Σύνεση χρειάζεται.

Αν θα ήθελε να κάνει κάποιος «ταμείο» γι’ αυτή την εφιαλτική εβδομάδα για την ελληνική οικονομία εκ πρώτης άποψης θα έλεγε ότι η Ελλάδα ηττήθηκε από τις αγορές. Και πιθανότατα έτσι να είναι αν βρισκόμασταν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Εκεί όπου επικρατεί η λογική των λαών, εκεί όπου οι απρόσωπες αγορές δεν έχουν κανένα λόγο στην… συμπαντική οικονομία.

Είμαστε όμως εδώ και οφείλουμε να αποδεχθούμε ότι μέχρι να αλλάξει το σύστημα όλες οι χώρες, κι όχι μόνο η μικρή Ελλάδα, θα βρίσκονται σε ομηρεία και θα χορεύουν στους ρυθμούς των επενδυτών. Μας αρέσει δε μας αρέσει δυστυχώς έτσι είναι η κατάσταση και υπ’ αυτή τη λογική η χώρα ηττήθηκε.

Όμως δεν είναι έτσι ακριβώς, δεν είναι όλα άσπρο – μαύρο. Η χώρα δεν είναι έτοιμη να βρεθεί μόνη της και χωρίς στήριξη των δανειστών στον αδηφάγο κόσμο των αγορών. Δεν είναι έτοιμη, είναι όμως πιο ώριμη και τουλάχιστον πήρε το μάθημά της. Κυρίως η κυβέρνηση αλλά ακόμη περισσότερο η αντιπολίτευση.

Ένα τεστ ήταν όλα όσα συνέβησαν και υπ΄ αυτές τις συνθήκες καλώς συνέβησαν τώρα κι όχι για παράδειγμα λίγους μήνες μετά. Τώρα μπορούμε να πάρουμε τα μέτρα μας, μπορούμε να θωρακίσουμε την οικονομία μας, μπορούμε να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει και να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα στη χώρα αυτή. Να γίνουμε με λίγα λόγια μια κανονική χώρα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε τους άλλους. Που στέκεται στα πόδια της με τις δυνάμεις της και δεν χρησιμοποιεί δεκανίκια. Αυτό πρέπει να είναι το όραμα των επόμενων δεκαετιών.

Η κυβέρνηση πήρε το μάθημά της καθώς παρασύρθηκε από λαϊκίστικες φωνές και από τις κακές δημοσκοπήσεις και προσπάθησε να εκβιάσει τις καταστάσεις. Είναι αυτονόητο πως όλοι θέλουμε να βγούμε από το μνημόνιο και από τον σφιχτό έλεγχο της τρόικας. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του;

Αλλά για να βγούμε πρέπει να δουλέψουμε ακόμη πολύ, πρέπει να βάλουμε τις βάσεις για να γίνουμε καλύτεροι. Λένε ότι η κυβέρνηση δεν έχει πολιτικό χρόνο. Αλλά ποιος νοιάζεται γι’ αυτό αν το διακύβευμα είναι η σωτηρία της χώρας; Ο Σαμαράς σίγουρα δε νοιάζεται για το πολιτικό του μέλλον, εδώ παίζεται μεγάλο παιχνίδι ανώτερο από πρόσωπα και καριέρες.

Η ιστορία θα γράψει για το ποιος έσωσε τη χώρα κι όχι για το ποιος έκανε πολιτική καριέρα. Γι’ αυτό λοιπόν οι μεγάλες αποφάσεις λαμβάνονται από τους μεγάλους άνδρες και η απόφαση για συμφωνία για τη μεταμνημονιακή εποχή έπρεπε να γίνει. Τι σημαίνει μετά μνημόνιο εποχή; Σημαίνει λιγότερος έλεγχος από την τρόικα αλλά αυστηρή εποπτεία. Σημαίνει συνέχιση των μεταρρυθμίσεων αλλά όχι άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Σημαίνει συνέχιση των πλεονασμάτων με σκοπό την αποκατάσταση σιγά – σιγά των αδικιών στην ελληνική κοινωνία.

Και σημαίνει και την οριστική διευθέτηση του χρέους, του βραχνά που δεν πρέπει να πλήξει τα παιδιά μας.

Το μάθημα των αγορών, ωστόσο, το πήραν και στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ίδιος ο Γ. Σταθάκης μετά την έλευσή του από ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα είπε αυτό που ήθελαν να ακούσουν οι αγορές. «Δεν θα κουρέψουμε το χρέος, θα το διαπραγματευτούμε για να γίνει βιώσιμο». Οπότε τέλος οι μονομερείς ενέργειες, τέλος οι μαγκιές, τέλος οι κουβέντες για εσωτερική κατανάλωση και φυσικά στη γωνία οι συνιστώσες που θέλουν ακραία στάση απέναντι στους δανειστές. Στην Κουμουνδούρου κατάλαβαν ότι οι ανοησίες που έλεγαν δεν περνάνε. Πήραν το μάθημά τους; Θα το δούμε στην πορεία, η ουσία είναι ότι έβαλαν την ουρά στα σκέλια κι έγιναν έστω και λίγο ένα κανονικό κόμμα. Που είναι ο Σκουρλέτης που μιλούσε για χρηματισμούς; Που είναι ο Λαφαζάνης που μιλούσε για σύγκρουση; Που είναι τα λοιπά γκρουπούσκουλα που έλεγαν να σκίσουμε το μνημόνιο και να μην πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ στους δανειστές, τα κορόιδα;

Κι αφού λοιπόν όλοι κατάλαβαν ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι στον κόσμο αυτό το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: Γιατί να πάμε σε εκλογές και να κάνουμε κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ; Αφού την ατζέντα άλλοι την καθορίζουν σε οικονομικό επίπεδο; Γιατί δηλαδή να ρισκάρουμε μια μεγάλη αναταραχή και στη συνέχεια να δώσουμε την εξουσία σε άσχετους ερασιτέχνες;

Ας το σκεφτούν όλοι όσοι νομίζουν ότι ο Τσίπρας είναι η φωνή της αλλαγής. Στη φάση που βρίσκεται η Ελλάδα και η οικονομία δεν υπάρχουν ούτε μαγικές συνταγές ούτε πολλοί δρόμοι. Μόνο ο δρόμος της επιστροφής στον ενάρετο κύκλο. Της επιστροφής στην κανονικότητα που εμείς πρέπει να χτίσουμε με τις δικές μας δυνάμεις.

Δεν χρειάζονται επομένως ούτε εκπλήξεις, ούτε παραλογισμοί, ούτε αλλαγές που μόνο κακό θα κάνουν στη χώρα. Σύνεση χρειάζεται.

antinews.gr