Τι θα κάνει ο Σαμαράς; (το φιλότιμο και το Κούγκι)

Το χειρότερο δεν είναι η τρισάθλια κυβέρνηση Παπαδήμου.  Ούτε οι δραχμές και τα γρόσια.  Ούτε ακόμα η εκλογολογία, η psiολογία και η μετρολογία.  Το χειρότερο είναι η αβεβαιότητα.  Και αυτή η κυβέρνηση – Βαβέλ έχει ένα ταλέντο στο να την επιτείνει.  Γιατί τελικά φαίνεται ότι δεν έχουμε αποφασίσει αν υπάρχει ή δεν υπάρχει PSI, πότε θα γίνουν εκλογές , πόσο έξω είναι το έλλειμμα, πόσα μας λείπουν και πότε, αν ο κ. Καρατζαφέρης θα ρίξει τελικά την κυβέρνηση, αν, αν, αν.  Μύλος.

Οι παλιοί έμποροι έλεγαν ότι δεν τους ενοχλεί ακόμα και η μεγαλύτερη καταστροφή, αρκεί να ξέρουν με τι ακριβώς έχουν να κάνουν.  Δηλαδή για την αγορά είναι χίλιες φορές προτιμότερο να πεις ‘’κύριοι χρεοκοπήσαμε’’, παρά να λες και να ξελές ότι όπου να’ ναι χρεοκοπούμε, αλλά μπορεί και να τη γλιτώσουμε.  Και επειδή, όπως γνωρίζετε, η αγορά δεν εφησυχάζει με δηλώσεις φερέλπιδων πολιτικάντηδων, για όσο καιρό οι πολιτικοί θα σκέφτονται ποιο είναι το πρόβλημα, στην αγορά δεν θα γίνονται επενδύσεις, δεν θα γίνονται αγοραπωλησίες, και τελικά δεν θα εισπράττονται δημόσια έσοδα.  Όσες νουθεσίες και αν κάνει ο κ. Παπαδήμος, όσους χορούς της βροχής και αν χορέψει ο κ. Βενιζέλος, κανένας δεν πρόκειται να πάρει στα σοβαρά μια οικονομία που φυλλοροεί, που αρνείται να αποδεχθεί την πραγματικότητα, που δεν γνωρίζει τι νόμισμα θα χρησιμοποιεί σε ένα μήνα.

Ας κάνουμε πάλι μια ανασκόπηση, να δούμε που είμαστε (οικονομικά, γιατί πολιτικά, μάλλον δεν είμαστε πουθενά):

• Προσπαθούμε να πείσουμε τις τράπεζες να συναινέσουν σε ένα ‘’εθελοντικό’’ κούρεμα της τάξεως του 50%.
• Για να δελεάσουμε τις τράπεζες, υποτίθεται ότι θα αλλάξουμε τα παλιά ομόλογα (αυτά που δε μπορούμε να πληρώσουμε στην ώρα τους) με νέα ομόλογα, χαμηλότερης ονομαστικής αξίας και πιθανόν μεγαλύτερης διάρκειας.  Επειδή φυσικά αυτό από μόνο του αποτελεί casus beli για τους έντιμους τραπεζίτες, τους δίνουμε τα μισά περίπου χρήματα προκαταβολικά.  Δεδομένου ότι οι τράπεζες (ιδιαίτερα οι ελληνικές) έχουν απόλυτη ανάγκη αυτά τα χρήματα, ώστε να παραμείνουν ζωντανές για κανένα εξάμηνο ακόμα, η πρόταση αρχίζει να αποκτάει ενδιαφέρον (για τους τραπεζίτες, όχι για εμάς).  Αν συνυπολογίσουμε ότι τα νέα ομόλογα θα συνοδεύονται από ένα καλό επιτόκιο και ότι θα είναι πλήρως εγγυημένα από εμπράγματες εξασφαλίσεις (τιτλοποιήσεις εσόδων, ακίνητα)και θα διέπονται από το Αγγλικό δίκαιο, μιλάμε για σούπερ ευκαιρία, τηρουμένων των αναλογιών.
• Επειδή όμως είμαστε μπατάκια και δεν έχουμε 30δις που απαιτούν οι τραπεζίτες σε μετρητά εδώ και τώρα, χρειαζόμαστε ένα νέο δάνειο από το ΔΝΤ και την Τρόικα, με το οποίο θα εξασφαλίσουμε τα μετρητά των έντιμων τραπεζιτών και με τις δόσεις του οποίου θα αποπληρώνουμε τις μελλοντικές μας υποχρεώσεις, μέχρι να ξαναβγούμε στις αγορές (η πατρίδα, γιατί εμείς μάλλον θα έχουμε αποδημήσει).
• Για να μας δώσουν αυτό το δάνειο, χωρίς το οποίο δεν υπάρχει κούρεμα, οι δανειστές και ιδιαίτερα το ΔΝΤ, απαιτούν να αποδείξουμε εμπράκτως ότι θα σταματήσουμε να παράγουμε ελλείμματα, άρα ότι θα μπορούμε να αποπληρώσουμε τις δόσεις μας, χωρίς νέα θαλασσοδάνεια.
• Επειδή όμως τους κουτόφραγκους τους πιάσαμε κορόιδα όχι μία , αλλά τρείς φορές, μια για να μπούμε στο ευρώ, μια για να πάρουμε το πρώτο δάνειο και άλλη μια για τη συμφωνία του Οκτωβρίου, αυτοί φυσάνε και το γιαούρτι και έχουν διαμηνύσει σε όλους τους τόνους, ότι τις εκτιμήσεις του οικονομικού επιτελείου τις έχουν γραμμένες εκεί που δεν πιάνει μελάνι και ότι στις 15 του μηνός που θα έρθουν για διαπραγματεύσεις, θα θέσουν οι ίδιοι τους όρους και θα επιβλέψουν  την εκτέλεσή τους.
• Φυσικά στο ΥΠΟΙΚ επικρατεί πανικός, γιατί πιάστηκαν πάλι αδιάβαστοι και όλοι οι στόχοι με βάση τους οποίους συμφωνήθηκε η δανειακή σύμβαση, πήγαν περίπατο.  Δηλαδή για μια ακόμα φορά χρησιμοποίησαν ωραιοποιημένα στατιστικά και υπεραισιόδοξες προβλέψεις, προσκόμισαν δηλαδή στη σύνοδο φύκια για μεταξωτές κορδέλες, για να εκβιάσουν την απόφαση των Γερμανών και να γυρίσουν στην Ελλάδα θριαμβευτές (λέμε τώρα).
• Σα να μην έφταναν όλα αυτά, και πέρα από το γεγονός των μαγειρεμένων στοιχείων που πιστεύουν ότι θα διορθωθούν με νέες περικοπές, οι Γερμανοί εμφανίζονται πολύ υποψιασμένοι για το νέο δάνειο, όχι μόνο γιατί φοβούνται μήπως χάσουν τα ψίχουλα, αλλά μήπως ανοίξει η όρεξη Ιρλανδών, Πορτογάλων, Ισπανών, Ιταλών, γιατί όχι και Γάλων, και αρχίζουν να ζητάνε PSI plus και άλλα παραμύθια της Χαλιμάς.
• Τώρα όλοι περιμένουν τη συνάντηση Μέρκελ – Σαρκοζί πιθανότατα στις 9 Ιανουαρίου,μήπως ξεκολλήσει το θέμα, μπας και δοθεί καμία παράταση στην αγωνία, κανένα πρόσθετο δανειάκι, μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε.

Ανατριχιαστική λεπτομέρεια:  Αν γίνει κανένα μπέρδεμα και πάει κάτι στραβά από το παραπάνω φοβερό σχέδιο, η κυβέρνησή μας θα υποχρεωθεί να προχωρήσει στο μοιραίο,δηλαδή σε μία κανονικότατη αναδιάρθρωση 85 – 90% του χρέους, χωρίς εθελοντικές παπαριές, ατέρμονες διαπραγματεύσεις και ετεροβαρείς συμβάσεις.  Φημολογείται όμως ότι υπάρχει Γερμανικό βέτο, ότι τέτοιου είδους αναδιάρθρωση δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέμέσα στην ευρωζώνη, τουλάχιστον όσο η Γερμανία είναι μέλος της.

Ας κάνουμε και μια προσπάθεια να δούμε που είμαστε πολιτικά:

• Οι συνένοχοι του ολέθρου, έκαναν μια λυκοσυμμαχία και εκβίασαν τον κ. Σαμαρά να συναινέσει, μη τυχόν και χρεοκοπήσει η χώρα.
• Αφού πρώτα επέβαλαν για πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο, με το γνωστό παρελθόν, άρχισαν να ροκανίζουν έναν – έναν τους όρους που έθεσε ο κ. Σαμαράς για να συναινέσει.
• Φυσικά δεν είχαν πει όλη την αλήθεια.  Και η όλη αλήθεια περιλαμβάνει δύο ζόρικες παραμέτρους: 1. Τις εγγυήσεις (και το δίκαιο) που συνοδεύουν την αποικιοκρατική σύμβαση και 2. Τα νέα υφεσιακά μέτρα που επιβάλλεται να ψηφιστούν πριν από την υπογραφή, για να κλείσουν οι αστοχίες του 2011 και να μηδενίσει το έλλειμμα του 2012.
• Όπως ήταν φυσικό ο κ. Σαμαράς αντέδρασε έντονα και έκανε σαφές ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει άλλα υφεσιακά μέτρα, για τη δε σύμβαση θα αποφανθεί όταν γίνουν γνωστοί οι όροι (αν και ανεπισήμως τους γνωρίζουμε)
• Ο κ. Σαμαράς εκβιάζεται ξανά, απροκάλυπτα πλέον, όχι μόνο για την ημερομηνία των εκλογών, αλλά και για τα δύο παραπάνω ζητήματα, μέτρα και εγγυήσεις.
• Μόνο που ο κ. Σαμαράς εκβιάζεται χωρίς οι εκβιαστές να έχουν πετύχει τις οικονομικές προϋποθέσεις που προηγούνται των πολιτικών.
• Οι Τροικάνοι, που έχουν ερμηνεύσει σωστότερα το ελληνικό σύνταγμα από τους δικούς μας υπουργούς – συνταγματολόγους, εμμένουν στην απαίτησή τους η σύμβαση να κυρωθεί από τα 3/5 του κοινοβουλίου, φοβούμενοι – ορθώς- ότι σε αντίθετη περίπτωση μια μελλοντική πατριωτική κυβέρνηση θα την καταγγείλει.
• Μέσα σε αυτό το χαμό που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην καλύτερη περίπτωση σε αχαρτογράφητα νερά, ο κ. Καρατζαφέρης, έχοντας με το σπαθί του κερδίσει το προσωνύμιο κωλοτούμπας, ως λαγός της εγχώριας ελίτ και των δανειστών, σπρώχνει προς μια άνευ όρων υπογραφή με την απειλή να αποσύρει την εμπιστοσύνη του!
• Εν τω μεταξύ, μετά το μπαράζ δηλώσεων και δημοσιευμάτων αναφορικά με το τέλμα των διαπραγματεύσεων και τον κίνδυνο της δραχμής, αρχίζει να γίνεται κατανοητό και από τους μη ειδικούς, ότι οι λόγοι ύπαρξης της κυβέρνησης Παπαδήμου έχουν εκλείψει.

Και το ερώτημα είναι, τι κάνει τώρα ο Σαμαράς;

Είτε αποσύρει την εμπιστοσύνη του, τραβάει μια οριστική γραμμή με το παρελθόν και με ένα άνοιγμα στο φιλότιμο των Ελλήνων τραβάει αποφασισμένος για ’’λύση ή Κούγκι’’.

Είτε προσπαθεί να τραβήξει μέχρι τις εκλογές, για να διαχειριστεί τα ερείπια και μια οργισμένη κοινωνία στα πρόθυρα της εξέγερσης

Αν κοιτάξτε γύρω σας, θα πάρετε αμέσως μια απάντηση για το ποια είναι η απαίτηση του κόσμου.

Ο κ. Σαμαράς αρκεί να την ακολουθήσει.

Κακοφωνίξ