέψει ξαφνικά και εν πτήσει ο πρωθυπουργός στην Αθήνα, προκειμένου να αλλάξει η ατζέντα και να εξαφανιστούν από την ειδησεογραφία και τα τηλεοπτικά παράθυρα οι σοβαρές καταγγελίες για χειραγώγηση της ΕΛ.ΣΤΑΤ και διόγκωση του ελλείμματος; Είπαμε, δεν παίρνουμε και ληγμένα…
Είναι αδύνατον να δεχθούμε ότι ο πρωθυπουργός αντελήφθη την κρισιμότητα των στιγμών αφού είχε μπει στο αεροπλάνο και πετούσε ήδη με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Είναι αδύνατον να δεχθούμε πως η εσπευσμένη επιστροφή του στην Αθήνα οφείλεται, όπως αφέθηκε να διαρρεύσει, στην κακή εξέλιξη του Eurogroup, που αναγγέλθηκε με πένθιμο ύφος από τον υπουργό των Οικονομικών το βράδυ της Παρασκευής, όταν, με επιμελημένα βλοσυρό ύφος μας ανακοίνωσε πως «υπάρχει δυσπιστία»......
(Αυτό άλλωστε δεν χρειαζόταν να μας το πει. Θα ήταν προτιμότερο να μας πει τι δεν έχει κάνει η κυβέρνηση, προκαλώντας αυτήν την εύλογη δυσπιστία).
Είναι αδύνατον να δεχθούμε όσα το βράδυ του Σαββάτου γνωστοποιήθηκαν με ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, σύμφωνα με την οποία «επειδή η ερχόμενη εβδομάδα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου στην Ευρωζώνη και τις πρωτοβουλίες που πρέπει να αναλάβει η χώρα, ο Πρωθυπουργός, Γιώργος Α. Παπανδρέου, αποφάσισε να αναβάλει την προγραμματισμένη επίσκεψή του στις ΗΠΑ».
Είναι αδύνατον να δεχθούμε και την εξήγηση του κ. Βενιζέλου, σύμφωνα με την οποία «η κατάσταση είναι σοβαρή, υπό την έννοια ότι πρέπει να πάρουμε σοβαρές, οριστικές και πλήρεις αποφάσεις. Και για αυτό και ο Πρωθυπουργός αποφάσισε να μην πραγματοποιήσει την προγραμματισμένη επίσκεψή του στην Αμερική. Η παραμονή του στην Αθήνα, όπως και όλης της Κυβέρνησης, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι υπάρχει οικονομικός κίνδυνος ή έκτακτο οικονομικό γεγονός αλλά στο ότι είναι τώρα η στιγμή να αναληφθούν όλες οι αναγκαίες, πολιτικές, νομοθετικές, οργανωτικές και διοικητικές πρωτοβουλίες, που θα βγάλουν οριστικά τη χώρα από αυτήν την ανακυκλούμενη πίεση…» και τα λοιπά και τα λοιπά.
Αν δεχθούμε όλες τις παραπάνω εξηγήσεις, τότε θα πρέπει να δεχθούμε ότι παίρνουν όλοι τους… ληγμένα!
Είναι αδιανόητο να πιστέψει κανείς πως ο πρωθυπουργός ανακάλυψε την κρισιμότητα των στιγμών εν πτήσει.
Είναι εκτός λογικής να σκεφθεί κανείς πως ανακάλυψε μέσα στο αεροπλάνο ότι πρέπει να ληφθούν «σοβαρές, οριστικές και πλήρεις αποφάσεις» και πως «είναι τώρα η στιγμή να αναληφθούν όλες οι αναγκαίες, πολιτικές, νομοθετικές, οργανωτικές και διοικητικές πρωτοβουλίες».
Είναι γελοίο να πιστέψουμε πως, αν και η αποχώρηση της τρόικας ήταν «συμφωνημένη και προγραμματισμένη», στο πλαίσιο «μεθόδου εργασίας» και αφού «ολοκληρώθηκε ένας κύκλος συνομιλιών» - αυτά δεν μας έλεγε ο κ. Βενιζέλος, διαψευδόμενος συνεχώς από όλους τους Ευρωπαίους; - ότι ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε την πραγματικότητα: Ότι η τρόικα έχει φύγει και το κλίμα έχει επιδεινωθεί και η ατμόσφαιρα θα ήταν οπωσδήποτε βαριά στο Eurogroup.
Πολύ περισσότερο που η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θα διεξήγετο την επόμενη εβδομάδα (αυτή που ξεκινά σήμερα) και επομένως ο κ. Παπανδρέου μπορούσε μια χαρά να περιμένει να δει τι θα γινόταν στη συνεδρίαση του Eurogroup.
Διότι αν δεχθούμε όλες τις παραπάνω γελοίες εξηγήσεις, τότε είμαστε εμείς που παίρνουμε τα… ληγμένα!
Τι συνέβη, λοιπόν;
Ακούστηκαν πολλά (προπαγανδιστικά) σενάρια:
1. Ότι η κυβέρνηση έντρομη μπροστά στη διαφαινόμενη αδυναμία να εισπραχθεί το νέο (αντισυνταγματικό) χαράτσι στα ακίνητα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ και στο γεγονός πως και η ίδια η τρόικα είδε το μέτρο με δυσπιστία, θέλησε να προκαλέσει τον αναγκαίο τρόμο για να πληρώσει ο κόσμος τον φόρο.
2. Ότι η τρόικα θεωρεί πως το νέο χαράτσι αποτελεί την καινούργια (φορομπηχτική) υπεκφυγή για να μην αναγκαστεί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει επιτέλους το σπάταλο κράτος και τα βαρίδια που ακούνε στο όνομα «ζημιογόνες ΔΕΚΟ» και το προπαγανδιστικό επιτελείο αποφάσισε να προσθέσει δραματικούς τόνους στην μάχη της με τα «σπλάχνα» της.
3. Ότι η κυβέρνηση θέλησε να κλέψει την παράσταση από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην Θεσσαλονίκη.
4. Ένας συνδυασμός όλων των υπολοίπων, αλλά με μερικές ενδιαφέρουσες προσθήκες. Όλες τις προηγούμενες φορές μακράς πρωθυπουργικές απουσίες, ο κ. Παπανδρέου είχε ορίσει πρωθυπουργεύοντες – την πρώτη φορά, πέρσι, πάλι για την Γ.Σ. του ΟΗΕ, το Γιάννη Ραγκούση και την δεύτερη, όταν ταξίδευε μεταξύ Λιβύης και Καζακστάν, την «τρόικα» Πάγκαλου, Παπακωνσταντίνου Ραγκούση.
Αυτή τη φορά δεν άφησε επισήμως κανέναν στο πόδι του. Αλλά και αν το έκανε, δεν θα μπορούσε να ορίσει άλλον πλην του αντιπροέδρου και υπουργού των Οικονομικών (ως deputy prime minister, άλλωστε, αναφέρει τον εαυτό του στο βιογραφικό του στην αγγλική γλώσσα).
Είναι, λοιπόν, φυσικό καθ’ οδόν προς τις ΗΠΑ να έλαβε ο κ. Παπανδρέου το (τρομερό) μήνυμα: Θα λείψεις καιρό, η τρόικα έχει φύγει, στο Eurogroup τα πράγματα προοιωνίζονται ζόρικα, κάτι τούρκικα πλοία μαζεύονται στην περιοχή του Καστελόριζου, έχει ξεσπάσει σάλος σχετικά με τα στατιστικά στοιχεία, ποιος θα σε αντικαθιστά, ποιος θα λαμβάνει τις αποφάσεις αν τύχει η στραβή; Και πανικόβλητος (μην χάσει την καρέκλα του, όχι μήπως προκληθεί κάποιο θερμό επεισόδιο) επέστρεψε.
Διότι τα περί ενδεχόμενου θερμού επεισοδίου ήταν γνωστά, όπως γνωστό ήταν και το γεγονός ότι σήμερα ξεκινά η πρώτη γεώτρηση στο κυπριακό θαλάσσιο οικόπεδο 12. Επομένως, αν τον ενδιέφεραν οι εξελίξεις δεν έπρεπε να είχε καν διανοηθεί ότι μπορούσε να λείψει. Δεν έπρεπε καν να μπει στο αεροπλάνο!
Άλλωστε, με την τρόικα εκτός Ελλάδας, με τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ Τόμσεν να μην επιστρέφει και να ακυρώνει μεγάλη εκδήλωση επικοινωνίας με τους Έλληνες επαγγελματίες που είχε προγραμματιστεί για σήμερα το απόγευμα, προκειμένου να συναντηθεί αύριο με την προϊσταμένη του Λαγκάρντ, ίσως ήταν η μοναδική φορά που άξιζε ο κ. Παπανδρέου να βρίσκεται εκεί γύρω και να πραγματοποιήσει και αυτός την προγραμματισμένη του συνάντηση με την επικεφαλής του Ταμείου.
Επομένως, πλην της καρέκλας δεν υπάρχει άλλος σοβαρός λόγος για να εγκαταλείψει ο πρωθυπουργός ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, ένα κοσμοπολίτικο δεκαήμερο στην έδρα του ΟΗΕ και μια απόδραση από τον ελληνικό εφιάλτη.
Αν ήταν έτσι, τότε δεν θα τολμούσε να κάνει διακοπές και κανό και «long weekend» στη Μεσσηνία – και μάλιστα με ψευδώνυμο – μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της 21ης Ιουλίου και θα καθόταν κάτω όλο το καλοκαίρι να δει πώς θα την εφαρμόσει η Ελλάδα – αντί να πιπιλάνε όλοι μαζί πως πρέπει να την εφαρμόσουν οι άλλοι.
Ήθελαν να κρύψουν τις καταγγελίες για την ΕΛ.ΣΤΑΤ.
Επίσης, μια τέτοια θεαματική κίνηση, όπως είναι η επιστροφή του κ. Παπανδρέου στην Ελλάδα εν πτήσει, είχε και έναν ακόμη σοβαρό προπαγανδιστικό σκοπό: Να εξοβελιστεί από την επικαιρότητα – όπως και έγινε – το τρομερό σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ (Ελληνική Στατιστική Αρχή – το τελευταίο "Τ" μπήκε για λόγους… ευφωνίας, για να καταλάβετε πού ζούμε!).
Ως γνωστόν, το μέγα θέμα της προηγούμενης Παρασκευής ήσαν οι καταγγελίες της καθηγήτριας Στατιστικής και μέλους του Δ.Σ. της στατιστικής υπηρεσίας Ζωής Γεωργαντά, για σκόπιμο «φούσκωμα» του ελλείμματος του 2009, όπως αυτό δημοσιοποιήθηκε με μεγάλη καθυστέρηση την επομένη των περιφερειακών εκλογών, στις 17 Νοεμβρίου 2010, και ενώ το έλλειμμα όλων των άλλων χωρών είχε δοθεί εγκαίρως.
Το Φθινόπωρο του 2010, η κυβέρνηση αρνείτο πεισματικά να ανακοινώσει το ύψος του ελλείμματος (που το πήγαν τελικά στο 15,4%), οχυρωνόμενη πίσω από την γελοία δικαιολογία ότι η υπηρεσία είναι πλέον ανεξάρτητη, τελεί (με τον νόμο που είχε ψηφιστεί στις 6 Μαρτίου του 2010) υπό τον έλεγχο της Βουλής και επομένως δεν… ήθελε καν να γνωρίζει το ύψος του ελλείμματος, διότι τα στοιχεία δεν… μαγειρεύονται πλέον, οπότε και θα το πληροφορούμεθα μέσω της Eurostat.
Το επιχείρημα ήταν έκτοτε γελοίο, καθώς ουδείς ζητούσε από την κυβέρνηση να επέμβει στη δουλειά της στατιστικής υπηρεσίας ώστε να ορίσει αυτή (η κυβέρνηση) το έλλειμμα. Αυτό που της ζητούσαμε – αλλά τότε ήμασταν γραφικοί – ήταν να μας πει απλώς ΠΟΣΟ είναι το έλλειμμα! Ένα νούμερο!
Είναι μεγάλη υποκρισία να λες πως δεν γνωρίζεις καν τι στοιχεία στέλνονται στο εξωτερικό. Ότι δηλαδή δεν έχεις καν την πληροφόρηση!
Το έκρυβαν, βέβαια, για να κερδίσουν τις περιφερειακές εκλογές. Διότι αν στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχε μάθει ο κόσμος ότι το έλλειμμα είχε φθάσει στο 15,4%, τότε δεν θα υπήρχε καμιά αμφιβολία ότι θα ελαμβάνοντο και νέα μέτρα – όπως και ελήφθησαν – και επομένως ο κόσμος μπορεί να μην ψήφιζε τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ.
Οπότε δεν θα έπιανε τόπο και ο εκβιασμός περί εθνικών εκλογών που έθεσε ως δίλημμα ο κ. Παπανδρέου, προκειμένου να εμφανίσει τις περιφερειακές εκλογές ως ανανέωση της (κουρελιασμένης) εντολής που είχε λάβει τον Οκτώβριο του 2009.
Επιπλέον, αν μας έλεγαν εγκαίρως τι έλλειμμα θα ανακοίνωνε η ελληνική στατιστική υπηρεσία στην ευρωπαϊκή, τότε θα αρχίζαμε να… ψαχνόμαστε.
Θα βρίσκαμε εγκαίρως πως στο έλλειμμα είχαν μπει και τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, θα ρωτούσαμε τους στατιστικολόγους της ΕΛ.ΣΤΑΤ αν συμφωνούν, αν έγιναν όλες οι αναγκαίες επιστημονικές ενέργειες και μελέτες σχετικά με το ποια ΔΕΚΟ έπρεπε να μπει και ποια όχι, αν συνέτρεχε για όλες τις ΔΕΚΟ ο ευρωπαϊκός κανόνας του 50% - το έλλειμμα μιας ΔΕΚΟ μπαίνει στο έλλειμμα της Γενικής Κυβέρνησης εφόσον τα έσοδά της από πωλήσεις του αγαθού ή της υπηρεσίας που προσφέρει, δεν καλύπτει τουλάχιστον το 50% των λειτουργικών της δαπανών - αν αυτό είχε εφαρμοστεί ποτέ στο παρελθόν, αν είχε ποτέ ζητηθεί από την Κομισιόν, αν και πότε εφαρμόστηκε από άλλες χώρες και σε ποιες περιπτώσεις, αν τα μέλη του Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ συμφωνούσαν και αν συνεδρίασαν ποτέ για να επικυρώσουν τα στοιχεία που επρόκειτο να σταλούν στις Βρυξέλλες.
Φυσικά, δεν συνέβη τίποτε από τα παραπάνω. Δεν μας επετράπη, όμως, να το διερευνήσουμε και το έλλειμμα μας ήλθε από τη Eurostat ως ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ ΓΕΓΟΝΟΣ!
Αυτές τις μέρες, και με αφορμή την δήλωση του κ. Βενιζέλου ότι θα καταργήσει – πώς άραγε, αφού η Αρχή υπάγεται στον έλεγχο της Βουλής; - τους τέσσερις επιφανείς στατιστικολόγους της ΕΛ.ΣΤΑΤ, αποκαλύφθηκε η πλήρης αλήθεια, για την οποία γράφουμε εδώ και έναν χρόνο – από τη στιγμή που μας κίνησε την περιέργεια αυτή η μυστικοπάθεια γύρω από το ύψος του ελλείμματος.
Αποκαλύφθηκε ότι το νέο Δ.Σ. της ΕΛ.ΣΤΑΤ συνεδρίασε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2010, όταν συγκροτήθηκε σε σώμα και για τελευταία τον Οκτώβριο του 2010, όταν προέκυψαν οι διαφωνίες σχετικά με την μεθοδολογία.
Αποκαλύφθηκε ότι τα μέλη του Δ.Σ. τα οποία είχαν εγκριθεί από τα 4/5 της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής, είχαν ουσιαστικά καταργηθεί, δεν συνεδρίαζαν, δεν συμφωνούσαν, δεν έλαβαν μέρος στον προσδιορισμό του ελλείμματος, που σκόπιμα φουσκώθηκε για να επιβληθούν τα σκληρά μέτρα και να βρισκόμαστε τώρα στην σημερινή οικτρή κατάσταση.
Αποκαλύφθηκε ότι το έλλειμμα μαγειρεύτηκε στις Βρυξέλλες και υπαγορεύτηκε στην Αθήνα, η οποία απλώς το δέχτηκε και το έστειλε πίσω για να ανακοινωθεί από τις Βρυξέλλες, χωρίς την σύμφωνη γνώμη της ανεξάρτητης (λέμε τώρα) αρχής και κατά παράβαση του νόμου που όριζε την λειτουργία της.
Αποκαλύφθηκαν έτσι και οι λόγοι για τους οποίους ο κ. Παπακωνσταντίνου (βασικός υπεύθυνος διαπραγματευτής (λέμε τώρα) του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, έφερε άρον-άρον τροπολογία τον Δεκέμβριο του 2010, με την οποία καταργούσε τον νόμο που ο ίδιος είχε φέρει προς ψήφιση – θριαμβολογώντας μάλιστα – τον Μάρτιο του 2010.
Και μετέφερε όλες τις αρμοδιότητες στον πρόεδρο της υπηρεσίας, ο οποίος μάλιστα ήταν αναπληρωτής διευθυντής της στατιστικής υπηρεσίας του ΔΝΤ, στο οποίο παρέμενε, σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι πρόσφατα (οπότε και υπέβαλε αίτηση συνταξιοδότησης), παρά το γεγονός ότι κατά την εγκατάστασή του, τον Αύγουστο του 2010, ο κ. Παπακωνσταντίνου είχε (ψευδώς) ισχυριστεί πως έχει παραιτηθεί από την προηγούμενη θέση του.
Αποκαλύπτεται δηλαδή, ότι υπήρξε μια συνωμοσία (αυτή μάλιστα, είναι συνωμοσία) για να διογκωθεί το έλλειμμα και να γίνουν αποδεκτά από τον λαό τα σκληρά μέτρα – τα οποία, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν απέδωσαν και έχουμε φθάσει τώρα σε καθεστώς χρεοκοπίας.
Επειδή στη διάρκεια όλης αυτής της περιπέτειας, η Βουλή – και κυρίως ο Πρόεδρός της κ. Φίλιππος Πετσάλνικος – είχαν επανειλημμένα ενημερωθεί από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Υπαλλήλων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, τίθεται αυτή τη στιγμή μέγα κοινοβουλευτικό ζήτημα.
Αποδεικνύεται ότι η Βουλή είχε στα χαρτιά τον έλεγχο της υπηρεσίας, αλλά μετά την ψήφιση του σχετικού νόμου αδιαφόρησε πλήρως για ένα τόσο σοβαρό θέμα, από το οποίο εξαρτήθηκε η πορεία της χώρας μέχρι σήμερα – κάτι ερωτήσεις που γίνονταν από καιρού εις καιρόν δεν συνιστούν κατά τη γνώμη οποιουδήποτε σοβαρού ανθρώπου στιβαρή αντιμετώπιση του θέματος.
Μάλιστα, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ψήφισε μια χαρά την τροπολογία Παπακωνσταντίνου, με την οποία ουσιαστικά αφαιρείτο από την Βουλή η αρμοδιότητα που της εδόθη με τον νόμο (3832) του Μαρτίου 2010.
Ούτε μία φορά δεν μπήκε στον κόπο η αρμόδια (λέμε τώρα) Βουλή να ερευνήσει τους λόγους για τους οποίους το έλλειμμα πήγε στον Θεό. Απλώς ψήφιζε τα μέτρα που αποτελούσαν τη συνέπεια αυτής της διόγκωσης.
Αποδεικνύεται ότι ο Πρόεδρος της Βουλής εκώφευσε και πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις επιστολές που σκοπό είχαν να τον ενημερώσουν για την ανωμαλία και με τις οποίες εζητείτο μια συνάντηση μαζί του. Κάθε φορά απαντούσε πως η συνάντηση θα γινόταν, αλλά αυτή δεν έγινε ποτέ!
Αύριο, τα «καταργημένα» μέλη του Δ.Σ. της στατιστικής υπηρεσίας θα εμφανιστούν (επιτέλους) στην Επιτροπή Οικονομικών και θα αναπτύξουν τα επιχειρήματά τους.
Ελπίζουμε η Βουλή να πράξει το καθήκον της, να καταργήσει έστω και τώρα την άθλια τροπολογία, να τους αποδώσει τον ρόλο που ο νόμος επέβαλε και να τους διατηρήσει στις θέσεις τους, δίνοντας εντολή στον πρόεδρο να συγκαλεί το Δ.Σ.
Ελπίζουμε επίσης να μην αρχίσουν τους εξυπνακισμούς μπροστά σε επιστήμονες, διότι οι ίδιοι δεν γνωρίζουν ούτε οικονομία, ούτε στατιστική – διαφορετικά δεν θα είχαν οδηγήσει τη χώρα στα βράχια.
Είναι αυτή η τελευταία τους ευκαιρία, αυτό που θα κριθεί ως «ελαφρυντικό στοιχείο», όταν θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους – όταν θα ενεργοποιηθεί επιτέλους ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, όταν η χώρα πτωχεύσει εντελώς και στηθούν Ειδικά Δικαστήρια, όταν έλθει η ώρα για το «Νέο Γουδί».
Υ.Γ1. Στο θέμα θα επανέλθω, διότι έχει κι άλλο «ψωμί».
Υ.Γ2. Μετά από όλα αυτά πιστεύετε ότι δεν υπήρχε σοβαρός λόγος αποπροσανατολισμού, για τον οποίο άξιζε να επιστρέψει ξαφνικά και εν πτήσει ο πρωθυπουργός στην Αθήνα, προκειμένου να αλλάξει η ατζέντα και να εξαφανιστούν από την ειδησεογραφία και τα τηλεοπτικά παράθυρα οι σοβαρές καταγγελίες για χειραγώγηση της ΕΛ.ΣΤΑΤ και διόγκωση του ελλείμματος; Είπαμε, δεν παίρνουμε και ληγμένα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου