Πρωτομαγιά σήμερα, κι όπως έλεγαν οι παλιοί «δεν είναι αργία είναι απεργία», ασχέτως αν βόλεψε τους πάντες να γίνει απεργία, ειδικά αν πέφτει και Πέμπτη όπως τώρα. Παίρνεις και την Παρασκευή από τη σημαία και να το τετραήμερο.
Όμως, αυτή η Πρωτομαγιά είναι διαφορετική από τις άλλες διότι σε 18 ημέρες έχουμε εκλογές που επαναλαμβάνονται μια εβδομάδα αργότερα. Και για σκεφτείτε: Υπάρχει περίπτωση οι Έλληνες που θα φύγουν για 4ήμερο από σήμερα να ξαναπάνε στα χωριά τους να ψηφίσουν στις 18 και 25 του Μάη; Μάλλον αδύνατο είναι κάτι τέτοιο.
Όποιον ρωτήσεις αυτό τον καιρό για το τι πιστεύει για τις εκλογές το πιο πιθανό είναι να χαμογελάσει πικρά, αν δε σε βρίσει. Ίσως οι μόνοι που ενδιαφέρονται ουσιαστικά για τις εκλογές αυτές είναι καμιά 85αριά χιλιάδες υποψήφιοι στις δημοτικές και μερικές εκατοντάδες στις ευρωεκλογές.
Μαζί με τα επιτελεία των κομμάτων, ορισμένους κλακαδόρους και φυσικά το πιο… διεστραμμένο επάγγελμα, αυτό των δημοσιογράφων, το πολύ να μαζεύονται καμιά 100ή χιλιάδες νοματαίοι. Οι υπόλοιποι 5-6 εκατομμύρια Έλληνες ενδιαφέρονται από λίγο έως καθόλου.
Και δεν ξέρουμε καν πόση θα είναι η αποχή στις εκλογές. Αφενός γιατί τα έξοδα είναι πολλά κι αφετέρου γιατί στον κόσμο υπάρχει τεράστια απογοήτευση για τη ζωή που περνά. Ακόμη και την τιμωρία όσων θεωρεί υπεύθυνους δεν μπορεί να την εκφράσει με την ψήφο στις εκλογές αυτές. Ίσως περιμένει τις εθνικές εκλογές για να μαυρίσει ή να επιβραβεύσει όσους θέλει.
Στα γκάλοπ που κάνουμε εμείς, τα πραγματικά , όχι τα στημένα, στο σούπερ μάρκετ, στο περίπτερο, στο μετρό, στο μαγαζάκι της γωνίας το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι περισσότεροι δεν θα πάνε να ψηφίσουν και όσοι πάνε θα ψηφίσουν άλλα ντ΄άλλων.
Και δεν ξέρουμε ποιους ευνοεί η μεγάλη αποχή. Κάποιοι λένε ότι ευνοεί τα κυβερνώντα κόμματα διότι όσο λιγότερη είναι η συμμετοχή τόσο μικραίνει και ο αριθμός της λεγόμενης «εκδικητικής» ψήφου. Ίσως και γι’ αυτό κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητούν κατάργηση των διοδίων τις ημέρες των εκλογών προκειμένου να μετακινηθούν φθηνά οι ετεροδημότες. Ίσως και ο κ. Τσίπρας να φοβάται την αποχή και λέει συχνά ότι δεν πρέπει να πάει χαμένη καμιά ψήφος.
Άλλοι πάλι λένε ότι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα χάσουν από την αποχή και την απογοήτευση διότι θεωρούν ότι οι Συριζαίοι θα πάνε όλοι να ψηφίσουν και η αποχή θα προέλθει από τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
Κυριακή κοντή γιορτή που λέει κι ο λαός, ο υπέρτατος κριτής ο οποίος θα ήθελε να βλέπει περισσότερο πολιτικούς παρά ψεύτες.
Για να θυμηθούμε κι ένα ωραίο γνωμικό που είπε ο γνωστός συγγραφέας Άρθουρ Κλαρκ: «Ένας πολιτικάντης σκέφτεται τις επόμενες εκλογές. Ένας πολιτικός, τις επόμενες γενιές». Από πρώτους βρίθει ο τόπος, από δεύτερους μάλλον στα δάκτυλα μετριώνται.
Όμως, η Ελλάδα χρειάζεται πραγματικούς πολιτικούς που θα βλέπουν πέρα από τις κάλπες. Που θα βλέπουν το μέλλον των επόμενων γενιών. Δυστυχώς ακόμη και μέσα στην κυβέρνηση υπάρχουν πολλοί μικρόνοες και κοντόφθαλμοι που για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι για το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις στις κάλπες. Άραγε, αν έκαναν καμιά βόλτα στην κοινωνία, αφήνοντας τις άνετες καρέκλες τους, τα κοχίμπα και τα ουισκάκια θα έβλεπαν ότι ο κόσμος έχει τεράστια προβλήματα. Πίκρα, φόβος, οργή, αδιαφορία, παραίτηση, εγκατάλειψη, πόνος είναι τα βασικά συναισθήματα μεγάλης μερίδας του πληθυσμού, κι ας προσπαθούν τα κόμματα να δημιουργήσουν κλίμα πόλωσης για να τονωθεί το ενδιαφέρον.
Την ίδια ώρα που οι πολιτικοί μιλούν με κάτι παράξενους για το λαό όρους όπως πλεόνασμα, μεσοπρόθεσμο, grecovery, ανάπτυξη, ομόλογα, διαπραγμάτευση κ.λπ. η εικόνα της κοινωνίας δείχνει σημάδια κατάθλιψης. Είδαν άραγε οι πολιτικοί ταγοί της χώρας τις εικόνες στις λαϊκές; Διότι εμάς μας πόνεσε η ψυχή να βλέπουμε χιλιάδες ανθρώπους να περιμένουν ώρες στην ουρά για λίγες πατάτες και μαρούλια.
Έχουν δει οι πολιτικοί τι γίνεται στα νοσοκομεία; Διότι απ’ ότι μαθαίνουμε η εικόνα δεν είναι καθόλου καλή. Απίστευτη ταλαιπωρία, εγκατάλειψη ασθενών, πλημμελής άσκηση καθηκόντων του προσωπικού λόγω φόρτου εργασίας. Μέχρι και καρκινοπαθείς που δίνουν αγώνα ζωής ταλαιπωρεί το ΕΣΥ διότι (άκουσον – άκουσον) δεν υπάρχουν τα φάρμακα για τη χημειοθεραπεία!
Ξέρουν άραγε οι πολιτικοί μας τι γίνεται στους χώρους εργασίας; Χιλιάδες εργαζόμενοι δεν πληρώνονται επί μήνες και φυτοζωούν. Και χιλιάδες άλλοι χάνουν τη δουλειά τους και ζουν με το επίδομα ανεργίας. Πίσω από τα νούμερα της ανεργίας (19%, 22%, 30%) υπάρχουν άνθρωποι που έμειναν χωρίς δουλειά. Τι να ακούσουν για ανάπτυξη και έξοδο από την κρίση.
Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα, η καθημερινότητα και η σκληρή διαχείριση της ζωής εκατομμυρίων Ελλήνων. Τι να τους πουν τα συνθήματα, οι κόντρες, οι υποσχέσεις και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα; Κι αυτό θα είναι εν τέλει το στοίχημα των επόμενων εκλογών. Αν τα κόμματα αντιληφθούν τι συμβαίνει πραγματικά στην κοινωνία και αποδείξουν ότι δεν είναι ξεκομμένα από αυτή, τότε έχουν ελπίδα να επιβιώσουν. Αν όχι, προβλέπεται πολιτικό τσουνάμι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου