Να με συμπαθήσουν εξ’ αρχής όσοι δε συμφωνήσουν με τα γραφόμενα, όμως, είναι εξοργιστικά τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Και δε θα ασχοληθούμε με το ποιος έχει δίκιο, αν είναι ο Ρουπακιώτης αυτός, ο Μπαλτάκος, ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης. Ποσώς μας ενδιαφέρει.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία και κάνει εντύπωση είναι ότι έχει σπαταληθεί τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο, έχει χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος και κινδυνεύει η κυβέρνηση να διαλυθεί για ένα… άδειο πουκάμισο.
Τσακώνονται περί όνου σκιάς, όταν υπάρχουν τόσα και τόσα θέματα να συζητηθούν, να συμφωνηθούν ή στην τελική να υπάρξουν συγκρούσεις. Να υπάρξουν συγκρούσεις για σοβαρότερα θέματα κι όχι για ψευτοτσαμπουκάδες και πείσματα ένθεν και ένθεν.
Και καλά, να γινόταν όλο αυτό το σκηνικό προκειμένου να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος να το καταλάβουμε. Αλλά να που γίνεται γιατί πραγματικά κάποιοι επιμένουν ότι είναι σοβαρότερο το αντιρατσιστικό από άλλα θέματα.
Δηλαδή καθαρίσαμε με την οικονομική κρίση; Δεν θα έρθει την επόμενη εβδομάδα ξανά η τρόικα; Δεν θα απαιτήσει να μπουν σε διαθεσιμότητα 12.500 υπάλληλοι μέσα στον Ιούνιο; Δεν θα πρέπει να απολυθούν 2.000 μέχρι τον Σεπτέμβριο;
Μα καλά. Πιστεύετε ότι εκατομμύρια Έλληνες που θα κληθούν να πληρώσουν ένα σκασμό λεφτά με τις φορολογικές δηλώσεις που θα κάνουν ενδιαφέρονται για το αντιρατσιστικό; Ξεχάσαμε ότι υπάρχει η τεράστια εκκρεμότητα με το φόρο ακινήτων και το φόρο στα αγροτεμάχια;
Είναι πιο σοβαρό το αντιρατσιστικό από τις αποκρατικοποιήσεις; Ή μήπως λύθηκε το ζήτημα του υπέρογκου χρέους και τώρα ασχολούμαστε με άλλα;
Έγινε ξαφνικά η Ελλάδα παράδεισος ανάπτυξης και Ελ Ντοράντο επενδύσεων; Έπεσαν δισεκατομμύρια στην αγορά και τρέχουν λεφτά κι από τα μπατζάκια μας;
Κατατροπώσαμε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε και οι χώρες του Νότου έχουν βρει τη Γη της Επαγγελίας;
Αν τα έχουμε λύσει όλα αυτά ε, τότε χαλάλι να χάσουμε και λίγο χρόνο με το αντιρατσιστικό. Όχι, όμως, για τα καπρίτσια του καθενός να τρώμε τόσες μέρες στα μούτρα όλη αυτή την ανοησία.
Και να πούμε και μια πρόταση; Δε χρειάζεται κανένας νόμος για την καταπολέμηση του ρατσισμού. Ας κάνει ο Σαμαράς τη ρελάνς αύριο πρωί και ας λύσει το πρόβλημα με τρεις κινήσεις: 1. Με άρση των απίστευτων αδικιών που υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία. 2. Με καταπολέμηση της ανεργίας και της φτώχειας και 3. Με γενναίες αποφάσεις για το μεταναστευτικό που απειλεί την ελληνική κοινωνία. Από αυτά τρέφονται οι φασίστες και μόλις εξαλειφθούν το αυγό του φιδιού θα πάει στον αγύριστο.
Κι επίσης με μια γενναία πολιτική ενίσχυσης της παιδείας. Να γίνει υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία μας η ιστορία της Δημοκρατίας και ο εφιάλτης του φασισμού και της μισαλλοδοξίας. Να μάθουν τα παιδιά να απορρίπτουν τους εγκληματίες φασίστες που ονειρεύονται νέα ολοκαυτώματα.
Έτσι λύνονται τα προβλήματα κι όχι με αυστηρούς νόμους και κόντρες.
Και κάτι τελευταίο: Είναι ντροπή να λέμε ότι απειλείται η κυβερνητική συνοχή, η κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που έχουμε εδώ κι ένα χρόνο για ένα νομοσχέδιο που δεν είναι και επίμαχο. Υπάρχουν τόσα άλλα θέματα για τα οποία μπορεί η κυβέρνηση να πέσει, αν πρέπει να πέσει. Ας μη δίνουν τα τρία κόμματα στον κ. Τσίπρα να γελάει κάτω από τα μουστάκια του.
Α.Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου