Είπε πολλά ο Σαμαράς στην ομιλία του στην ΚΟ του κόμματος , αλλά σε πολλούς δεν αρέσουν. Δεν αρέσουν γιατί δεν υποσχέθηκε εύκολους παραδείσους. Ούτε απελευθερωτικούς αγώνες, όπου θα έρεε άφθονο το αίμα των απελπισμένων και μερικών κοτζαμπάσηδων, όπως έγραψε κάπου εδώ ο “Ιαπετός”.
Πόσοι όμως κατάλαβαν τι είπε ακριβώς. Πόσοι ανέλυσαν την ομιλία του πριν καταφύγουν σε εύκολα συμπεράσματα; Κατά την γνώμη μου όλα όσα είπε συμπυκνώνονται στα εξής:
1. Η κατάσταση δεν είναι αυτή που ήταν όταν ψηφιζόταν το Μνημόνιο. Τώρα η χώρα έχει καταστραφεί εξαιτίας της άφρωνος πολιτικής της Τρόικας και του ΠΑΣΟΚ
2. Για να υπάρξει οποιαδήποτε πολιτική, πρώτα πρέπει να μην χρεοκοπήσει και να μην καταστραφεί η Ελλάδα.
2. Αμέσως μετά εκλογές για αλλαγή του τελειωμένου πολιτικού σκηνικού (ήδη εξαγγέλθηκαν … ανεπισήμως)
3. Στη συνέχεια, με μια καινούργια ηγεσία, με νωπή εντολή από τον ελληνικό λαό, θα επιχειρήσουμε να διαπραγματευτούμε αλλαγή των όρων του Μνημονίου
Το ξαναγράψαμε: Στόχος του Σαμαρά δεν είναι μία «πύρρειος εκλογική νίκη». Στόχος του Σαμαρά είναι να κρατήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες όρθιους παρά τις αντιξοότητες και την κατάλληλη στιγμή να κάνει την επίθεση που θα δώσει μία πραγματική νίκη στην Ελλάδα.
Και τώρα τι;
Το Μνημόνιο ψηφίστηκε, καλώς ή κακώς, οι βουλευτές διαγράφηκαν, ο κόσμος δεν συζητά από το πρωί τίποτε άλλο παρά τις καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας (μια χαρά αποπροσανατολισμός) και το πολιτικό σύστημα βρίσκεται ετοιμοθάνατο.
Όμως, ακόμη και την επόμενη ημέρα όλοι συζητούν κατά πόσο είναι η βιώσιμη η Ελλάδα, ακόμη και μετά το νέο δάνειο που θα αρχίσει να εκταμιεύεται. Πόσο δηλαδή θα αντέξει η χώρα και τελικά πόσοι μήνες ζωή πήρε παράταση; Όλο και περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι το πρόγραμμα, ακόμη κι αν ήταν σωστό, δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι γιατί δεν αντέχει η ελληνική οικονομία άλλη ύφεση. Ο δεύτερος είναι γιατί το πολιτικό προσωπικό της χώρας δε μπορεί να υποστηρίξει αυτά τα μέτρα, ούτε φυσικά μπορεί να πείσει τον κόσμο να τα αποδεχθεί. Σε αυτά προστίθεται και η παρατεταμένη κοινωνική αναταραχή που θα διογκωθεί τους επόμενους μήνες.
Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό, είναι σίγουρο ότι το Μνημόνιο θα αποτύχει και ή θα χρεοκοπήσει η χώρα ή θα αλλάξει η πολιτική της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα.
Ας ελπίσουμε να είναι το δεύτερο και να πάμε σε μια γενναία μεταρρύθμιση σαν αυτή που ζήτησε ο Αντώνης Σαμαράς. Μια μεταρρύθμιση που θα στηρίζεται στο άλλο Μνημόνιο, σε μια αναπτυξιακή έκρηξη της Ελλάδας, σε μια σειρά από μέτρα που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, που θα απορροφηθεί το ΕΣΠΑ, που θα ξαναζωντανέψουν οι επιχειρήσεις. Διότι μόνο έτσι δε θα χρεοκοπήσει και η χώρα, αφού έτσι κι αλλιώς οι Έλληνες είναι ήδη χρεοκοπημένοι.
Τέλος εποχής
Το έχουμε ξαναπεί, πολλές φορές: Όποιος δεν παίρνει θέση θα ψηθεί στο πιο μεγάλο καζάνι της κόλασης.
Από την πρώτη στιγμή της διαδικτυακής παρουσίας του το Antinews έγραφε, γράφει και θα γράφει για την επιτακτική ανάγκη διάλυση τους διεφθαρμένου μεταπολιτευτικού μορφώματος που οδήγησε την χώρα στο γκρεμό και για την αναγέννηση της πολιτικής ζωής της χώρας. Αυτό δηλαδή που αποκαλείται “Νέα Μεταπολίτευση”.
Αυτή την μετάβαση μπορεί να την κάνει μόνο ο Σαμαράς και γι αυτό τον στηρίζουμε. Για δύο λόγους κυρίως: Δεν συμμετείχε στην τριαντακονταετή λεηλάτηση της χώρας και κατέχει και τα “πατριωτικά εχέγγυα” και την γνώση για να εγγυηθεί την μετάβαση.
Δεν στηρίξαμε τον Σαμαρά για να γίνει εξουσία ένα κόμμα που μας προκαλούσε και συνεχίζει να προκαλεί αλλεργία. Ποτέ δεν στηρίξαμε αυτό το κατάλοιπο του παλαιοκομματισμού και οι αναγνώστες μας γνωρίζουν πόσο προσεκτικά αποφύγαμε να στηρίξουμε βουλευτές πρόσωπα και καταστάσεις.
Αρκετοί μας κατηγορούν ότι εγκαταλείψαμε τις ιδέες της λαϊκής δεξιάς για να στηρίξουμε τον Σαμαρά, ότι γίναμε ξαφνικά … “μνημονιακοί” κλπ κλπ. Η κρητική καλοδεχούμενη. Εμείς όμως θα στηρίζουμε μέχρι τέλους την άποψή μας για την αναγέννηση της Ελλάδας. Μιάς Ελλάδας που δεν θα έχει ένα πράσινο κράτος να την ευνουχίζει. Ένα κράτος που δεν θα εκβιάζει τον λαό με διορισμούς για να πάρει την ψήφο του. Που δεν θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις ορέξεις της διαπλοκής για να λειτουργήσει. Που θα σπάσει όλες τις συντεχνίες που με την στάση τους έφεραν την Ελλάδα σε αυτό το ΄χάλι.
Και είτε το θέλουμε είτε όχι, η μεταπολίτευση πέθανε χθές το βράδυ στη βουλή….
Ωστόσο, η μετάβαση στη νέα εποχή δεν μπορεί να γίνει …. “αναίμακτα”. Σκεφτείτε μόνο αυτό που γράψαμε προηγουμένως: Να είχε κερδίσει τις εκλογές ο Σαμαράς, να είχε αυτούς τους Βουλευτές στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, και να έφερνε στη Βουλή ένα κρίσιμο νομοσχέδιο που θα τους δημιουργούσε…συνειδησιακά προβλήματα; Η κυβέρνησή του θα είχε καταρρεύσει πριν το πάρει είδηση!
Και για να κλείνω: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τόλμησε να ιδρύσει την ΕΡΕ σε μια κρίσιμη περίοδο για την χώρα αφήνοντας πίσω του τον παραπαίοντα και φθαρμένο Συναγερμό και έχοντας να αντιπαλέψει δύο εξαίρετους και ικανότατους πολιτικούς, τον Π. Κανελλόπουλο και τον Στ. Στεφανόπουλο. Επικράτησε όμως γιατί αφουγκράστηκε την αγωνία του κόσμου και αποκρυπτογράφησε ορθά τα κοινωνικά μηνύματα. Ο ίδιος είχε πει: «Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να με ακολουθήση. Θα είμαι ευτυχής να προχωρήσω, έστω και μόνος. Αλλά τότε, αυτό είναι αυτονόητο, θα είμαι περισσότερο ευτυχής αν δω να με ακολουθούν ελεύθερα, εκείνοι που πιστεύουν όπως εγώ, στην ανάγκη εξυγιάνσεως της πολιτικής ζωής της Χώρας. Έχω καθήκον, έτσι το αισθάνομαι, προσφέρω αυτή την ευκαιρία στον λαό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου