Τέσσερεις (4) μήνες χωρίς βιβλία αλλά και χωρίς ντροπή

Γράφει ο Βασίλειος Παπαχρήστου

«Στις 12 Σεπτεμβρίου θα βρίσκονται όλα τα βασικά βιβλία στα σχολεία και το επόμενο 20ημέρο θα ολοκληρωθεί η αποστολή όλων των εκπαιδευτικών διδακτικών πακέτων»
Υπουργός Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων στη συνέντευξη τύπου στις 18 Αυγούστου 2011.
Στις 18 Αυγούστου η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων δημοσιοποίησε επισήμως την εκτίμησή της, πεποίθησή της, σιγουριά της, ότι σε λιγότερο από ένα μήνα τα βασικά βιβλία θα βρίσκονταν στα σχολεία.

Εκτίμηση, πεποίθηση, σιγουριά που θα έπρεπε να βασίζεται σε ακλόνητα στοιχεία.
Εκτίμηση, πεποίθηση, σιγουριά που δε θα........

έπρεπε να έχει ως σκοπό να χαϊδέψει αυτιά, να μειώσει τις όποιες αντιδράσεις και να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις για το εάν και κατά πόσο αποδοτικά λειτουργεί το Υπουργείο Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.
Η ουσία είναι μόνον μία και δεν εδράζεται βεβαίως στη φράση: «Η κριτική είναι πάντα εύκολη και εκ των υστέρων ευκολότερη.» (Συνέντευξη της Υπουργού στην Κυριακάτικη Καθημερινή 08 Ιανουαρίου 2012) Είναι η πρώτη φορά που απέτυχε παταγωδώς το Ελληνικό Δημόσιο να διανείμει τα Σχολικά Βιβλία στους μαθητές που φοιτούν στα Δημόσια Σχολεία μας.
12 Ιανουαρίου 2012. Πέρασαν ήδη τέσσερεις (4) μήνες από την ημερομηνία που έθεσε η κα Υπουργός ως χρονικό όριο και ακόμη όλα τα βασικά βιβλία δυστυχώς δεν έχουν έρθει στις σχολικές μονάδες της Ελληνικής Επικράτειας και δη των παραμεθορίων περιοχών.
Μας απασχολεί ποιος ευθύνεται και σε ποιο βαθμό ευθύνεται.
Μας ενδιαφέρει για το πότε και εάν θα αποδοθούν ευθύνες για το θέμα αυτό.
Πόσο γρήγορα, άραγε, θα αποδιδόταν ευθύνες σε εκπαιδευτικούς για λάθη ή παραλείψεις τους;
Ίσως ποτέ δεν θα αποδοθούν ευθύνες για την τραγική κατάσταση που βιώνει το ελληνικό σχολείο.
Γιατί ουσιαστικά δεν αφορά τους ιθύνοντες.
Όμως το γεγονός αυτή τη στιγμή είναι ότι οι μαθητές μας (ξέρετε εκείνοι των δημοσίων σχολείων) δεν έχουν όλα τα βιβλία τους είτε μας αρέσει, είτε δε μας αρέσει. Είτε επαναλαμβανόμαστε και δυσανασχετούν κάποιοι ή κάποιοι άλλοι αδιαφορούν.
Στο Συνέδριο του Ινστιτούτου Bruegel μεταξύ άλλων ανέφερε η κα Υπουργός:
«…Ο Gramci είχε πει «ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο καινούργιος πασχίζει να γεννηθεί. Είναι η εποχή των τεράτων». Τέρατα γεννιούνται παντού και ο καθένας πρέπει να παλέψει με τα δικά του.»
Κατ’ εσάς «ο παλιός κόσμος που πεθαίνει»  είναι αυτός που παρείχε στους μαθητές τη δυνατότητα να έχουν τα σχολικά τους εγχειρίδια και «ο καινούργιος που πασχίζει να γεννηθεί» είναι ο κόσμος της ασπρόμαυρης φωτοτυπίας;
«Ο νέος κόσμος» στον 21ο αιώνα για τους μαθητές μας, για τα παιδιά μας (στα δημόσια σχολεία):
Είναι εκείνος που υλοποιείται με τη χρήση  διαδραστικών πινάκων (άλλο ένα πυροτέχνημα αφού η δράση αυτή σταμάτησε),
Είναι εκείνος που υλοποιείται με τα μαθήματα σε ψηφιακούς δίσκους (ειλικρινά θα ήταν φρόνιμο να μας ενημερώσουν επιστήμονες κατά πόσο η μελέτη μέσω αυτών αποδίδει),
Είναι εκείνος που υλοποιείται με μαθήματα αναρτημένα σε  ιστοσελίδες (γιατί αλήθεια υπάρχει η επισκεψιμότητα εκ μέρους των μαθητών στην εν λόγω ιστοσελίδα)
Είναι εκείνος της φωτοτυπίας,
Είναι εκείνος της σπατάλης τεραστίων ποσών για την αναπαραγωγή των σημειώσεων,
Είναι εκείνος όπου ο καθηγητής/τρια  καταναλίσκει αρκετό από το χρόνο του (και κυρίως τον ελεύθερο χρόνο του) για να την αναπαραγωγή των σελίδων των μαθημάτων που διδάσκει.
Είναι εκείνος όπου μαθητές σε βασικό μάθημα άλλαξαν πέντε (5) καθηγητές μέχρι τώρα (πάντα σύμφωνα με το moto πρώτα ο μαθητής)
Είναι εκείνος που ήδη οι μαθητές μας αξιολογήθηκαν και συνεχίζουν να αξιολογούνται από φωτοτυπίες των μαθημάτων τους.
«Ο νέος κόσμος» φαίνεται πως είναι η απαξίωση και η εξαθλίωση των εκπαιδευτικών σε όλα τα επίπεδα.
Η απαξίωση συνολικά του Δημόσιου Σχολείου.
«Ο νέος κόσμος» εστιάζεται σε δράσεις, επ’ αμοιβή, (τώρα που βρισκόμαστε σε μισθούς πείνας) ιδιωτικών εταιριών για παραγωγή, αναπαραγωγή και διάδοση ενημερωτικού και εκπαιδευτικού υλικού, όταν η ίδια εργασία και ακόμη καλύτερα θα μπορούσε να υλοποιηθεί (προφανώς επ’ αμοιβή) από το άρτια κατηρτισμένο προσωπικό της Εκπαίδευσης σε επιστημονικό και παιδαγωγικό επίπεδο.
Όμως ας γνωρίζουν όλοι οι διοικούντες:
«…ιδού παλαιστάς έθου τας ημέρας της ζωής μου, και η υπόστασίς μου ώσει ουθέν ενώπιόν σου, πλην τα σύμπαντα ματαιότης, πας άνθρωπος ζων.»
Πρόσφατα παραδείγματα οι πρώην ηγήτορες της Λιβύης, της Αιγύπτου, της Ελλάδος και της Ιταλίας.
Παπαχρήστου Δ. Βασίλειος
Χημικός MEd


kafenio.gr