Η ΝΔ ή θα ανανεωθεί, ή θα την πάρει το ποτάμι

Αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει στο χώρο της κεντροαριστεράς είναι μια προσπάθεια ανασύνθεσής της μετά τη διάλυση του ΠΑΣΟΚ. Είτε πρόκειται για το πραγματικό τέλος της μεταπολίτευσης (ό,τι αυτό κι αν σημαίνει), ή για κάτι άλλο, η ουσία είναι ότι ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα των τελευταίων δεκαετιών δεν υπάρχει πια.

Και κάποιοι επιχειρούν να καλύψουν το κενό. Θα είναι η "Ελιά"; Θα είναι οι 101 της ΔΗΜΑΡ; Θα είναι ο Γ. Παπανδρέου που δεν αποδέχεται ότι η οικογένειά του έχει βγει off κι ετοιμάζει νέο κόμμα; Ή μήπως θα είναι οι προσπάθειες της διαπλοκής να δημιουργήσουν ένα νέο πολιτικό φορέα όπως το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη;

Όπως και να έχει το πράγμα, στο χώρο της Κεντροαριστεράς επικρατεί ένας απίστευτος δημιουργικό οργασμός, όσο κι αν υπάρχουν φθαρμένα υλικά του παρελθόντος που θέλουν να καπελώσουν το παιχνίδι που παίζεται. Οι εφεδρείες τύπου Θεοδωράκη είναι εδώ για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις που λένε ότι το Ποτάμι μπορεί να πάρει ακόμη και ποσοστό γύρω στο 10% και να εκλέξει ευρωβουλευτές, τότε αυτό θα γίνει χείμαρρος και θα σαρώσει τα πάντα. Και θα έχουν κερδίσει το στοίχημα όσοι βρίσκονται πίσω από το συγκεκριμένο πολιτικό εγχείρημα: Επιχειρηματίες, μεγαλοεκδότες, επικοινωνιολόγοι και πολιτικοί που έπαιξαν ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας από το 1980 και μετά.

Με μια κουβέντα, αν θέλουμε να χαρακτηρίσουμε το Ποτάμι τότε εύκολα πλέον μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για τον νέο βραχίονα με τον οποίο θα κάνει το... come back η κεντροαριστερά. Και αν δεν υπάρξουν αντιδράσεις από την κεντροδεξιά, θα είναι τέτοια η επιστροφή του συγκεκριμένου χώρου που υπό προϋποθέσεις θα κυβερνά για τα επόμενα 20 χρόνια - και λίγα λέμε.

Το ερώτημα είναι λοιπόν, τι κάνει η κεντροδεξιά μπροστά σ' αυτό το νέο φαινόμενο, μπροστά σ' αυτό το μεγάλο πολιτικό σκάκι που έχουν στήσει ορισμένοι και κινούν τα πιόνια; Ασχολείται με τον Πάκη, με τον Γιακουμάτο, με τον Κακλαμάνη από την μια μεριά και τους Ψεκασμένους και τα Χρυσαύγουλα από την άλλη, είναι η τραγική απάντηση. Δεμένη χειροπόδαρα στο παρελθόν από τον παλαιοκομματισμό, τα βουλευτικά τσιφλίκια και τα τζάκια.

Η μεγάλη ανανέωση που υποσχέθηκε ο Αντώνης Σαμαράς το 2009, παραμένει στο ράφι, θυσία αναγκαστική στις υποχρεώσεις του αγώνα για την διάσωση της χώρας από την οικονομική καταστροφή

Το σκηνικό όμως αλλάζει πλέον με καταιγιστικούς ρυθμούς. Μπορεί η Νέα Δημοκρατία να προλάβει να ανανεωθεί πρώτη; Διότι εκεί θα κριθεί η μάχη για την επικράτηση στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Μπορεί η ΝΔ να ανανεωθεί σε πρόσωπα, απόψεις, κατευθύνσεις. Μπορεί να αποτινάξει από πάνω της τα βάρη του παρελθόντος και του παλαιοκομματικού χαρακτήρα που διατηρεί ακόμα.

Ο κόσμος θέλει την ανανέωση. Αποζητά απεγνωσμένα διεξόδους είτε διότι έχει εξοργιστεί με τη ΝΔ και τα μέτρα, είτε επειδή έχει τελειώσει με την «πασοκίλα», είτε επειδή απεχθάνεται το αποκρουστικό πρόσωπο της Αριστεράς όπως αυτό εκπροσωπείται από τον Τσίπρα. Γι' αυτό θέλγεται από φαινόμενα τύπου "Ελιάς" ή Θεοδωράκη. Μια βόλτα στους δρόμους και μια απλή έρευνα μέσα στα σπίτια μας για το ποιοι θα... έμπαιναν στο Ποτάμι θα επιβεβαιώσει αυτό που λέμε: «Άι σιχτίρ με τα παλαιά κόμματα και τους δεινοσαύρους. Θα ψηφίσω Θεοδωράκη κι ας μη λέει τίποτε. Τουλάχιστον είναι νέο πρόσωπο». Αυτό πιστεύουν πολλοί και μ' αυτό το σκεπτικό θα πάνε στις κάλπες.

Συνεπώς, η Κεντροδεξιά οφείλει να ακολουθήσει το παιχνίδι που παίζει η Κεντροαριστερά. Αν δεν το κάνει απλά η ΝΔ θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν ανανεωθεί θα αυτοκαταργηθεί από μόνη της.

Και το ερώτημα που αυτομάτως τίθεται είναι ένα: Ποιος είναι ο ρόλος του Σαμαρά σ' αυτό το νέο σκηνικό; Ο καθένας μπορεί να απαντήσει διαφορετικά, να συμβουλεύσει τον πρωθυπουργό, να τον παρακινήσει να κάνει τις κινήσεις που πρέπει. Σίγουρα ο ίδιος ξέρει τι πρέπει να γίνει.

Εμείς, όμως, επιμένουμε σε ένα βασικό σημείο: Αν η δεξιά παράταξη δεν προχωρήσει σε ριζική ανανέωση θα την πάρει το... ποτάμι. Θα είναι το Ποτάμι του Θεοδωράκη ή κάποιο άλλο; Κανείς δεν ξέρει. Όμως, αν δεν θέλουν όσοι ανήκουν στο χώρο αυτό να βλέπουν πάλι την εξουσία με το κιάλι για πολλά χρόνια, οφείλουν να πάρουν τώρα τις αποφάσεις τους. Να αναλάβουν την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Το παρελθόν μπορεί να διδάξει το χώρο της ΝΔ τι πρέπει να αποφύγει. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 την παρέσυρε το σοσιαλιστικό ποτάμι του λαϊκιστή Ανδρέα Παπανδρέου διότι η ΝΔ ήταν ένα κόμμα που βασίστηκε στην ΕΡΕ και δεν είχε το ριζοσπαστισμό που απαιτούσαν οι καιροί. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η ΝΔ είχε την ατυχία να έχει αρχηγό τον Μητσοτάκη, ένα παλαιοκομματικό πολιτικό δεινόσαυρο τον οποίο με χαρακτηριστική ευκολία παρέσυρε αρχικά ο γηραιός Ανδρέας (για εκδίκηση) και στη συνέχεια το «κοσκινάκι» της Κεντροαριστεράς με το όνομα «εκσυγχρονισμός. Ο τάλας Εβερτ ούτε που κατάλαβε τι έγινε και άφησε τη Νέα Δημοκρατία να κοιτάζει το παρελθόν ενώ οι «άλλοι» έβρισκαν νέα πρόσωπα και νέες ιδέες.

Το τρίτο λάθος έγινε το 2004-2009 όταν ο Κ. Καραμανλής έχασε την μεγάλη ευκαιρία. Νέος, λαοπρόβλητος, με βαρύ όνομα και καλές προθέσεις θα μπορούσε να προκαλέσει τεκτονικό σεισμό στο χώρο της Κεντροδεξιάς. 

Αν η Νέα Δημοκρατία, που έχει στις πλάτες της πάνω από 40 χρόνια ζωής θα κάνει το ίδιο λάθος θα το δούμε σύντομα. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι το όραμα Σαμαρά, όπως διατυπώθηκε το 2009 περιμένει να ενεργοποιηθεί. Τίποτα δεν χάθηκε, αλλά αντιθέτως οι συνθήκες μπορεί να είναι και καλύτερες σήμερα

Αριστερός Ψάλτης

Κλείνουμε θυμίζοντας ένα απόσπασμα από την περίφημα ομιλία του Σαμαρά στην ΔΕΘ το 2011:

Σαμαράς: Με ρώτησαν δύο νέα παιδιά: Πρόεδρε, το δικό σου όνειρο για μας ποιο είναι;

Τους απαντώ: Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Ελευθερία μας. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας. Τα 200 χρόνια από το δικό μας ’21, το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού.

Με ρωτάτε, λοιπόν, για το όνειρό μου. Απαντώ: Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ένα καινούργιο ξεκίνημα για την Αξιοπρέπεια της Πατρίδα μας: Για Επανεκκίνηση της Οικονομίας μας σήμερα, και της Ψυχολογίας της Κοινωνίας, ώστε να λυτρωθούμε από το χθες, ώστε τα νέα Ελληνόπουλα να κατακτήσουν το αύριο της Ελπίδας που τα περιμένει…