Του Κώστα Ροδινού
Από το πρωί με ρωτάνε, αν πρόκειται για καλή ή κακή συμφωνία.
Κατ’ αρχήν οι συμφωνίες κρίνονται στην εφαρμογή τους. Και η καλύτερη συμφωνία, αν δεν μπορεί να υλοποιηθεί καταντάει άχρηστη! Άρα, ας μη σπεύδουμε να πανηγυρίζουμε προκαταβολικά.. Πολλώ δε μάλλον, όταν ο κ. Παπανδρέου παρά λίγο να μας κατέβαζε στους …δρόμους τον Μάϊο του 2010, τον Μάρτιο του 2011, τον Ιούλιο και τον Οκτώβριο του 2011. Και τότε είχαμε επιτύχει …ιστορικές συμφωνίες.
Δεύτερον, μια συμφωνία αξιολογείται , επίσης, με βάση τις εναλλακτικές δυνατότητες που είχαμε και το κόστος τήρησής της.
Τρίτον, δεδομένου ότι και αυτή η συμφωνία στηρίζεται σε παραδοχές και εκτιμήσεις της Τρόϊκα, θα μου επιτρέψετε να είμαι εξαιρετικά καχύποπτος, αν βγαίνουν τα …..νούμερα. Γιατί μέχρι σήμερα η Τρόϊκα έχει πέσει έξω σε όλες τις εκτιμήσεις της! Λέτε, για πρώτη φορά οι εκτιμήσεις της να είναι σωστές. (κάποιος που ήταν γνώστης των διαπραγματεύσεων μου αποκάλυψε ότι ο Τόμσεν και η παρέα του τούτη τη φορά στηρίχθηκαν μάλλον στο απαισιόδοξο σενάριο για να είναι προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο)
Τέλος, είναι λυπηρό να διαπιστώνει κανένας ότι ο ελληνικός λαός υφίσταται αυτή τη βίαιη προσαρμογή για να επανέλθει το χρέος μας το 2020 εκεί που ήταν το …2009! Προτού ενσκήψει η λαίλαπα Παπανδρέου.
Μας δένουν …..χειροπόδαρα
Επί της ουσίας : Στα ….θετικά:
Τα θετικά
- Η απομείωση του χρέους μας κατά 107 δις ευρώ, σύμφωνα τουλάχιστον με τον IIF.
- Η μείωση του επιτοκίου στο 2% για τα τρία πρώτα χρόνια και 3% για τα επόμενα 5 χρόνια. ΄
Όμως, για τα επόμενα και μέχρι τα 30% το επιτόκιο σκαρφαλώνει στο 4.3 %!!! Αυτό σημαίνει ότι το μεσοσταθμικό επιτόκιο στα ομόλογα, σε όλη τη 30ετή διάρκειά τους, ανέρχεται στο 3,65%. Μάλλον αρκετά υψηλότερο από το επιτόκιο που κατά το ΔΝΤ καθιστούσε το χρέος μας βιώσιμο.
Οι χώρες της Ευρωζώνης, που παρέχουν διμερή δάνεια στην Ελλάδα στα πλαίσια του πρώτου πακέτου διάσωσης από το Μάιο του 2010, δέχθηκαν να μειώσουν το περιθώριο των δανείων αυτών στις 150 μονάδες βάσης (1,50%). Αυτό θα ελαφρύνει το χρέος της χώρας κατά 2,8% του ΑΕΠ της.
Οι χώρες της Ευρωζώνης, των οποίων οι κεντρικές τράπεζες διακρατούν ελληνικά ομόλογα , συμφώνησαν να μεταβιβάζουν στην Ελλάδα έως το 2020 τα μελλοντικά κέρδη που θα αποκομίζουν οι εν λόγω τράπεζες από τα ομόλογα αυτά. Αυτό θα ελαφρύνει το ελληνικό χρέος κατά 1,8% του ΑΕΠ έως το 2020.
Τα αρνητικά
Ο Πρόεδρος του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου Τσαρλς Νταλάρα προειδοποίησε ότι το κείμενο της συμφωνίας που οριστικοποιήθηκε σήμερα το πρωί «πρέπει να τεθεί προς έγκριση στο σύνολο των μελών της, τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τα επενδυτικά ταμεία, η απάντηση των οποίων θα κρίνει την επιτυχία της διαδικασίας απομείωσης του ελληνικού χρέους.»
Ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει ότι θα δεχθούν όλοι! Και αν δεν δεχθούν;
Η κ. Λαγκάρντ θα θέσει τη συμφωνία στο ΔΣ του ΔΝΤ για να αποφασιστεί το ποσό με το οποίο θα συμμετάσχει στη νέα συμφωνία. Και το κλίμα στο ΔΝΤ δεν είναι, όπως ήταν στο παρελθόν.
Η Κυβέρνηση Παπαδήμου – Βενιζέλου δέσμευσε τη χώρα με τέτοιο τρόπο ώστε για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν τη συμφωνία, θα καταβάλει απευθείας σε ειδικό, κλειστό λογαριασμό, ποσό που θα αντιστοιχεί στην εξυπηρέτηση του χρέους της για κάθε τρίμηνο του έτους.
Η Ελλάδα δεσμεύτηκε ακόμα να υιοθετήσει εντός των επόμενων δύο μηνών νομοθετική ρύθμιση που θα δίνει ταμειακή προτεραιότητα στην αποπληρωμή του χρέους της. Η ρύθμιση αυτή μάλιστα θα περιβληθεί και την ισχύ Συνταγματικής διατάξεως!
Εκπρόσωποι της τρόικας θα έχουν «μόνιμη παρουσία» στην Αθήνα για να διασφαλίσουν την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται στη δανειακή σύμβαση. Η «μόνιμη παρουσία» μπορεί και να είναι …επιτροπεία!
Η χώρα μας πρέπει να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα από το 2013! Με την οικονομία σε βαθιά ύφεση ο στόχος αυτός μοιάζει ανέφικτος.
Τέλος, προϋπόθεση για την υλοποίηση της συμφωνίας είναι η συνέχιση της λιτότητας που εξαθλιώνει τους Έλληνες!
Πολύ φοβούμαι ότι με τη συμφωνία των Παπαδήμου-Βενιζέλου κερδίσαμε χρόνο και μια «αμφίβολη σωτηρία».
Ποια είναι η απάντηση;
«Την περασμένη εβδομάδα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιβεβαίωσε αυτό που υποπτεύονταν οι πάντες: οι οικονομίες τις οποίες επιβλέπει συρρικνώνονται, δεν αναπτύσσονται. Δεν πρόκειται ακόμη μια επίσημη ύφεση, αλλά το μόνο πραγματικό ερώτημα είναι πόσο βαθιά θα είναι η κάμψη…. Ακόμη χειρότερα, οι ηγέτες της Ευρώπης συνεχίζουν να επιμένουν στο οικονομικό δόγμα που ευθύνεται για αυτή την καταστροφή. ….Η Ελλάδα θα είχε μεγάλα προβλήματα όποιες αποφάσεις και αν λαμβάνονταν, και το ίδιο ισχύει, σε μικρότερο βαθμό, για άλλα έθνη στην περιφέρεια της Ευρώπης. Αλλά τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα από όσο ήταν αναγκαίο, από τον τρόπο με τον οποίον οι ηγέτες της Ευρώπης, και ευρύτερα οι πολιτικές ελίτ, υποκατέστησαν την ανάλυση με κατήχηση, και τα διδάγματα της ιστορίας με φαντασιώσεις.
Στις αρχές του 2010, η οικονομική πολιτική της λιτότητας – η επιμονή ότι οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να περικόψουν τις δαπάνες παρά την υψηλή ανεργία – επικράτησε στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το δόγμα διαβεβαίωνε ότι οι άμεσες αρνητικές επιπτώσεις που θα είχαν για την αγορά εργασίας οι περικοπές στις δαπάνες θα ισοσταθμίζονταν από αλλαγές στην «εμπιστοσύνη», ότι οι άγριες περικοπές θα οδηγούσαν σε αύξηση των δαπανών από καταναλωτές και επιχειρήσεις, ενώ τα έθνη που δεν θα έκαναν τέτοιες περικοπές θα έβλεπαν φυγή κεφαλαίων και ραγδαία αύξηση επιτοκίων.
Τώρα βλέπουμε τα αποτελέσματα – και είναι ακριβώς αυτά που θα σας έλεγαν τρεις γενιές οικονομικής ανάλυσης και όλα τα διδάγματα της ιστορίας. Αυτή η περιβόητη εμπιστοσύνη δεν εμφανίστηκε ποτέ: καμία από τις χώρες που μείωσαν τις δαπάνες τους δεν είδε την προβλεπόμενη ανάπτυξη στον ιδιωτικό τομέα.
Αντιθέτως, οι αρνητικές επιπτώσεις της δημοσιονομικής λιτότητας ενισχύθηκαν από την μείωση των δαπανών των ιδιωτών. Επιπλέον, οι αγορές ομολόγων εξακολουθούν να αρνούνται να συνεργαστούν. Ακόμη και οι καλύτεροι μαθητές της λιτότητας, χώρες που, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, έχουν κάνει ό,τι τους ζήτησαν, είναι ακόμη αντιμέτωπες με αστρονομικό κόστος δανεισμού. …
Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε για να πείσουμε όσους επιμένουν ότι μπορούμε να φτάσουμε στην ευημερία μέσω περικοπών ότι έχουν άδικο;
Το θέμα είναι ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά για να βοηθήσουμε τις οικονομίες μας, αντιστρέφοντας απλώς την καταστροφική λιτότητα των τελευταίων δύο ετών. …. Κοιτάξτε, καταλαβαίνω γιατί άνθρωποι με επιρροή διστάζουν να παραδεχθούν ότι ιδέες περί οικονομικής πολιτικής που πίστευαν ότι απηχούσαν βαθιά σοφία ήταν τελικά μια απόλυτη, καταστροφική τρέλα.
Αλλά ήρθε η ώρα να αφήσουμε πίσω μας τις ψευδαισθήσεις για τις αρετές της λιτότητας σε οικονομίες που βρίσκονται σε ύφεση.”
Αυτά δεν τα λέει ο …Σαμαράς! Το γράφει ο Paul Krugman στους New York Times!
H σωτηρία της Ελλάδος δεν εξαρτάται από τη …συμπόνια των ξένων, αλλά από την απόφαση ημών των Ελλήνων να το πάρουμε απόφαση ό,τι θέλουμε να σωθούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου