Ολοκληρώνονται σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις, με απόλυτη επιτυχία θα πει σίγουρα η κυβέρνηση και πάμε παρακάτω, όπως κάθε χρόνο. Η αγωνία των παιδιών θα παραταθεί ώς την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, η αφαίμαξη των γονέων θα συνεχιστεί και μετά, η αβεβαιότητα για το μέλλον δεν θα μειωθεί, το καθεστώς της παραπαιδείας θα εξακολουθεί να τρίβει τα χέρια του, τα κόμματα και τα μίντια θα ασχολούνται περιστασιακά, όπως τα Χριστούγεννα με την τιμή της γαλοπούλας και το Πάσχα με την τιμή του κατσικιού, τα πανεπιστήμια θα δεχθούν άλλη μία φουρνιά νέων ανθρώπων για να τους γνωρίσουν το ακαδημαϊκό περιβάλλον «α λα γκρέκα».
Περί αυτού πρόκειται, γιατί το εξεταστικό σύστημα που έχουμε εφεύρει ως αξιοκρατικό και αδιάβλητο τρόπο μετάβασης από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό, αντιπαραγωγικό και απάνθρωπο, που στην πράξη διασφαλίζει την άνθηση της παραπαιδείας διαχρονικά και τη διατήρηση όλων των φοβερών και τρομερών στρεβλώσεων της παιδείας σήμερα, στην Ελλάδα. Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι αποκομμένες ουσιαστικά από την πορεία και τις επιδόσεις των παιδιών στο γυμνάσιο και κυρίως στο λύκειο, αλλά και από τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της χώρας, τις απαιτήσεις των καιρών και την ορθολογική αποστολή των πανεπιστημίων.
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, ή δεν θέλουν να το παραδεχθούν , η λειτουργία των λυκείων έχει υποκατασταθεί σχεδόν πλήρως από τη λειτουργία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων μαθημάτων, δηλαδή από την παραπαιδεία. Τα παιδιά της τελευταίας τάξης του λυκείου όχι μόνον αδιαφορούν για το σχολείο, αλλά προσπαθούν να μην απουσιάζουν ώς το τελευταίο τετράμηνο, για να κάνουν όλες τις απουσίες μαζεμένες στο τέλος, χάριν των φροντιστηρίων. Αν κάτι τέτοιο δεν συγκινεί, φροντιστήρια έχουν μετατραπεί τυπικά σε σχολεία, διατηρώντας όλα τα φροντιστηριακά χαρακτηριστικά και αδιαφορώντας για το κανονικό πρόγραμμα του ενιαίου λυκείου. Κάποια ιδιωτικά σχολεία, δε, δίδουν χωρίς φειδώ 20άρια, έτσι όμως ο μέσος όρος της τάξης φτάνει στο 19,5 και τα άξια παιδιά που θέλουν να φοιτήσουν στο εξωτερικό αντιμετωπίζονται με εύλογη καχυποψία από τα ξένα πανεπιστήμια…
Ακόμη χειρότερα, είναι πολλά τα παιδιά που φτάνουν τελικά στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ «καμένα». Τα έχουν δώσει όλα τα δύο-τρία τελευταία χρόνια μεταξύ σχολείου, φροντιστηρίων και ξένων γλωσσών, έχουν στερηθεί ένα πολύ μεγάλο μέρος της ξεγνοιασιάς που δικαιούνται στην εφηβεία τους, τα έχει επιβαρύνει αδυσώπητα το άγχος και η αγωνία της προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές, χωρίς ουσιαστικό όφελος για τα ίδια και τη δημιουργικότητά τους.
Λογικό ώς ένα βαθμό, αφού η ελληνική δευτεροβάθμια εκπαίδευση και οι λειτουργοί της δεν ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα, ενώ οι συνθήκες στα πανεπιστήμια και περί αυτά απαξιώνουν κάθε έννοια ακαδημαϊκής ζωής. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι διαδικασίες μέσα στα πανεπιστήμια και η πραγματικότητα που έχει επιβληθεί από κυβερνήσεις, κόμματα, διδάσκοντες, νεολαίες, παρατάξεις, χαοτικούς και διάφορους από μέσα και έξω, που ψωμίζονται παντοιοτρόπως, αλλοτριώνουν πολλούς φοιτητές προσφέροντας προσχήματα ή και αφορμές για σπατάλη χρόνου και χάσιμο στόχου.
Με λίγα λόγια, οι πανελλαδικές εξετάσεις εξυπηρετούν ένα στρεβλό σύστημα εκπαίδευσης με αντίστοιχο στρεβλό τρόπο. Η ευχή «και του χρόνου» θα ήταν λοιπόν ειρωνεία…
εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Tου Aγγελου Σταγκου
Περί αυτού πρόκειται, γιατί το εξεταστικό σύστημα που έχουμε εφεύρει ως αξιοκρατικό και αδιάβλητο τρόπο μετάβασης από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό, αντιπαραγωγικό και απάνθρωπο, που στην πράξη διασφαλίζει την άνθηση της παραπαιδείας διαχρονικά και τη διατήρηση όλων των φοβερών και τρομερών στρεβλώσεων της παιδείας σήμερα, στην Ελλάδα. Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι αποκομμένες ουσιαστικά από την πορεία και τις επιδόσεις των παιδιών στο γυμνάσιο και κυρίως στο λύκειο, αλλά και από τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της χώρας, τις απαιτήσεις των καιρών και την ορθολογική αποστολή των πανεπιστημίων.
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, ή δεν θέλουν να το παραδεχθούν , η λειτουργία των λυκείων έχει υποκατασταθεί σχεδόν πλήρως από τη λειτουργία των φροντιστηρίων και των ιδιαίτερων μαθημάτων, δηλαδή από την παραπαιδεία. Τα παιδιά της τελευταίας τάξης του λυκείου όχι μόνον αδιαφορούν για το σχολείο, αλλά προσπαθούν να μην απουσιάζουν ώς το τελευταίο τετράμηνο, για να κάνουν όλες τις απουσίες μαζεμένες στο τέλος, χάριν των φροντιστηρίων. Αν κάτι τέτοιο δεν συγκινεί, φροντιστήρια έχουν μετατραπεί τυπικά σε σχολεία, διατηρώντας όλα τα φροντιστηριακά χαρακτηριστικά και αδιαφορώντας για το κανονικό πρόγραμμα του ενιαίου λυκείου. Κάποια ιδιωτικά σχολεία, δε, δίδουν χωρίς φειδώ 20άρια, έτσι όμως ο μέσος όρος της τάξης φτάνει στο 19,5 και τα άξια παιδιά που θέλουν να φοιτήσουν στο εξωτερικό αντιμετωπίζονται με εύλογη καχυποψία από τα ξένα πανεπιστήμια…
Ακόμη χειρότερα, είναι πολλά τα παιδιά που φτάνουν τελικά στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ «καμένα». Τα έχουν δώσει όλα τα δύο-τρία τελευταία χρόνια μεταξύ σχολείου, φροντιστηρίων και ξένων γλωσσών, έχουν στερηθεί ένα πολύ μεγάλο μέρος της ξεγνοιασιάς που δικαιούνται στην εφηβεία τους, τα έχει επιβαρύνει αδυσώπητα το άγχος και η αγωνία της προετοιμασίας για τις Πανελλαδικές, χωρίς ουσιαστικό όφελος για τα ίδια και τη δημιουργικότητά τους.
Λογικό ώς ένα βαθμό, αφού η ελληνική δευτεροβάθμια εκπαίδευση και οι λειτουργοί της δεν ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα, ενώ οι συνθήκες στα πανεπιστήμια και περί αυτά απαξιώνουν κάθε έννοια ακαδημαϊκής ζωής. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι διαδικασίες μέσα στα πανεπιστήμια και η πραγματικότητα που έχει επιβληθεί από κυβερνήσεις, κόμματα, διδάσκοντες, νεολαίες, παρατάξεις, χαοτικούς και διάφορους από μέσα και έξω, που ψωμίζονται παντοιοτρόπως, αλλοτριώνουν πολλούς φοιτητές προσφέροντας προσχήματα ή και αφορμές για σπατάλη χρόνου και χάσιμο στόχου.
Με λίγα λόγια, οι πανελλαδικές εξετάσεις εξυπηρετούν ένα στρεβλό σύστημα εκπαίδευσης με αντίστοιχο στρεβλό τρόπο. Η ευχή «και του χρόνου» θα ήταν λοιπόν ειρωνεία…
εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Tου Aγγελου Σταγκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου