Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αν και μελέτησα μετ’ εμβριθείας τον κατάλογο προτεραιοτήτων της κυβέρνησης, όπως αυτός περιελήφθη στις περίφημες επιστολές που ο πρωθυπουργός «ταχυδρόμησε» προς τους υπουργούς του, δεν βρήκα πουθενά το γνωστό ιπποκράτειο αξίωμα «πρώτον, ου βλάψεις».
Με δεδομένο ότι η επιστολή προς το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων περιλαμβάνει δύο μόνο υποδείξεις – και καμία εντολή να τελειώσει εδώ και τώρα η υπόθεση με τους ταξιτζήδες – σχεδόν δεν χρειάζεται να δώσει κανείς την παραμικρή σημασία σε όλες τις υπόλοιπες προς όλα τα υπόλοιπα υπουργεία.
Μέσα στο γενικό χάος και τον τρόμο μπροστά στην καταστροφή του τουρισμού, ο πρωθυπουργός έκρινε πως οι μόνες υποχρεώσεις του συγκεκριμένου υπουργείου είναι η «αντιμετώπιση των εμπλοκών στην προώθηση των πέντε μεγάλων αυτοκινητοδρόμων» και η «εφαρμογή του σχεδίου για την εξυγίανση των συγκοινωνιακών φορέων».
Η αδράνεια μπροστά στην επιτομή της αναλγησίας και της αδιαφορίας προς το κοινωνικό σύνολο, η αλαζονεία σε μια ήδη χρεοκοπημένη χώρα, το χωριάτικο πείσμα και η ευκολία με την οποία οι ευθύνες μετατίθενται στην τρόικα και κυρίως το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός παρακολουθεί εδώ και δύο εβδομάδες τον εκλεκτό των διακοπών του να υποδύεται τον «μεγάλο τιμονιέρη», αποδεικνύουν πως μόνο προπαγανδιστική αξία έχουν οι εξαπολυθείσες επιστολές.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως το προηγούμενο σχέδιο δεν προκαλούσε κανένα πρόβλημα στην τρόικα, τα μέλη της οποίας έχουν γίνει έξω φρενών με την καταστροφή του τουρισμού – και επομένως την απώλεια εσόδων.
Το μπρα-ντε-φερ μεταξύ Ραγκούση και ταξιτζήδων δεν γίνεται αποδεκτό. Και αν σήμερα ο πρώην υπερυπουργός δεν υποχωρήσει – ζητώντας μάλιστα συγγνώμη για την καταστροφική επιμονή του – τότε οφείλουν να ληφθούν άλλα μέτρα.
Και αν ο πρωθυπουργός δεν λάβει αυτά τα μέτρα, τότε να περιμένει τα χειρότερα και για τον εαυτό του.
Επιπλέον, δεν γίνεται αντιληπτό για ποιο λόγο οι υπουργοί έχουν ανάγκη να τους θυμίζει κάποιος ακόμη και τα στοιχειώδη.
Δεν τα γνωρίζουν; Αν τα γνωρίζουν και δεν αντιδρούν σ’ αυτήν την απαξιωτική μεταχείριση, τότε απλώς λαμβάνουν μέρος σε μια ακόμη εκστρατεία αποπροσανατολισμού.
Με συγχωρείτε, αλλά το περίφημο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης είναι μόνο για την… φιγούρα του ονόματος;
Και γιατί χρειάζεται σήμερα, δυο σχεδόν χρόνια μετά την έναρξη της… σωτηρίας της Ελλάδας, να πληροφορηθούμε πως κάποτε πρέπει να γίνει πράξη το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο – και μάλιστα με την υπόμνηση ότι αυτό πρέπει να γίνει σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών;
Και τι είδους προτεραιότητα, ενόψει νέου μνημονίου, είναι η αναμόρφωση της λειτουργίας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης;
Και επιτέλους, δεν αντέχουμε άλλο να ακούμε για συγχωνεύσεις φορέων – μ’ αυτές ασχολήθηκαν και χθες στο υπουργικό συμβούλιο, ενώ μ’ αυτές η ελληνική πολιτική τάξη ασχολείται από το… 1992!
Αν διαβάσει κανείς το ιστορικό των εξαγγελιών, εξειδικεύσεων και ρυθμίσεων γύρω από τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις άχρηστων και ευρωβόρων δημοσίων φορέων, θα απονέμει το παράσημο της ανοιχτής παλάμης σε όποιον βρίσκει μπροστά του.
Και επειδή στις επιστολές αυτές εντοπίζονται τουλάχιστον δεκατρία «σχέδια», ερωτώ: Υπάρχει περίπτωση να σταματήσουν τα σχέδια και να γίνει κάτι;
Διαφορετικά, είναι ντροπή και μόνο που αναφέρονται.
Το υπουργείο των Εσωτερικών, για παράδειγμα. Μέσα στις άμεσες υποχρεώσεις του είναι το θεσμικό πλαίσιο για τη διενέργεια των δημοψηφισμάτων – με το οποίο ασχολούνται ήδη λες και πρόκειται για την πιο επείγουσα υπόθεση της ζωής μας – η αλλαγή του τρόπου ελέγχου του «Πόθεν Έσχες» - για τον οποίο έχουμε ακούσει και δει τόσα πολλά που έχουμε χάσει τον λογαριασμό – και το πρόγραμμα εξυγίανσης των ΟΤΑ.
Πρόγραμμα; Τι σημαίνει ακριβώς «πρόγραμμα»; Προφανώς τίποτε.
Πάμε στο υπουργείο των Οικονομικών. Μιλάμε για οπερέτα: Σχέδιο δράσης για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, σχέδιο για την αναδιοργάνωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, συμπεριλαμβανομένης και της προσφυγής σε outsourcing και σχέδιο δράσης για την πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων!
Δηλαδή, είμαστε ακόμη στα σχέδια! Και μάλιστα, χρειάζεται ο πρωθυπουργός να θυμίσει στον υπουργό των Οικονομικών ότι πρέπει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να εισπράξει τα οφειλόμενα.
Και, για να μην το ξεχάσω, πρέπει – έτσι λέει ο κ. Παπανδρέου – να συζητηθούν οι θέσεις της κυβέρνησης για τον εθνικό διάλογο για το νέο φορολογικό σύστημα!
Θα μας ρωτάνε τώρα; Μπράβο, μπράβο!
Πάμε και στο υπουργείο Ανάπτυξης. Το οποίο, πρέπει να κάνει κάτι για να απορροφηθούν οι κοινοτικοί πόροι, να αρθούν τα εμπόδια για την επιχειρηματικότητα – άλλη διαχρονική πονεμένη ιστορία κι’ αυτή – και να κάνει κάτι και με τη «Ναυτική Πολιτική». Τι σημαίνει αυτό το τελευταίο; Άγνωστο!
Όσον αφορά στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, εκεί η πρωθυπουργική επιστολή αναφέρεται σ’ αυτά που ήδη συζητούνται ή συζητήθηκαν στη Βουλή (αυθαίρετα, αδειοδοτήσεις κλπ), αλλά και επαναφέρει με κάποιον τρόπο κάποιο «Σχέδιο για τον ΧΥΤΥ Κερατέας!».
Το υπουργείο Παιδείας τώρα, καλείται να προωθήσει αυτό που… ήδη προωθεί, δηλαδή την μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αλλά και να προωθήσει δύο ακόμη τρομερές μεταρρυθμίσεις:
Να υπάρξει σχέδιο για την… ομαλή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς (έλεος πια!) και να συζητηθούν τα συμπεράσματα από το… πιλοτικό πρόγραμμα εισαγωγής του ηλεκτρονικού βιβλίου στα σχολεία.
Το υπουργείο Εργασίας καλείται να καταρτίσει «νέο ολοκληρωμένο πρόγραμμα κατά της ανεργίας σε συνδυασμό με κατάρτιση/ εκπαίδευση όλων των μορφών» - λες και η ανεργία δεν έχει καμιά σχέση με την χρεοκοπία – να ολοκληρώσει τις διαδικασίες για ηλεκτρονική συνταγογράφηση – μ’ αυτό το σύνθημα γίνονται οι εκλογές από το 1996 – και να διαχειριστεί αποτελεσματικά (λέμε τώρα) τους παρανόμως εγκατεστημένους στην Ελλάδα (screening, αναφέρεται στα αγγλικά), σε συνεργασία με τα Υπουργεία Προστασίας του Πολίτη, Εσωτερικών και Υγείας.
Από το υπουργείο Υγείας ζητούνται όλα όσα ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη (λίστα φαρμάκων, συνενώσεις νοσοκομείων κλπ), ενώ το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης οφείλει να καταρτίσει «πλάνο αναδιάρθρωσης της αγροτικής παραγωγής και αλλαγής του αγροτικού ισοζυγίου», να προχωρήσει σε «ριζική απλοποίηση της αδειοδότησης αγροτικών - κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων», στην «χρήση αξιοποίησης της γεωργικής γης» και στο σχέδιο για ίδρυση σχολής για αγροτικά στελέχη.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης οφείλει να καταθέσει σχέδιο νόμου για… fast track (όταν ακούω αυτές τις δύο λέξεις με πιάνει αναγούλα) για μεγάλες υποθέσεις δημοσίου ενδιαφέροντος και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, οφείλει να κάνει διάφορες δουλειές για το θέμα των μεταναστών, τις οποίες υποτίθεται ότι έχει ήδη κάνει από τον περασμένο Ιανουάριο. (Αν δεν τα καταφέρει και αυτή τη φορά ο κ. Παπουτσής, ας ζητήσει την βοήθεια του κ. Ραγκούση)!
Επιστολές έλαβαν και τα υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού και Επικρατείας. Το πρώτο πρέπει να εφαρμόσει το σχέδιο για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου και να… εξετάσει την σκοπιμότητα τροποποίησης του νόμου για τα κρουαζιερόπλοια! Τώρα θα το εξετάσει; Ωραία, ωραία!
Το δε δεύτερο οφείλει να ασχοληθεί με την αναδιοργάνωση της ΕΡΤ και γενικά των μέσων ενημέρωσης.
Μπορεί κάποιος να μας πει ποια από όλες αυτές είναι «μεγάλη μεταρρύθμιση»; Εκτός κι’ αν «μεγάλη μεταρρύθμιση» είναι να ανοίξουν τα σχολεία το φθινόπωρο!
Θέλω να πω, πόσα από τα παραπάνω, ακόμη και αν γίνονταν πράξη (λέμε τώρα), θα έλυναν κάποιο από τα άμεσα προβλήματά μας;
Σχεδόν κανένα! Ενώ αν δεν φρόντιζαν κάποιοι να καταστρέψουν τον τουρισμό, μπορεί να βλέπαμε και κανένα ευρώ στην τσέπη μας.
Και κάτι τελευταίο: Ο κ. Ραγκούσης δεν είχε αναλάβει – ως αντ’ αυτού και μάλιστα με ανακατασκευές στο υπουργείο του – να συντονίζει όλα τα παραπάνω;
Εντάξει, καταργήθηκε σιωπηλά. Αλλά, τον αντικατέστησε ο πρωθυπουργός;
Αν και μελέτησα μετ’ εμβριθείας τον κατάλογο προτεραιοτήτων της κυβέρνησης, όπως αυτός περιελήφθη στις περίφημες επιστολές που ο πρωθυπουργός «ταχυδρόμησε» προς τους υπουργούς του, δεν βρήκα πουθενά το γνωστό ιπποκράτειο αξίωμα «πρώτον, ου βλάψεις».
Με δεδομένο ότι η επιστολή προς το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων περιλαμβάνει δύο μόνο υποδείξεις – και καμία εντολή να τελειώσει εδώ και τώρα η υπόθεση με τους ταξιτζήδες – σχεδόν δεν χρειάζεται να δώσει κανείς την παραμικρή σημασία σε όλες τις υπόλοιπες προς όλα τα υπόλοιπα υπουργεία.
Μέσα στο γενικό χάος και τον τρόμο μπροστά στην καταστροφή του τουρισμού, ο πρωθυπουργός έκρινε πως οι μόνες υποχρεώσεις του συγκεκριμένου υπουργείου είναι η «αντιμετώπιση των εμπλοκών στην προώθηση των πέντε μεγάλων αυτοκινητοδρόμων» και η «εφαρμογή του σχεδίου για την εξυγίανση των συγκοινωνιακών φορέων».
Η αδράνεια μπροστά στην επιτομή της αναλγησίας και της αδιαφορίας προς το κοινωνικό σύνολο, η αλαζονεία σε μια ήδη χρεοκοπημένη χώρα, το χωριάτικο πείσμα και η ευκολία με την οποία οι ευθύνες μετατίθενται στην τρόικα και κυρίως το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός παρακολουθεί εδώ και δύο εβδομάδες τον εκλεκτό των διακοπών του να υποδύεται τον «μεγάλο τιμονιέρη», αποδεικνύουν πως μόνο προπαγανδιστική αξία έχουν οι εξαπολυθείσες επιστολές.
Είμαι σε θέση να γνωρίζω πως το προηγούμενο σχέδιο δεν προκαλούσε κανένα πρόβλημα στην τρόικα, τα μέλη της οποίας έχουν γίνει έξω φρενών με την καταστροφή του τουρισμού – και επομένως την απώλεια εσόδων.
Το μπρα-ντε-φερ μεταξύ Ραγκούση και ταξιτζήδων δεν γίνεται αποδεκτό. Και αν σήμερα ο πρώην υπερυπουργός δεν υποχωρήσει – ζητώντας μάλιστα συγγνώμη για την καταστροφική επιμονή του – τότε οφείλουν να ληφθούν άλλα μέτρα.
Και αν ο πρωθυπουργός δεν λάβει αυτά τα μέτρα, τότε να περιμένει τα χειρότερα και για τον εαυτό του.
Επιπλέον, δεν γίνεται αντιληπτό για ποιο λόγο οι υπουργοί έχουν ανάγκη να τους θυμίζει κάποιος ακόμη και τα στοιχειώδη.
Δεν τα γνωρίζουν; Αν τα γνωρίζουν και δεν αντιδρούν σ’ αυτήν την απαξιωτική μεταχείριση, τότε απλώς λαμβάνουν μέρος σε μια ακόμη εκστρατεία αποπροσανατολισμού.
Με συγχωρείτε, αλλά το περίφημο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης είναι μόνο για την… φιγούρα του ονόματος;
Και γιατί χρειάζεται σήμερα, δυο σχεδόν χρόνια μετά την έναρξη της… σωτηρίας της Ελλάδας, να πληροφορηθούμε πως κάποτε πρέπει να γίνει πράξη το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο – και μάλιστα με την υπόμνηση ότι αυτό πρέπει να γίνει σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών;
Και τι είδους προτεραιότητα, ενόψει νέου μνημονίου, είναι η αναμόρφωση της λειτουργίας του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης;
Και επιτέλους, δεν αντέχουμε άλλο να ακούμε για συγχωνεύσεις φορέων – μ’ αυτές ασχολήθηκαν και χθες στο υπουργικό συμβούλιο, ενώ μ’ αυτές η ελληνική πολιτική τάξη ασχολείται από το… 1992!
Αν διαβάσει κανείς το ιστορικό των εξαγγελιών, εξειδικεύσεων και ρυθμίσεων γύρω από τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις άχρηστων και ευρωβόρων δημοσίων φορέων, θα απονέμει το παράσημο της ανοιχτής παλάμης σε όποιον βρίσκει μπροστά του.
Και επειδή στις επιστολές αυτές εντοπίζονται τουλάχιστον δεκατρία «σχέδια», ερωτώ: Υπάρχει περίπτωση να σταματήσουν τα σχέδια και να γίνει κάτι;
Διαφορετικά, είναι ντροπή και μόνο που αναφέρονται.
Το υπουργείο των Εσωτερικών, για παράδειγμα. Μέσα στις άμεσες υποχρεώσεις του είναι το θεσμικό πλαίσιο για τη διενέργεια των δημοψηφισμάτων – με το οποίο ασχολούνται ήδη λες και πρόκειται για την πιο επείγουσα υπόθεση της ζωής μας – η αλλαγή του τρόπου ελέγχου του «Πόθεν Έσχες» - για τον οποίο έχουμε ακούσει και δει τόσα πολλά που έχουμε χάσει τον λογαριασμό – και το πρόγραμμα εξυγίανσης των ΟΤΑ.
Πρόγραμμα; Τι σημαίνει ακριβώς «πρόγραμμα»; Προφανώς τίποτε.
Πάμε στο υπουργείο των Οικονομικών. Μιλάμε για οπερέτα: Σχέδιο δράσης για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, σχέδιο για την αναδιοργάνωση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, συμπεριλαμβανομένης και της προσφυγής σε outsourcing και σχέδιο δράσης για την πάταξη της λαθρεμπορίας καυσίμων!
Δηλαδή, είμαστε ακόμη στα σχέδια! Και μάλιστα, χρειάζεται ο πρωθυπουργός να θυμίσει στον υπουργό των Οικονομικών ότι πρέπει να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να εισπράξει τα οφειλόμενα.
Και, για να μην το ξεχάσω, πρέπει – έτσι λέει ο κ. Παπανδρέου – να συζητηθούν οι θέσεις της κυβέρνησης για τον εθνικό διάλογο για το νέο φορολογικό σύστημα!
Θα μας ρωτάνε τώρα; Μπράβο, μπράβο!
Πάμε και στο υπουργείο Ανάπτυξης. Το οποίο, πρέπει να κάνει κάτι για να απορροφηθούν οι κοινοτικοί πόροι, να αρθούν τα εμπόδια για την επιχειρηματικότητα – άλλη διαχρονική πονεμένη ιστορία κι’ αυτή – και να κάνει κάτι και με τη «Ναυτική Πολιτική». Τι σημαίνει αυτό το τελευταίο; Άγνωστο!
Όσον αφορά στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, εκεί η πρωθυπουργική επιστολή αναφέρεται σ’ αυτά που ήδη συζητούνται ή συζητήθηκαν στη Βουλή (αυθαίρετα, αδειοδοτήσεις κλπ), αλλά και επαναφέρει με κάποιον τρόπο κάποιο «Σχέδιο για τον ΧΥΤΥ Κερατέας!».
Το υπουργείο Παιδείας τώρα, καλείται να προωθήσει αυτό που… ήδη προωθεί, δηλαδή την μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αλλά και να προωθήσει δύο ακόμη τρομερές μεταρρυθμίσεις:
Να υπάρξει σχέδιο για την… ομαλή έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς (έλεος πια!) και να συζητηθούν τα συμπεράσματα από το… πιλοτικό πρόγραμμα εισαγωγής του ηλεκτρονικού βιβλίου στα σχολεία.
Το υπουργείο Εργασίας καλείται να καταρτίσει «νέο ολοκληρωμένο πρόγραμμα κατά της ανεργίας σε συνδυασμό με κατάρτιση/ εκπαίδευση όλων των μορφών» - λες και η ανεργία δεν έχει καμιά σχέση με την χρεοκοπία – να ολοκληρώσει τις διαδικασίες για ηλεκτρονική συνταγογράφηση – μ’ αυτό το σύνθημα γίνονται οι εκλογές από το 1996 – και να διαχειριστεί αποτελεσματικά (λέμε τώρα) τους παρανόμως εγκατεστημένους στην Ελλάδα (screening, αναφέρεται στα αγγλικά), σε συνεργασία με τα Υπουργεία Προστασίας του Πολίτη, Εσωτερικών και Υγείας.
Από το υπουργείο Υγείας ζητούνται όλα όσα ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη (λίστα φαρμάκων, συνενώσεις νοσοκομείων κλπ), ενώ το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης οφείλει να καταρτίσει «πλάνο αναδιάρθρωσης της αγροτικής παραγωγής και αλλαγής του αγροτικού ισοζυγίου», να προχωρήσει σε «ριζική απλοποίηση της αδειοδότησης αγροτικών - κτηνοτροφικών εγκαταστάσεων», στην «χρήση αξιοποίησης της γεωργικής γης» και στο σχέδιο για ίδρυση σχολής για αγροτικά στελέχη.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης οφείλει να καταθέσει σχέδιο νόμου για… fast track (όταν ακούω αυτές τις δύο λέξεις με πιάνει αναγούλα) για μεγάλες υποθέσεις δημοσίου ενδιαφέροντος και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, οφείλει να κάνει διάφορες δουλειές για το θέμα των μεταναστών, τις οποίες υποτίθεται ότι έχει ήδη κάνει από τον περασμένο Ιανουάριο. (Αν δεν τα καταφέρει και αυτή τη φορά ο κ. Παπουτσής, ας ζητήσει την βοήθεια του κ. Ραγκούση)!
Επιστολές έλαβαν και τα υπουργεία Πολιτισμού και Τουρισμού και Επικρατείας. Το πρώτο πρέπει να εφαρμόσει το σχέδιο για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου και να… εξετάσει την σκοπιμότητα τροποποίησης του νόμου για τα κρουαζιερόπλοια! Τώρα θα το εξετάσει; Ωραία, ωραία!
Το δε δεύτερο οφείλει να ασχοληθεί με την αναδιοργάνωση της ΕΡΤ και γενικά των μέσων ενημέρωσης.
Μπορεί κάποιος να μας πει ποια από όλες αυτές είναι «μεγάλη μεταρρύθμιση»; Εκτός κι’ αν «μεγάλη μεταρρύθμιση» είναι να ανοίξουν τα σχολεία το φθινόπωρο!
Θέλω να πω, πόσα από τα παραπάνω, ακόμη και αν γίνονταν πράξη (λέμε τώρα), θα έλυναν κάποιο από τα άμεσα προβλήματά μας;
Σχεδόν κανένα! Ενώ αν δεν φρόντιζαν κάποιοι να καταστρέψουν τον τουρισμό, μπορεί να βλέπαμε και κανένα ευρώ στην τσέπη μας.
Και κάτι τελευταίο: Ο κ. Ραγκούσης δεν είχε αναλάβει – ως αντ’ αυτού και μάλιστα με ανακατασκευές στο υπουργείο του – να συντονίζει όλα τα παραπάνω;
Εντάξει, καταργήθηκε σιωπηλά. Αλλά, τον αντικατέστησε ο πρωθυπουργός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου