Η κρίση σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της, εξαϋλώνει τον κοινωνικό ιστό, αποψιλώνει την αστική τάξη και οδηγεί σε ριζοσπαστικοποίηση μεγάλα στρώματα της κοινωνίας. Η κατάσταση στην χώρα εμφανίζει ομοιότητες με τις μεταβολές που συντελέστηκαν στην κοινωνία κατά την διάρκεια της Κατοχής. Να υπενθυμιστεί ότι τότε, προπολεμικά, στην πολιτική σκηνή επικρατούσε η ενδοαστική αντιπαράθεση μεταξύ Δημοκρατικών και Βασιλοφρόνων, και μετά τον πόλεμο ο αστικός κόσμος συνενώθηκε εναντίον της Αριστεράς που γιγαντώθηκε στις στάχτες της κατοχικής καταστροφής
.
Σήμερα, η πολιτική σκηνή εμφανίζει ομοιότητες με τα όσα συντελέστηκαν τότε. Σήμερα, τουλάχιστον σε δημοσκοπικό επίπεδο, η Αριστερά προωθείται και ο κόσμος ριζοσπαστικοποιείται και βγαίνει στους δρόμους, με μια τυφλή οργή, που δείχνει να προτιμά την χρεοκοπία και τον ξαφνικό θάνατο, από την φτώχια του μνημονίου και τον αργό θάνατο.
Από την άλλη, ο αστικός κόσμος γίνεται ακόμη πιο συντηρητικός, και εν πολλοίς φοβισμένος μπροστά στο άγνωστο της χρεοκοπίας, και γι’αυτό στωικά υπομένει την μοίρα που του επιφυλάσσει το μνημόνιο, ανατριχιάζοντας μπροστά στις φλόγες και τα σπασμένα τζάμια στην Αθήνα, που αποτελούν την σημαία ευκαιρίας τμήματος της Αριστεράς. Αυτόν τον φόβο εκμεταλλεύονται και οι διάφοροι «Μπάμπηδες» και ξιφουλκούν υπέρ των δανειστών.
Με βάση αυτές τις συνθήκες, η πολιτική διαμάχη Κεντροδεξιάς-Κεντροαριστεράς [ΝΔ-ΠΑΣΟΚ] της Μεταπολίτευσης είναι πλέον παρωχημένη και ξεπερασμένη από τις εξελίξεις. Το ΠΑΣΟΚ βούλιαξε υπό το βάρος των ανομημάτων του και της τραγικής οικονομικής του αποτυχίας, που γέννησε και εξέθρεψε την πολιτική και οικονομική χρεοκοπία.
Το νέο πεδίο αντιπαράθεσης θα είναι μεταξύ:
α] της Αστικής Τάξης που θα παλέψει πρώτα για την επιβίωση και μετά για την αναγέννηση της χώρας, και
β] της Αριστεράς που θα κυματίζει την σημαία της Χρεοκοπίας, της Κοινωνικής Εξαθλίωσης και της χωρίς στόχο Εξέγερσης, με αίτημα την καταστροφή για την καταστροφή.
Ο Αντώνης Σαμαράς σαφέστατα στοχεύει να συσπειρώσει τον αστικό κόσμο, τώρα που το ΠΑΣΟΚ εξαϋλώθηκε, να στεγανοποιήσει ιδεολογικά την παράταξη, να ελαφρύνει όσο του επιτρέπουν οι δανειστές τα βάρη του Ελληνικού Λαού, και να ενεργοποιήσει την αναπτυξιακή διαδικασία. Αυτόν τον σκοπό έχουν οι προσχωρήσεις των 2 από το ΛΑΟΣ, αυτό τον σκοπό είχαν και οι επώδυνες διαγραφές των βουλευτών της ΝΔ που διαφοροποιήθηκαν, πολλοί εκ των οποίων είναι πράγματι αξιόλογα, ηθικά και πατριωτικά στοιχεία.
Η πολιτική παράταξη με το στίγμα του Αντώνη Σαμαρά θα έχει τα χαρακτηριστικά Ευρωπαϊκού Συντηρητικού κόμματος, με τα δεδομένα του σήμερα [φιλελεύθερη οικονομία με αυστηρά δημοσιονομικά κριτήρια, πατριωτισμός, «σκληρή» πολιτική ασφάλειας], και δεν θα θυμίζει την ενοχική και ιδεολογικά χαλαρή Δεξιά του παρελθόντος.
Δεν ξέρω εάν η Νέα Δημοκρατία που ανασυγκροτείται θα δημιουργήσει όραμα σε πλατιές λαϊκές μάζες, που διαπνέονται από συντηρητισμό, ανεξαρτήτως του τι ψήφιζαν. Δεν γνωρίζω εάν θα πετύχει τον στόχο του ο Σαμαράς, το εύχομαι, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα ζήσουμε επέλαση της ριζοσπαστικής και εξεγερσιακής Αριστεράς, και η καταστροφή της περασμένης Κυριακής θα γίνει η καθημερινότητά μας.
Πάντως, είμαι πεπεισμένος ότι η νέα διαχωριστική γραμμή στην πολιτική κονίστρα είναι μεταξύ όσων αστών-«νοικοκυραίων» επιθυμούν να στοιχηθούν πίσω από τον Σαμαρά, αγωνιζόμενοι με πόνο και αίμα για ένα καλύτερο μέλλον, και όσων επιλέξουν τον δρόμο της «επανάστασης».
Προσωπικά, πλήττομαι από τις μνημονιακές πολιτικές όπως όλοι, συναισθηματικά θα ήθελα να πει «όχι» ο Σαμαράς, όμως προτιμώ να αγωνιστώ για μια Ελλάδα του μέλλοντος με σκληρή δουλειά, έστω και εάν δεν πληρώνομαι καλά, από μια Ελλάδα της χρεοκοπίας, της φωτιάς και της κουκούλας.
Και προτιμώ να επιλέξω τον Σαμαρά, ως ηγέτη μου και συνομιλητή με τους δανειστές-τυράννους μας, από το να πρέπει να επιλέξω μεταξύ «Μπάμπηδων, φλούφληδων, ντιντήδων» [που λέει και ο φίλος μου ο Φαήλος] από την μια, και κουκουλοφόρων από την άλλη
Dikigoros 7
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου