Κακό απομεινάρι της κακής μεταπολιτευτικής πλευράς χαρακτήισε τη μη εφαρμογή συστήματος αξιολόγησης των εκπαιδευτικών ο υφυπουγός Παιδείας Σ. Κεδίκογλου, στη Βουλή και υπογράμμισε τα εξής:
Α.Νομίζω ότι όποια ιδιαιτερότητα υπάρχει στον εκπαιδευτικό κλάδο, που την ακούω και την κατανοώ, δεν θα πρέπει να αποτελέσει το άλλοθι για να σταματήσει η αξιολόγηση.
Με την ευκαιρία της ερώτησής σας, θα ήθελα να αναφερθώ στην αξιολόγηση, γιατί πραγματικά είναι ένα μεγάλο θέμα που απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα, στην οποία βάζετε τόσο αρνητικό πρόσημο, ταυτίζοντάς την με την απόλυση. Λέτε χαρακτηριστικά ότι είναι το εργαλείο που θα πετάξει παιδιά και εκπαιδευτικούς από το σχολείο.
Β.Αρχικά, η αυτοαξιολόγηση, η αξιολόγηση δηλαδή του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, δεν είναι τίποτε άλλο από μία πιο συστηματική και επιστημονική καταγραφή διαδικασιών, που ούτως ή άλλως προβλέπονται από το καθηκοντολόγιο και τα προεδρικά διατάγματα. Παρέχει εργαλεία, φόρμες εκθέσεων και σχέδια δράσεων προς τις σχολικές μονάδες.
Γ.Ο στόχος της είναι να καλλιεργήσει μία κουλτούρα αξιολόγησης που δεν την είχαμε –πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε σ' αυτό- έως τώρα στην Ελλάδα. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι και η πιο ενοχοποιημένη. Κανείς απ’ όσους ψέγουν την αξιολόγηση δεν αναφέρεται στον επιμορφωτικό χαρακτήρα της, κανείς δεν αναφέρεται στη ρητή πρόβλεψη, ώστε εάν κάποιος υστερεί σε κάποιο κριτήριο, ο αξιολογητής δημιουργεί επιμορφωτικό πρόγραμμα γι’ αυτόν και για όλους όσους υστερούν στο ίδιο θέμα. Το σύστημα, λοιπόν, επιμορφώνει τον εκπαιδευτικό και του δίνει το δικαίωμα επαναξιολόγησης εντός του έτους.
Δ. Θέλω, λοιπόν, να πω ρητά και κατηγορηματικά ότι η αξιολόγηση θα προχωρήσει. Είναι αδιανόητο που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαμε την κουλτούρα της αξιολόγησης και μας φαίνεται κάτι το περίεργο. Όμως, δεν θα προχωρήσει γιατί το λέμε εμείς, θα προχωρήσει γιατί είναι κάτι το αυτονόητο, είναι κάτι που το επιτάσσει η λογική. Υπήρξαν άνθρωποι που σε όλη τους την καριέρα στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, από τη στιγμή που μπήκαν στο Πανεπιστήμιο μέχρι τη στιγμή που πήραν σύνταξη, δεν αξιολογήθηκαν ποτέ. Θεωρώ αδιανόητο ένας άνθρωπος, ο οποίος αξιολογεί καθημερινά τα παιδιά μας, να μην δέχεται να αξιολογηθεί ο ίδιος. Είναι ένα κακό απομεινάρι της κακής μεταπολιτευτικής πλευράς και αυτής της περιόδου και νομίζω ότι όποια ιδιαιτερότητα υπάρχει στον εκπαιδευτικό κλάδο, που την ακούω και την κατανοώ, δεν θα πρέπει να αποτελέσει το άλλοθι για να σταματήσει η αξιολόγηση.
Α.Νομίζω ότι όποια ιδιαιτερότητα υπάρχει στον εκπαιδευτικό κλάδο, που την ακούω και την κατανοώ, δεν θα πρέπει να αποτελέσει το άλλοθι για να σταματήσει η αξιολόγηση.
Με την ευκαιρία της ερώτησής σας, θα ήθελα να αναφερθώ στην αξιολόγηση, γιατί πραγματικά είναι ένα μεγάλο θέμα που απασχολεί την εκπαιδευτική κοινότητα, στην οποία βάζετε τόσο αρνητικό πρόσημο, ταυτίζοντάς την με την απόλυση. Λέτε χαρακτηριστικά ότι είναι το εργαλείο που θα πετάξει παιδιά και εκπαιδευτικούς από το σχολείο.
Β.Αρχικά, η αυτοαξιολόγηση, η αξιολόγηση δηλαδή του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας, δεν είναι τίποτε άλλο από μία πιο συστηματική και επιστημονική καταγραφή διαδικασιών, που ούτως ή άλλως προβλέπονται από το καθηκοντολόγιο και τα προεδρικά διατάγματα. Παρέχει εργαλεία, φόρμες εκθέσεων και σχέδια δράσεων προς τις σχολικές μονάδες.
Γ.Ο στόχος της είναι να καλλιεργήσει μία κουλτούρα αξιολόγησης που δεν την είχαμε –πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε σ' αυτό- έως τώρα στην Ελλάδα. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών είναι και η πιο ενοχοποιημένη. Κανείς απ’ όσους ψέγουν την αξιολόγηση δεν αναφέρεται στον επιμορφωτικό χαρακτήρα της, κανείς δεν αναφέρεται στη ρητή πρόβλεψη, ώστε εάν κάποιος υστερεί σε κάποιο κριτήριο, ο αξιολογητής δημιουργεί επιμορφωτικό πρόγραμμα γι’ αυτόν και για όλους όσους υστερούν στο ίδιο θέμα. Το σύστημα, λοιπόν, επιμορφώνει τον εκπαιδευτικό και του δίνει το δικαίωμα επαναξιολόγησης εντός του έτους.
Δ. Θέλω, λοιπόν, να πω ρητά και κατηγορηματικά ότι η αξιολόγηση θα προχωρήσει. Είναι αδιανόητο που όλα αυτά τα χρόνια δεν είχαμε την κουλτούρα της αξιολόγησης και μας φαίνεται κάτι το περίεργο. Όμως, δεν θα προχωρήσει γιατί το λέμε εμείς, θα προχωρήσει γιατί είναι κάτι το αυτονόητο, είναι κάτι που το επιτάσσει η λογική. Υπήρξαν άνθρωποι που σε όλη τους την καριέρα στη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, από τη στιγμή που μπήκαν στο Πανεπιστήμιο μέχρι τη στιγμή που πήραν σύνταξη, δεν αξιολογήθηκαν ποτέ. Θεωρώ αδιανόητο ένας άνθρωπος, ο οποίος αξιολογεί καθημερινά τα παιδιά μας, να μην δέχεται να αξιολογηθεί ο ίδιος. Είναι ένα κακό απομεινάρι της κακής μεταπολιτευτικής πλευράς και αυτής της περιόδου και νομίζω ότι όποια ιδιαιτερότητα υπάρχει στον εκπαιδευτικό κλάδο, που την ακούω και την κατανοώ, δεν θα πρέπει να αποτελέσει το άλλοθι για να σταματήσει η αξιολόγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου