Ούτε ο Θεός!

Ας αφήσουμε κατά μέρος τους αρχαίους ημών προγόνους.

Με τους οποίους ουδεμία σχέση ο νεοελληνικός πληθυσμός. Πλην μερικών αρχαίων ονομάτων, με τα οποία συνηθίζουν να βαφτίζουν τα παιδιά τους κάτοικοι των βορείων προαστίων. Οπως Αλκιβιάδης, Ξενοφώντας, Αρης και πάει λέγοντας.

Ας αφήσουμε λοιπόν το αρχαίο παρελθόν και ας ρίξουμε μια ματιά στο πρόσφατο. Πριν από 70 και πλέον χρόνια. Τότε που στη Γηραιά Ηπειρο «όλα τα 'σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά».


Τότε. Οπου μεταξύ 1939 και αρχές του 1941, η ακατανίκητη, γερμανική, χιτλερική πολεμική μηχανή είχε καθυποτάξει σχεδόν ολόκληρη τη Γηραία Ηπειρο. Τότε που οι σημερινές, πρωτοκλασάτες οικονομικά, χώρες είχαν παραδοθεί σχεδόν αμαχητί. Οπως Δανία. Οπως Αυστρία. Οπως Βέλγιο. Οπως Νορβηγία. Οπως ακόμα Τσεχοσλοβακία. Οπως επίσης Ουγγαρία.

Τότε που οι βασιλείς Δανίας και Ολλανδίας είχαν συνθηκολογήσει με το απόλυτο ναζιστικό κτήνος. Τότε που είχαν αρχίσει οι εξαερώσεις των Eβραίων και των πάσης φύσεως «μιασμάτων»!

Τότε που μόλις μέσα σ’ ένα 24ωρο ο Πετέν παρέδωσε τη Γαλλία στη Βέρμαχτ. Τότε με τους πρώτους βομβαρδισμούς στο Λονδίνο. Τότε που ο Γουίνστον Τσόρτσιλ είχε πει: «Σας υπόσχομαι ιδρώτα, δάκρυα, λύπη και αίμα».

Τότε που στις 22 Ιουνίου του 1941 η πάνοπλη και πολυπληθής «μηχανή» του Αδόλφου γκρέμισε τα δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ του Στάλιν και εφόρμησε με κατεύθυνση τη Μόσχα!
Τότε λοιπόν. Μια μικρή κουκίδα γεωγραφίας. Με ρακένδυτους. Με ξυπόλυτους. Με άφαγους. Με «καθυστερημένους». Με οπλισμό από λιανοντούφεκα. Από σεντούκια των προγόνων. Των κατσαπλιάδων. Της κλεφτουριάς. Οι απόγονοι Τουρκαλβανών. Οι «σπόροι». Οι μαυριδεροί. Οι ασήμαντοι. Οι κακομοίρηδες. Οι «γύφτοι». Οι καρπαζοεισπράκτορες των μεγάλων δυνάμεων. Οι ταπεινωμένοι. Οι καταφρονεμένοι. Οι διαιρεμένοι σε βασιλικούς, μεταξικούς, βενιζελικούς, αριστερούς και κομμουνιστές. Οι σχεδόν αγράμματοι. Οι τίποτα!

Τότε λοιπόν όλοι αυτοί οι «νάνοι» μεταμορφώνονται σε γίγαντες. Τότε ο γερμανόφιλος δικτάτορας Μεταξάς λέει «Οχι». Ο έγκλειστος στις φυλακές της Κέρκυρας αρχικομμουνιστής Νίκος Ζαχαριάδης κηρύσσει «εθνικό αγώνα» εναντίον των κατακτητών. Και τότε οι «ξυπόλυτοι» παίρνουν φαλάγγι τις ορδές του Ντούτσε και στη συνέχεια, με τη Μάχη της Κρήτης, καθυστερούν την επέλαση των χιτλερικών προς τη Ρωσία.

Τότε ήταν που ο Τσόρτσιλ είχε πει «στο εξής πρέπει να λέμε όχι ότι οι Ελληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμάνε σαν Ελληνες». Κάπως έτσι, ολόκληρη η Υφήλιος κατάλαβε ότι μέσα από τα σκουπίδια βγαίνουν διαμάντια. 

Η συνέχεια σε τέσσερις φάσεις. Η συνέχεια μοιάζει με επική τραγωδία. Στην πρώτη μεταπολεμική φάση, ο Εμφύλιος. Ετσι, μεγάλο μέρος της αφρόκρεμας, όχι μόνο αριστερών και κομμουνιστών αλλά και δημοκρατικών αστών, εκτοπίζεται, φυλακίζεται, εκτελείται, εξορίζεται, ταπεινώνεται, «εξαφανίζεται». Στη δεύτερη φάση δωσίλογοι και άκαπνοι «νοικοκυραίοι» καταλαμβάνουν τα πόστα. Στην τρίτη φάση τα τεθωρακισμένα του Στυλιανού τοποθετούν τη χώρα στον γύψο. Και με την τέταρτη φάση, από τη Μεταπολίτευση και μετά, αρχίζει ο μαζικός εκμαυλισμός, ο μαζικός καταναλωτισμός, ο μαζικός δανεισμός και ο μαζικός νεοπλουτισμός.

Ο,τι κερδήθηκε μέσα στα τέσσερα χρόνια πολέμου και αντίστασης έγινε στάχτες και αποκαΐδια. 

Η ιστορική μνήμη κατάντησε γραφικότητα. Οι μικροί ήρωες κατάντησαν «συνταξιούχοι της Αντίστασης». Και τα κατορθώματα κατέληξαν πλαστογραφημένα σενάρια κινηματογραφικών σκουπιδιών.

Μαζική και η μετάλλαξη. Μαγκιά η απάτη. Μαγκιά το αραλίκι. Μαγκιά η φοροδιαφυγή. 

Μαγκιά η πονηριά. Μαγκιά η πολιτική διγλωσσία. Μαγκιά η διαπλοκή. Μαγκιά η κοροϊδία. Μαγκιά η υποκρισία. Μέσα σε μερικές δεκαετίες, οι γίγαντες Ελληνες κατάντησαν νάνοι.
Με απλά λόγια, τι κοινό έχουμε σήμερα εμείς μ’ αυτό που περιέγραφε τότε ο Γιόζεφ Γκέμπελς; «Οι Ελληνες συμπεριφέρονται προς του Ιταλούς με απροκάλυπτη απαξίωση ή ακόμα και με περιφρόνηση. Και έχουν όλο και περισσότερο την τάση να εκδηλώνουν την ίδια απαξίωση και περιφρόνηση και απέναντί μας ως συμμάχων των Ιταλών. Ηθικές κατακτήσεις, αυτή τη στιγμή, δεν μπορούμε να έχουμε στην Ελλάδα»! Εντέλει τι είναι η πατρίδα μου; Οπως ακριβώς έλεγε ο μακαρίτης ο παππούς μου, «παιδάκι μου, σήμερα στην πατρίδα εναντίον των ικανών οι δυνατοί, εναντίον των φτωχών οι ζάπλουτοι, εναντίον των πολιτών οι πολιτικοί, αλλά εναντίον των ηλιθίων ούτε ο Θεός»!

Δημήτρης Δανίκας
http://www.protothema.gr/