Νέα τροπολογία κατέθεσε αιφνιδιαστικά το Υπ. Παιδείας σε άσχετο νομοσχέδιο του Υπ. Περιβάλλοντος την Παρασκευή, 12/10/13. Την προηγούμενη ημέρα, Πέμπτη 11/10/13, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου σε συνάντηση με το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ παρέδωσε στα μέλη του τροπολογία, που αναφερόταν όμως σε διαφορετικά θέματα σε σχέση με όσα περιλαμβάνονταν στην τροπολογία που τελικά κατατέθηκε. Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει την πλήρη απαξίωση των εκπαιδευτικών και των εκπροσώπων τους από μέρους της πολιτικής ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.
Σε σχέση με την τροπολογία που κατατέθηκε επισημαίνουμε τα εξής:
α) Με την καθιέρωση βιβλίων ατομικής παρουσίας προσωπικού, ατομικού δελτίου και της ηλεκτρονικής καταγραφής τους (παρ. 1 της τροπολογίας) το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να επιβάλει κλίμα φόβου και τρομοκρατίας στους εκπαιδευτικούς, να τους συκοφαντήσει για μια ακόμη φορά και να απαξιώσει το έργο τους στην κοινωνία προκαλώντας σε βάρος τους τον κοινωνικό αυτοματισμό. Προφανώς, καμία βελτίωση δεν επιφέρει αυτή η διάταξη στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι εκπαιδευτικοί υπογράφουν διπλά σήμερα επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο την παρουσία τους στο σχολείο. Υπογράφουν τόσο στο δελτίο απουσιών των μαθητών όσο και στο βιβλίο ύλης, στο οποίο μάλιστα συμπληρώνουν και το αντικείμενο της διδασκαλίας τους για κάθε διδακτική ώρα που προβλέπεται από το ωρολόγιο πρόγραμμα. Επιπλέον, η παρουσία τους καταγράφεται καθημερινά και στο Ημερολόγιο που τηρεί η Διεύθυνση του σχολείου. Είναι γνωστό, επίσης, ότι οι εκπαιδευτικοί αναλαμβάνουν και πρόσθετες διοικητικές εργασίες που τους αναθέτουν τα όργανα διοίκησης του σχολείου.
Με δεδομένο ότι νομοθετικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης πλημμελούς άσκησης καθηκόντων υφίσταται σήμερα, είναι σαφές πως το προωθούμενο σύστημα καταγραφής παρουσιών έχει στόχο να επιβάλει ένα κλίμα ανασφάλειας, υποταγής και τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών λειτουργώντας ως ο «Μεγάλος Αδελφός» στο χώρο του σχολείου.
Το Υπ. Παιδείας αντί να εξυφαίνει σχέδια ελέγχου και πειθαναγκασμού των εκπαιδευτικών, θα ήταν προτιμότερο να αναρωτηθεί κάτω από ποιες συνθήκες εργάζονται οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Τους υπενθυμίζουμε, λοιπόν, πως τα σχολεία όχι μόνο δεν διαθέτουν επαρκείς και κατάλληλους χώρους για να φιλοξενήσουν τους εκπαιδευτικούς, αλλά ούτε τα απαραίτητα μέσα, τον αναγκαίο εξοπλισμό και τις απαιτούμενες υποδομές (π.χ. υπολογιστές, βιβλιοθήκη κ.λπ.), ώστε να μπορούν αυτοί να εργαστούν απρόσκοπτα και αποτελεσματικά στους χώρους του σχολείου. Άλλωστε, για την αντιμετώπιση αυτών των ελλείψεων πολλοί εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να ξοδέψουν μέρος των πενιχρών αποδοχών τους.
Το Υπ. Παιδείας προσποιείται ότι δεν γνωρίζει πως ένα μεγάλο μέρος από τις εργασίες των εκπαιδευτικών πραγματοποιούνται στο σπίτι τους, όπως η προετοιμασία των μαθημάτων και των ασκήσεων, η αξιολόγηση των γραπτών και των εργασιών των παιδιών κ.λπ. Προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει πως όχι μόνο έχει εξαθλιώσει εργασιακά και οικονομικά με την πολιτική του τους εκπαιδευτικούς, όχι μόνο επιχειρεί να σπείρει το φόβο και τον πανικό με τις υποχρεωτικές μετατάξεις, τις διαθεσιμότητες και την προετοιμασία απολύσεων, αλλά και τους υπονομεύει επιστημονικά, ηθικά και ψυχολογικά καθημερινά με την πολιτική του. Και αυτό το βιώνουν οι εκπαιδευτικοί με οδυνηρό τρόπο καθημερινά στο σχολείο.
β) Το Υπ. Παιδείας διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών διαλύει το δημόσιο σχολείο. Οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των μαθητών. Μετατρέπει τον εκπαιδευτικό σε “εργαζόμενο delivery” υποχρεώνοντάς τον να διδάσκει ακόμα και σε πέντε σχολεία στη διάρκεια της εβδομάδας (παρ. 3 της τροπολογίας). Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει να διδάσκει σε δύο και τρία σχολεία την ίδια ημέρα. Σημαίνει, ιδιαίτερα στην επαρχία, χιλιάδες χιλιόμετρα καθημερινών μετακινήσεων. Σημαίνει φυσική εξόντωση και οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών. Σημαίνει να αγνοεί ο εκπαιδευτικός ακόμα και τα ονόματα των μαθητών του. Σημαίνει απρόσωπη εκπαιδευτική διαδικασία και διάλυση των παιδαγωγικών αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ δασκάλων και μαθητών, η ανάπτυξη των οποίων είναι απαραίτητος όρος για τη διατήρηση του αναγκαίου κοινωνικού ιστού για τη διαμόρφωση των προσωπικότητας των νέων.
γ) Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων των αναπληρωτών και των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών είναι η συνέχεια. Η τοποθέτηση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, και μάλιστα μόνο με απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή, σε οποιονδήποτε άλλο νομό αντί αυτού στον οποίο διορίστηκαν στην ίδια περιφέρεια (παρ. 3.1 της τροπολογίας) είναι απαράδεκτη. Δημιουργεί σοβαρά οικονομικά, εργασιακά και οικογενειακά προβλήματα στους εκπαιδευτικούς αλλά και προάγει την αδιαφάνεια στο σύστημα διορισμών αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο σε ποικίλων ειδών «τακτοποιήσεις».
Η απαράδεκτη από εκπαιδευτική, νομική και ηθική πλευρά διάταξη για ανάθεση υπερωριών σε… ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς πραγματικά ξεπερνά κάθε φαντασία (παρ. 3.2 της τροπολογίας). Αν προσθέσουμε και τους εκπαιδευτικούς από το ΕΣΠΑ, τους εκπαιδευτικούς με μπλοκάκι, τους εκπαιδευτικούς από τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» του ΟΑΕΔ κ.ο.κ., οι ελαστικές μορφές εργασίας δεν έχουν τέλος.
δ) Η δυνατότητα να μετατάσσεται ο εκπαιδευτικός υποχρεωτικά σε όλο το δημόσιο τομέα, ακόμα και σε κατώτερη θέση (παρ. 3.3 της τροπολογίας), έρχεται να συμπληρώσει το αντεργατικό πλαίσιο της «κινητικότητας» που οδηγεί σε βίαιες εργασιακές αλλαγές και απολύσεις. Οδηγεί, όμως, τελικά και σε μαρασμό το δημόσιο σχολείο. Κατά 30% έχουν μειωθεί οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από το 2010 μέχρι σήμερα (73.000 σήμερα από 102.000 το 2010).
ε) Την απαράδεκτη προχειρότητα, εκτός των άλλων, του νόμου 4186/13 για το Λύκειο και την ΤΕΕ έρχεται να επιβεβαιώσει και η παρ. 5 της τροπολογίας αυτής, που αλλάζει ειδικότητες σε ΙΕΚ και ΕΠΑΛ.
στ) Για να χτυπήσει τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων μας διοικητικών στα ΑΕΙ η κυβέρνηση καθιστά πειθαρχικό αδίκημα τη μη απογραφή (παρ. 6 της τροπολογίας), μετατρέπει μια υπηρεσιακή διαδικασία σε ατομική υποχρέωση και επιβάλλει την ποινή της αργίας σε όποιον δεν απογράφεται, καταργώντας στην πράξη ακόμη και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας. Είναι σίγουρο πως αν περάσει αυτό το μέτρο θα στραφεί σε άλλη κρίσιμη στιγμή ενάντια σε όλους τους εργαζομένους στο Δημόσιο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ ζητά την απόσυρση της απαράδεκτης αυτής τροπολογίας του Υπ. Παιδείας.
Σε σχέση με την τροπολογία που κατατέθηκε επισημαίνουμε τα εξής:
α) Με την καθιέρωση βιβλίων ατομικής παρουσίας προσωπικού, ατομικού δελτίου και της ηλεκτρονικής καταγραφής τους (παρ. 1 της τροπολογίας) το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να επιβάλει κλίμα φόβου και τρομοκρατίας στους εκπαιδευτικούς, να τους συκοφαντήσει για μια ακόμη φορά και να απαξιώσει το έργο τους στην κοινωνία προκαλώντας σε βάρος τους τον κοινωνικό αυτοματισμό. Προφανώς, καμία βελτίωση δεν επιφέρει αυτή η διάταξη στην εκπαιδευτική διαδικασία. Οι εκπαιδευτικοί υπογράφουν διπλά σήμερα επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο την παρουσία τους στο σχολείο. Υπογράφουν τόσο στο δελτίο απουσιών των μαθητών όσο και στο βιβλίο ύλης, στο οποίο μάλιστα συμπληρώνουν και το αντικείμενο της διδασκαλίας τους για κάθε διδακτική ώρα που προβλέπεται από το ωρολόγιο πρόγραμμα. Επιπλέον, η παρουσία τους καταγράφεται καθημερινά και στο Ημερολόγιο που τηρεί η Διεύθυνση του σχολείου. Είναι γνωστό, επίσης, ότι οι εκπαιδευτικοί αναλαμβάνουν και πρόσθετες διοικητικές εργασίες που τους αναθέτουν τα όργανα διοίκησης του σχολείου.
Με δεδομένο ότι νομοθετικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης πλημμελούς άσκησης καθηκόντων υφίσταται σήμερα, είναι σαφές πως το προωθούμενο σύστημα καταγραφής παρουσιών έχει στόχο να επιβάλει ένα κλίμα ανασφάλειας, υποταγής και τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών λειτουργώντας ως ο «Μεγάλος Αδελφός» στο χώρο του σχολείου.
Το Υπ. Παιδείας αντί να εξυφαίνει σχέδια ελέγχου και πειθαναγκασμού των εκπαιδευτικών, θα ήταν προτιμότερο να αναρωτηθεί κάτω από ποιες συνθήκες εργάζονται οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία. Τους υπενθυμίζουμε, λοιπόν, πως τα σχολεία όχι μόνο δεν διαθέτουν επαρκείς και κατάλληλους χώρους για να φιλοξενήσουν τους εκπαιδευτικούς, αλλά ούτε τα απαραίτητα μέσα, τον αναγκαίο εξοπλισμό και τις απαιτούμενες υποδομές (π.χ. υπολογιστές, βιβλιοθήκη κ.λπ.), ώστε να μπορούν αυτοί να εργαστούν απρόσκοπτα και αποτελεσματικά στους χώρους του σχολείου. Άλλωστε, για την αντιμετώπιση αυτών των ελλείψεων πολλοί εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να ξοδέψουν μέρος των πενιχρών αποδοχών τους.
Το Υπ. Παιδείας προσποιείται ότι δεν γνωρίζει πως ένα μεγάλο μέρος από τις εργασίες των εκπαιδευτικών πραγματοποιούνται στο σπίτι τους, όπως η προετοιμασία των μαθημάτων και των ασκήσεων, η αξιολόγηση των γραπτών και των εργασιών των παιδιών κ.λπ. Προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει πως όχι μόνο έχει εξαθλιώσει εργασιακά και οικονομικά με την πολιτική του τους εκπαιδευτικούς, όχι μόνο επιχειρεί να σπείρει το φόβο και τον πανικό με τις υποχρεωτικές μετατάξεις, τις διαθεσιμότητες και την προετοιμασία απολύσεων, αλλά και τους υπονομεύει επιστημονικά, ηθικά και ψυχολογικά καθημερινά με την πολιτική του. Και αυτό το βιώνουν οι εκπαιδευτικοί με οδυνηρό τρόπο καθημερινά στο σχολείο.
β) Το Υπ. Παιδείας διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών διαλύει το δημόσιο σχολείο. Οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών είναι και συνθήκες μάθησης των μαθητών. Μετατρέπει τον εκπαιδευτικό σε “εργαζόμενο delivery” υποχρεώνοντάς τον να διδάσκει ακόμα και σε πέντε σχολεία στη διάρκεια της εβδομάδας (παρ. 3 της τροπολογίας). Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει να διδάσκει σε δύο και τρία σχολεία την ίδια ημέρα. Σημαίνει, ιδιαίτερα στην επαρχία, χιλιάδες χιλιόμετρα καθημερινών μετακινήσεων. Σημαίνει φυσική εξόντωση και οικονομική εξαθλίωση των εκπαιδευτικών. Σημαίνει να αγνοεί ο εκπαιδευτικός ακόμα και τα ονόματα των μαθητών του. Σημαίνει απρόσωπη εκπαιδευτική διαδικασία και διάλυση των παιδαγωγικών αλλά και των ανθρώπινων σχέσεων μεταξύ δασκάλων και μαθητών, η ανάπτυξη των οποίων είναι απαραίτητος όρος για τη διατήρηση του αναγκαίου κοινωνικού ιστού για τη διαμόρφωση των προσωπικότητας των νέων.
γ) Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων των αναπληρωτών και των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών είναι η συνέχεια. Η τοποθέτηση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, και μάλιστα μόνο με απόφαση του Περιφερειακού Διευθυντή, σε οποιονδήποτε άλλο νομό αντί αυτού στον οποίο διορίστηκαν στην ίδια περιφέρεια (παρ. 3.1 της τροπολογίας) είναι απαράδεκτη. Δημιουργεί σοβαρά οικονομικά, εργασιακά και οικογενειακά προβλήματα στους εκπαιδευτικούς αλλά και προάγει την αδιαφάνεια στο σύστημα διορισμών αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο σε ποικίλων ειδών «τακτοποιήσεις».
Η απαράδεκτη από εκπαιδευτική, νομική και ηθική πλευρά διάταξη για ανάθεση υπερωριών σε… ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς πραγματικά ξεπερνά κάθε φαντασία (παρ. 3.2 της τροπολογίας). Αν προσθέσουμε και τους εκπαιδευτικούς από το ΕΣΠΑ, τους εκπαιδευτικούς με μπλοκάκι, τους εκπαιδευτικούς από τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» του ΟΑΕΔ κ.ο.κ., οι ελαστικές μορφές εργασίας δεν έχουν τέλος.
δ) Η δυνατότητα να μετατάσσεται ο εκπαιδευτικός υποχρεωτικά σε όλο το δημόσιο τομέα, ακόμα και σε κατώτερη θέση (παρ. 3.3 της τροπολογίας), έρχεται να συμπληρώσει το αντεργατικό πλαίσιο της «κινητικότητας» που οδηγεί σε βίαιες εργασιακές αλλαγές και απολύσεις. Οδηγεί, όμως, τελικά και σε μαρασμό το δημόσιο σχολείο. Κατά 30% έχουν μειωθεί οι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από το 2010 μέχρι σήμερα (73.000 σήμερα από 102.000 το 2010).
ε) Την απαράδεκτη προχειρότητα, εκτός των άλλων, του νόμου 4186/13 για το Λύκειο και την ΤΕΕ έρχεται να επιβεβαιώσει και η παρ. 5 της τροπολογίας αυτής, που αλλάζει ειδικότητες σε ΙΕΚ και ΕΠΑΛ.
στ) Για να χτυπήσει τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων μας διοικητικών στα ΑΕΙ η κυβέρνηση καθιστά πειθαρχικό αδίκημα τη μη απογραφή (παρ. 6 της τροπολογίας), μετατρέπει μια υπηρεσιακή διαδικασία σε ατομική υποχρέωση και επιβάλλει την ποινή της αργίας σε όποιον δεν απογράφεται, καταργώντας στην πράξη ακόμη και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας. Είναι σίγουρο πως αν περάσει αυτό το μέτρο θα στραφεί σε άλλη κρίσιμη στιγμή ενάντια σε όλους τους εργαζομένους στο Δημόσιο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ ζητά την απόσυρση της απαράδεκτης αυτής τροπολογίας του Υπ. Παιδείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου