Ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του στην κυβερνητική πρακτική της επίταξης προσωπικών υπηρεσιών χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 22 παρ. 4 του Συντάγματος.
Παράλληλα ο ΔΣΑ σημειώνει τα εξής:
Α.Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανωτέρω συνταγματική διάταξη, οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται, ενώ επίταξη προσωπικών υπηρεσιών επιτρέπεται μόνο εφόσον συντρέχει περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή ανάγκη για την άμυνα της χώρας ή κατεπείγουσα κοινωνική ανάγκη από θεομηνία ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.
Β.Σημειωτέον δε ότι, κατά τους κοινά αποδεκτούς κανόνες ερμηνείας του συνταγματικού δικαίου, οι εν λόγω περιοριστικά αναφερόμενες περιπτώσεις, ως εξαιρέσεις από το γενικό συνταγματικό κανόνα της απαγόρευσης της αναγκαστικής εργασίας, πρέπει να ερμηνεύονται στενά.
Γ.Σε μία δημοκρατική κοινωνία, η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, ως ακραία επέμβαση της πολιτικής εξουσίας στην προσωπική ελευθερία και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη φειδώ και μόνο ως ultimum refugium, όταν δηλαδή προκύπτει ότι κανένα λιγότερο επαχθές μέσο δεν είναι πρόσφορο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των κατά τα ανωτέρω περιοριστικά αναφερόμενων καταστάσεων.
Δ.Όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να ευνοούν ή ακόμα και να μεθοδεύουν την επιστροφή στο παρελθόν, όσο κι αν η Δικαιοσύνη επιμένει να ανέχεται την πρωτοφανή δικαιοκρατική οπισθοδρόμηση που συντελείται σήμερα, πρακτικές που παραπέμπουν ευθέως σε άλλες εποχές αργά ή γρήγορα θα βρουν απέναντί τους ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Στη Δημοκρατία, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Πολλώ δε μάλλον, καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ως βάση για τη λήψη και εφαρμογή κυβερνητικών αποφάσεων κατά κατάλυση του Συντάγματος.
Παράλληλα ο ΔΣΑ σημειώνει τα εξής:
Α.Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ανωτέρω συνταγματική διάταξη, οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται, ενώ επίταξη προσωπικών υπηρεσιών επιτρέπεται μόνο εφόσον συντρέχει περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή ανάγκη για την άμυνα της χώρας ή κατεπείγουσα κοινωνική ανάγκη από θεομηνία ή ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.
Β.Σημειωτέον δε ότι, κατά τους κοινά αποδεκτούς κανόνες ερμηνείας του συνταγματικού δικαίου, οι εν λόγω περιοριστικά αναφερόμενες περιπτώσεις, ως εξαιρέσεις από το γενικό συνταγματικό κανόνα της απαγόρευσης της αναγκαστικής εργασίας, πρέπει να ερμηνεύονται στενά.
Γ.Σε μία δημοκρατική κοινωνία, η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, ως ακραία επέμβαση της πολιτικής εξουσίας στην προσωπική ελευθερία και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου, πρέπει να χρησιμοποιείται με μεγάλη φειδώ και μόνο ως ultimum refugium, όταν δηλαδή προκύπτει ότι κανένα λιγότερο επαχθές μέσο δεν είναι πρόσφορο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των κατά τα ανωτέρω περιοριστικά αναφερόμενων καταστάσεων.
Δ.Όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να ευνοούν ή ακόμα και να μεθοδεύουν την επιστροφή στο παρελθόν, όσο κι αν η Δικαιοσύνη επιμένει να ανέχεται την πρωτοφανή δικαιοκρατική οπισθοδρόμηση που συντελείται σήμερα, πρακτικές που παραπέμπουν ευθέως σε άλλες εποχές αργά ή γρήγορα θα βρουν απέναντί τους ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Στη Δημοκρατία, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα. Πολλώ δε μάλλον, καμία πολιτική σκοπιμότητα δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ως βάση για τη λήψη και εφαρμογή κυβερνητικών αποφάσεων κατά κατάλυση του Συντάγματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου