Του Κωνσταντινου Ζουλα
Η συνεδρίαση κράτησε 7 ώρες. Αρχισε 16.30 και τελείωσε 23.30. Αφήνω κατά μέρος ότι ήταν προγραμματισμένη για τις 15.30. Δεν πα’ να καταρρέει η Ελλάδα; «Ωρα ΠΑΣΟΚ» σημαίνει ότι θα αρχίσουμε όταν έρθει ο αρχηγός. Και εκείνος έρχεται πάντα με μια ώρα καθυστέρηση. Ακολούθως μιλάει και μια ώρα. Και τι λέει;
Απαριθμεί και πάλι τα επιτεύγματά του, σαν να ζει σε άλλη χώρα. Κατόπιν τον λόγο παίρνει ο «δραματικός» Ευ. Βενιζέλος. Λέει με στόμφο «πόσο κρίσιμες είναι αυτές οι ώρες», «πόσο κρίσιμη είναι η διαπραγμάτευση», «πόσο κρίσιμη είναι κάθε στιγμή για τη χώρα». Κι εσύ αναρωτιέσαι: μες στην τόση κρισιμότητα πού τον βρίσκει τον χρόνο να κάνει και τόσες διαβουλεύσεις για να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;
Τον λόγο στη συνέχεια ζητούν 45 βουλευτές! Τι έχουν να πουν; Ο,τι μπορείτε να φανταστείτε. Αλλος ότι έπρεπε να έχουμε καλύτερα λιμάνια, άλλος ότι «ο Γιώργος κακώς είπε ότι λεφτά υπάρχουν», ένας τρίτος αναρωτιέται «πώς γίνεται να σώσαμε τη χώρα και αυτή καταστρέφεται» και ο καλύτερος δηλώνει χαρούμενος γιατί «τουλάχιστον εμείς τα συζητάμε αυτά που είναι ένδειξη δημοκρατικότητας». Παρεμπιπτόντως, όσο πιο άσημος είναι κάθε βουλευτής, τόσο μπούγιο γίνεται στην αίθουσα. Τι εννοώ μπούγιο; Oταν μιλάει κάποιος σε συνεδρίαση του ΠΑΣΟΚ, οι υπόλοιποι θυμίζουν σχολικό πούλμαν. Αλλοι κουβεντιάζουν μεταξύ τους, άλλοι στο κινητό τους, άλλοι διαβάζουν, κι άλλοι έχουν βγει να καπνίσουν (παρανόμως) στο διπλανό καμαράκι.
Ολα τούτα διαρκούν 5.30 ώρες μέχρι τον λόγο να ξαναπάρει ο αρχηγός. Ο οποίος λέει πάλι τα ίδια θεωρώντας χρέος του να «απαντήσει» και σε όσους έχουν αποχωρήσει από την αίθουσα, καθώς σε αυτήν βρίσκονται πλέον καμιά 30αριά από τους 153.
Κύριοι του ΠΑΣΟΚ, θα σας το πω όπως ακριβώς θα το έγραφα και στους γαλάζιους αντιπάλους σας. Δεν αμφισβητώ πόσο αγωνιάτε για τη χώρα. Αλλα ο τρόπος που συνεδριάζετε είναι πια μια αξιοθρήνητη φαρσοκωμωδία. Θυμίζει, πώς να το πω, ομαδική ψυχανάλυση για όσα περάσατε την τελευταία διετία. Το δράμα σας, ωστόσο, δεν αφορά τους πολίτες. Κανένας από μας τους απλούς εργαζομένους δεν διανοείται να χαζολογήσει με τους συναδέλφους του επί 7 ολόκληρες ώρες εν ώρα εργασίας. Ως εκ τούτου θα σας παρακαλούσαμε, τουλάχιστον, να πάψετε να επικαλείστε την ανάγκη αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου. Ελεος...
Η συνεδρίαση κράτησε 7 ώρες. Αρχισε 16.30 και τελείωσε 23.30. Αφήνω κατά μέρος ότι ήταν προγραμματισμένη για τις 15.30. Δεν πα’ να καταρρέει η Ελλάδα; «Ωρα ΠΑΣΟΚ» σημαίνει ότι θα αρχίσουμε όταν έρθει ο αρχηγός. Και εκείνος έρχεται πάντα με μια ώρα καθυστέρηση. Ακολούθως μιλάει και μια ώρα. Και τι λέει;
Απαριθμεί και πάλι τα επιτεύγματά του, σαν να ζει σε άλλη χώρα. Κατόπιν τον λόγο παίρνει ο «δραματικός» Ευ. Βενιζέλος. Λέει με στόμφο «πόσο κρίσιμες είναι αυτές οι ώρες», «πόσο κρίσιμη είναι η διαπραγμάτευση», «πόσο κρίσιμη είναι κάθε στιγμή για τη χώρα». Κι εσύ αναρωτιέσαι: μες στην τόση κρισιμότητα πού τον βρίσκει τον χρόνο να κάνει και τόσες διαβουλεύσεις για να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;
Τον λόγο στη συνέχεια ζητούν 45 βουλευτές! Τι έχουν να πουν; Ο,τι μπορείτε να φανταστείτε. Αλλος ότι έπρεπε να έχουμε καλύτερα λιμάνια, άλλος ότι «ο Γιώργος κακώς είπε ότι λεφτά υπάρχουν», ένας τρίτος αναρωτιέται «πώς γίνεται να σώσαμε τη χώρα και αυτή καταστρέφεται» και ο καλύτερος δηλώνει χαρούμενος γιατί «τουλάχιστον εμείς τα συζητάμε αυτά που είναι ένδειξη δημοκρατικότητας». Παρεμπιπτόντως, όσο πιο άσημος είναι κάθε βουλευτής, τόσο μπούγιο γίνεται στην αίθουσα. Τι εννοώ μπούγιο; Oταν μιλάει κάποιος σε συνεδρίαση του ΠΑΣΟΚ, οι υπόλοιποι θυμίζουν σχολικό πούλμαν. Αλλοι κουβεντιάζουν μεταξύ τους, άλλοι στο κινητό τους, άλλοι διαβάζουν, κι άλλοι έχουν βγει να καπνίσουν (παρανόμως) στο διπλανό καμαράκι.
Ολα τούτα διαρκούν 5.30 ώρες μέχρι τον λόγο να ξαναπάρει ο αρχηγός. Ο οποίος λέει πάλι τα ίδια θεωρώντας χρέος του να «απαντήσει» και σε όσους έχουν αποχωρήσει από την αίθουσα, καθώς σε αυτήν βρίσκονται πλέον καμιά 30αριά από τους 153.
Κύριοι του ΠΑΣΟΚ, θα σας το πω όπως ακριβώς θα το έγραφα και στους γαλάζιους αντιπάλους σας. Δεν αμφισβητώ πόσο αγωνιάτε για τη χώρα. Αλλα ο τρόπος που συνεδριάζετε είναι πια μια αξιοθρήνητη φαρσοκωμωδία. Θυμίζει, πώς να το πω, ομαδική ψυχανάλυση για όσα περάσατε την τελευταία διετία. Το δράμα σας, ωστόσο, δεν αφορά τους πολίτες. Κανένας από μας τους απλούς εργαζομένους δεν διανοείται να χαζολογήσει με τους συναδέλφους του επί 7 ολόκληρες ώρες εν ώρα εργασίας. Ως εκ τούτου θα σας παρακαλούσαμε, τουλάχιστον, να πάψετε να επικαλείστε την ανάγκη αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου. Ελεος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου