Ευχόταν πριν από τις εκλογές ο κ. Τσίπρας να του δοθεί η ευκαιρία να σχηματίσει κε νέου κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ; Το εκλογικό σώμα με μια… χειρουργικού τύπου ανταπόκριση, τού έδωσε συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ. και εκείνος έσπευσε να το γιορτάσει στην πλατεία Κλαυθμώνος –για φαντάσου…- αγκαλιά με τον Πάνο Καμμένο.
Επιθυμούσε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ να εξαφανιστούν πολιτικά οι πρώην «σύντροφοι» του που του αμφισβήτησαν την εξουσία να διαγράφει μονοκοντυλιά το ψηφισμένο κυβερνητικό πρόγραμμά του και να μεταστρέφει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος;
Οι ψηφοφόροι καταδίκασαν –για χάρη του…- στην ταπεινωτική περιθωριοποίηση πολιτικούς με μακρά διαδρομή στην παραδοσιακή αριστερή ίντριγκα, όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ή πρόσωπα που φαινόταν να διαθέτουν προσωπικό χάρισμα και λαϊκή απήχηση, όπως η Ζωή Κωνσταντόπουλου ή ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Οι ψηφοφόροι καταδίκασαν –για χάρη του…- στην ταπεινωτική περιθωριοποίηση πολιτικούς με μακρά διαδρομή στην παραδοσιακή αριστερή ίντριγκα, όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, ή πρόσωπα που φαινόταν να διαθέτουν προσωπικό χάρισμα και λαϊκή απήχηση, όπως η Ζωή Κωνσταντόπουλου ή ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, που αναμφισβήτητα αποτελεί έναν προσωπικό θρίαμβο του κ. Τσίπρα, δεν μπορεί να ερμηνευτεί μονοσήμαντα.
Και πρέπει να αναζητήσει κανείς τη συνδρομή περισσότερων γνωστικών αντικειμένων από επιστήμες, όπως η Κοινωνική Ψυχολογία, για να επιχειρήσει να εξηγήσει πως, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, φθάσαμε στην προμνησία, το γαλλιστί déjà vu, του περασμένου Ιανουαρίου.
Και πρέπει να αναζητήσει κανείς τη συνδρομή περισσότερων γνωστικών αντικειμένων από επιστήμες, όπως η Κοινωνική Ψυχολογία, για να επιχειρήσει να εξηγήσει πως, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, φθάσαμε στην προμνησία, το γαλλιστί déjà vu, του περασμένου Ιανουαρίου.
Δεν αρκούν, νομίζω, τα κλασσικά εργαλεία της Πολιτικής Επιστήμης για να αντιληφθεί κανείς πως και γιατί οι Έλληνες πολίτες αποφάσισαν να μηδενίσουν το πολιτικό… κοντέρ για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και να του δώσουν την ευκαιρία να κάνει καινούργιο ξεκίνημα.
Κρίνοντας, πάντως, από τις επινίκιες (εκ)δηλώσεις, το ξεκίνημα που είναι διατεθειμένος να κάνει ο κ. Τσίπρας δεν φαίνεται να είναι και τόσο καινούργιο.
«Ο ελληνικός λαός (μας) έδωσε καθαρή εντολή να ξεμπερδεύουμε με όλα όσα μας κρατάνε κολλημένους στο χθες και να συνεχίσουμε τον όμορφο αγώνα, τον αγώνα που ξεκινήσαμε πριν από επτά μήνες να καταφέρουμε να βάλουμε μπροστά το δίκιο του λαού μας απέναντι σε ασύμμετρες δυνάμεις και σε εχθρούς με μεγαλύτερες δυνάμεις από εμάς», ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησε θυμίζοντας τον «παλαιό» -καταγγελτικό- Τσίπρα που ονειρευόταν να βαράει νταούλια και να χορεύουν οι αγορές.
«Ο ελληνικός λαός (μας) έδωσε καθαρή εντολή να ξεμπερδεύουμε με όλα όσα μας κρατάνε κολλημένους στο χθες και να συνεχίσουμε τον όμορφο αγώνα, τον αγώνα που ξεκινήσαμε πριν από επτά μήνες να καταφέρουμε να βάλουμε μπροστά το δίκιο του λαού μας απέναντι σε ασύμμετρες δυνάμεις και σε εχθρούς με μεγαλύτερες δυνάμεις από εμάς», ήταν τα λόγια που χρησιμοποίησε θυμίζοντας τον «παλαιό» -καταγγελτικό- Τσίπρα που ονειρευόταν να βαράει νταούλια και να χορεύουν οι αγορές.
Ο πολιτικός που υπέγραψε το πιο σκληρό Μνημόνιο το οποίο καλείται τώρα να εφαρμόσει, επαιρόταν από την εξέδρα ότι κατόρθωσε να κάνει «την ελληνική σημαία να κυματίζει όχι μόνο στις πλατείες της Ελλάδας αλλά και στις μεγάλες πλατείες όλης της Ευρώπης», ισχυριζόμενος, συνάμα, ότι «σήμερα στην Ευρώπη η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός είναι συνώνυμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας».
Επιπλέον, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να αντιλαμβάνεται από την ετυμηγορία της κάλπης ότι «η εντολή που μας έδωσε ο ελληνικός λαός είναι και μία εξίσου κρυστάλλινη και καθαρή εντολή να ξεμπερδέψουμε με την φαυλότητα και το καθεστώς της διαπλοκής και της διαφθοράς που τόσα χρόνια κυβερνούσε τον τόπο», όπως είπε με προφανή διάθεση να κατασκευάσει και έναν εσωτερικό εχθρό.
Και –ω της ειρωνείας!- ακριβώς την ώρα που πλησίαζε προς το μέρος του ο πολυπόθητος εταίρος του κ. Καμένος, ο για δεύτερη φορά πρωθυπουργός συμπλήρωνε: «Από αύριο κιόλας ξεμπερδεύουμε με το παλιό»…
Αν βγαίνει ένα συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ότι ο κ. Τσίπρας θεώρησε –δικαιολογημένα, άραγε;- το εκλογικό αποτέλεσμα ως το απαραίτητο συγχωροχάρτι για τις ουκ ολίγες ταλαιπωρίες (κλειστές τράπεζες, επαναφορά στην ύφεση, επιστροφή στα ελλείμματα και σε αύξηση της ανεργίας) στις οποίες υπέβαλε τους Έλληνες, αλλά εκείνοι –προς το παρόν τουλάχιστον- τις παρέβλεψαν με τον ίδιο τρόπο που οι γονείς παραβλέπουν τις παρεκτροπές των άτακτων παιδιών τους.
Όπως και να έχει, η επιλογή του ελληνικού λαού δεν μπορεί παρά να είναι σεβαστή, ακόμη και όταν, εκτός από το «ντουέτο» της εθνολαϊκιστικής διακυβέρνησης, στη νέα Βουλή ενυπάρχει η αυξημένη δόση της ντροπιαστικής φαιάς πανούκλας, όπως και το προϊόν του αυτοτρολλαρίσματος των πολιτών.
Στο τέλος – τέλος, «τοιούτοι έπρεπεν ημίν αρχιερείς», όπως μου ήρθε αυθόρμητα στο νου βλέποντας αγκαλιασμένους τους δύο συγκυβερνήτες.
Γρηγόρης Τζιοβάρας
protothema.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου