Γράφει η Μαρία Παπουτσάκη
Και ξαφνικά, εκεί που όλων τα μάτια ήταν στραμμένα στην αναταραχή των Πανεπιστημίων, η προσοχή διοχετεύθηκε, μέσα σε λίγες μέρες, στην έλειψη βιβλίων στα σχολεία!
Η υπόθεση της καθυστέρησης έκδοσης τους, από τυπική διαδικασία, κατέληξε φέτος σε μια περιπέτεια με κόστος οικονομικό, πολιτικό και ηθικό.
Ανάμεσα στη γραφειοκρατία διαφόρων συναρμόδιων υπουργείων, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και της κατάργησης, στη μέση της χρονιάς, του Οργανισμού Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων χάσαμε …τα βιβλία! Η εκτύπωση τους, όμως, δεν είναι υπόθεση λίγων ημερών, για να χαθεί “η μπάλα” έτσι εύκολα.
Για να είναι έτοιμα τον Σεπτέμβριο, πρέπει οι εκτυπωτικές μηχανές να δουλεύουν στο φουλ ήδη από το Μάρτιο. Διαφορετικά, “κάτι” δεν θα πάει καλά.
Τι έγινε φέτος; Το καμπανάκι του κινδύνου χτύπησε δυνατά τον Μάιο, αλλά μάλλον δεν το άκουσαν. Έτσι, έφτασαν να «ανακαλύψουν», παραμονές πανελληνίων εξετάσεων, ότι δεν είχαν τυπωθεί τα έντυπα-τετράδια, που χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι. Τρέχανε και δεν φτάνανε και η κατάσταση σώθηκε στο παραπέντε…
Αναρωτιέμαι πώς έγινε και η Άννα Διαμαντοπούλου δεν προέβλεψε τις επιπτώσεις μιας καθυστέρησης που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη φθορά στο προσωπικό της προφίλ.
Γιατί μια υπουργός, που διακρίνεται για την επιμονή και την αποφασιστικότητά της, δεν χτύπησε το χέρι στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου, πριν καν μιλήσει για το νομοσχέδιο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που με τόση μεθοδικότητα εκπόνησε;
Γιατί δεν έκανε κοινωνούς και τους υπόλοιπους υπουργούς για μια έλλειψη που δεν αντιμετωπίζεται ούτε απλά ούτε εύκολα;
Γιατί άφησε να περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, με τη γραφειοκρατία να ροκανίζει το χρόνο στο Ελεγκτικό Συνέδριο, και δεν μιλούσε δημόσια;
Γιατί δεν επέμεινε περισσότερο στην καμπάνια που είχε ξεκινήσει για επιστροφή των βιβλίων, αλλά άφησε το θέμα στο φιλότιμο των παιδιών;
Γιατί δεν έκανε συμμέτοχο την ελληνική οικογένεια στην προσπάθειά της αυτή; Σε όλες τις χώρες είναι αυτονόητη η επιστροφή των βιβλίων.
Γιατί δεν σκέφθηκε ακόμη και το στενά πολιτικό -κομματικό συμφέρον της κυβέρνησης; Δεν αντελήφθη ότι η έλλειψη των βιβλίων, στη σημερινή «μαύρη» περίοδο για τους πολίτες, θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά εις βάρος όχι μόνον του υπουργείου Παιδείας αλλά και ολόκληρης της κυβέρνησης ;
Οι απαντήσεις που δίνονται στα παραπάνω ερωτήματα δεν ακούγονται πειστικές σε πολύ κόσμο, που στρέφει την κριτική του απευθείας στο πρόσωπο της Άννας Διαμαντοπούλου. Και λογικό είναι. Εκείνη γνωρίζουν και όχι τους δικαστές του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Εκείνη πρέπει να εξηγήσει γιατί τα παιδιά θα βρουν στα θρανία τους φωτοτυπίες και dvd, αντί βιβλίων. Ειδικά όσα βρίσκονται στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και θα μπουν απροετοίμαστα και απροειδοποίητα στον άψυχο ηλεκτρονικό κόσμο, χωρίς να νιώσουν την επαφή με το βιβλίο απ΄την πρώτη μέρα του σχολείου. Μια αίσθηση που λειτουργεί και ως ανάμνηση στην υπόλοιπη ζωή μας.
Ενάμισι εκατομμύριο μαθητές και οι γονείς τους δεν θα εξετάσουν τα πώς και τα γιατί των ελλείψεων. Όλα τα βλέμματα θα στραφούν στο υπουργείο Παιδείας και μέσα σε λίγες ώρες η Αννα Διαμαντοπούλου ενδέχεται να χάσει μεγάλο μέρος του επικοινωνιακού οφέλους που αποκόμισε με τη συναίνεση στη Βουλή για τις αλλαγές στα Πανεπιστήμια.
Αλλά αυτό, το τελευταίο, ουδόλως ενδιαφέρει τους γονείς και τα παιδιά.
Μπαίνω, όμως, στον πειρασμό να σχολιάσω και την υποκρισία εκείνων που δείχνουν να αγνοούν την κατάχρηση που κάνουν χιλιάδες παιδιά στο διαδίκτυο και τώρα αντιδρούν εντονότατα γιατί θα “κατεβάζουν” τα βιβλία, για λίγες μέρες απ΄τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους….
Απ΄την άλλη πλευρά, βέβαια, δε θέλω να πιστέψω και αυτά που “ψιθυρίζονται” ότι τελικά όλη η αναστάτωση μπορεί να γίνει η αφορμή για να δρομολογηθεί η καθιέρωση του ηλεκτρονικού βιβλίου, που είναι και φθηνότερο…
Και ξαφνικά, εκεί που όλων τα μάτια ήταν στραμμένα στην αναταραχή των Πανεπιστημίων, η προσοχή διοχετεύθηκε, μέσα σε λίγες μέρες, στην έλειψη βιβλίων στα σχολεία!
Η υπόθεση της καθυστέρησης έκδοσης τους, από τυπική διαδικασία, κατέληξε φέτος σε μια περιπέτεια με κόστος οικονομικό, πολιτικό και ηθικό.
Ανάμεσα στη γραφειοκρατία διαφόρων συναρμόδιων υπουργείων, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και της κατάργησης, στη μέση της χρονιάς, του Οργανισμού Εκδοσης Διδακτικών Βιβλίων χάσαμε …τα βιβλία! Η εκτύπωση τους, όμως, δεν είναι υπόθεση λίγων ημερών, για να χαθεί “η μπάλα” έτσι εύκολα.
Για να είναι έτοιμα τον Σεπτέμβριο, πρέπει οι εκτυπωτικές μηχανές να δουλεύουν στο φουλ ήδη από το Μάρτιο. Διαφορετικά, “κάτι” δεν θα πάει καλά.
Τι έγινε φέτος; Το καμπανάκι του κινδύνου χτύπησε δυνατά τον Μάιο, αλλά μάλλον δεν το άκουσαν. Έτσι, έφτασαν να «ανακαλύψουν», παραμονές πανελληνίων εξετάσεων, ότι δεν είχαν τυπωθεί τα έντυπα-τετράδια, που χρησιμοποιούν οι υποψήφιοι. Τρέχανε και δεν φτάνανε και η κατάσταση σώθηκε στο παραπέντε…
Αναρωτιέμαι πώς έγινε και η Άννα Διαμαντοπούλου δεν προέβλεψε τις επιπτώσεις μιας καθυστέρησης που μπορεί να προκαλέσει μεγάλη φθορά στο προσωπικό της προφίλ.
Γιατί μια υπουργός, που διακρίνεται για την επιμονή και την αποφασιστικότητά της, δεν χτύπησε το χέρι στο τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου, πριν καν μιλήσει για το νομοσχέδιο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, που με τόση μεθοδικότητα εκπόνησε;
Γιατί δεν έκανε κοινωνούς και τους υπόλοιπους υπουργούς για μια έλλειψη που δεν αντιμετωπίζεται ούτε απλά ούτε εύκολα;
Γιατί άφησε να περάσει τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, με τη γραφειοκρατία να ροκανίζει το χρόνο στο Ελεγκτικό Συνέδριο, και δεν μιλούσε δημόσια;
Γιατί δεν επέμεινε περισσότερο στην καμπάνια που είχε ξεκινήσει για επιστροφή των βιβλίων, αλλά άφησε το θέμα στο φιλότιμο των παιδιών;
Γιατί δεν έκανε συμμέτοχο την ελληνική οικογένεια στην προσπάθειά της αυτή; Σε όλες τις χώρες είναι αυτονόητη η επιστροφή των βιβλίων.
Γιατί δεν σκέφθηκε ακόμη και το στενά πολιτικό -κομματικό συμφέρον της κυβέρνησης; Δεν αντελήφθη ότι η έλλειψη των βιβλίων, στη σημερινή «μαύρη» περίοδο για τους πολίτες, θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά εις βάρος όχι μόνον του υπουργείου Παιδείας αλλά και ολόκληρης της κυβέρνησης ;
Οι απαντήσεις που δίνονται στα παραπάνω ερωτήματα δεν ακούγονται πειστικές σε πολύ κόσμο, που στρέφει την κριτική του απευθείας στο πρόσωπο της Άννας Διαμαντοπούλου. Και λογικό είναι. Εκείνη γνωρίζουν και όχι τους δικαστές του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Εκείνη πρέπει να εξηγήσει γιατί τα παιδιά θα βρουν στα θρανία τους φωτοτυπίες και dvd, αντί βιβλίων. Ειδικά όσα βρίσκονται στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και θα μπουν απροετοίμαστα και απροειδοποίητα στον άψυχο ηλεκτρονικό κόσμο, χωρίς να νιώσουν την επαφή με το βιβλίο απ΄την πρώτη μέρα του σχολείου. Μια αίσθηση που λειτουργεί και ως ανάμνηση στην υπόλοιπη ζωή μας.
Ενάμισι εκατομμύριο μαθητές και οι γονείς τους δεν θα εξετάσουν τα πώς και τα γιατί των ελλείψεων. Όλα τα βλέμματα θα στραφούν στο υπουργείο Παιδείας και μέσα σε λίγες ώρες η Αννα Διαμαντοπούλου ενδέχεται να χάσει μεγάλο μέρος του επικοινωνιακού οφέλους που αποκόμισε με τη συναίνεση στη Βουλή για τις αλλαγές στα Πανεπιστήμια.
Αλλά αυτό, το τελευταίο, ουδόλως ενδιαφέρει τους γονείς και τα παιδιά.
Μπαίνω, όμως, στον πειρασμό να σχολιάσω και την υποκρισία εκείνων που δείχνουν να αγνοούν την κατάχρηση που κάνουν χιλιάδες παιδιά στο διαδίκτυο και τώρα αντιδρούν εντονότατα γιατί θα “κατεβάζουν” τα βιβλία, για λίγες μέρες απ΄τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους….
Απ΄την άλλη πλευρά, βέβαια, δε θέλω να πιστέψω και αυτά που “ψιθυρίζονται” ότι τελικά όλη η αναστάτωση μπορεί να γίνει η αφορμή για να δρομολογηθεί η καθιέρωση του ηλεκτρονικού βιβλίου, που είναι και φθηνότερο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου