Τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής του πολιτικής στην Οικονομία παρουσίασε εχθές ο Αντώνης Σαμαράς, στο πλαίσιο της ομιλίας του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο.
“Υπάρχουν πέντε πράγματα που δεν πρέπει να κάνουμε όταν έχουμε τέτοια κρίση χρέους. Δεν βάζουμε φόρους σε περίοδο ύφεσης. Δεν προχωράμε σε οριζόντιες περικοπές, για να μειώσουμε τη σπατάλη. Δεν κάνουμε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, χωρίς να παίρνουμε ταυτόχρονα μέτρα για την ανάκαμψη της Οικονομίας. Δεν ζητάμε θυσίες, χωρίς φως στην άκρη του τούνελ.
Δεν παραμελούμε ποτέ – μα ποτέ – τη ρευστότητα της Οικονομίας», ανέφερε στην αρχή της ομιλίας του ο πρόεδρος της ΝΔ και πρόσθεσε ότι για να βγει η Ελλάδα από την κρίση που βιώνει θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην ανάκαμψη, την ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή.Παράλληλα, επανέλαβε την δέσμευση του για την αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων και των πολυτεκνικών επιδομάτων, καθώς και την μείωση της φορολογίας ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να υπάρξει ανάκαμψη της οικονομίας.
Σε μια ομιλία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως …»πρώτη ανάγνωση» των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης Σαμαρά, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης πρότεινε τις εξής λύσεις:
Πρώτον, περικοπή της σπατάλης
Να παρθούν μέτρα περικοπής της σπατάλης! Αλλά στοχευμένα μέτρα, εκεί που υπάρχει πράγματι, σπατάλη. Όχι οριζόντιες περικοπές και όποιον πάρει ο χάρος!
«Οι συντάξεις των 700 ευρώ δεν ήταν «σπατάλες»! Οι άνθρωποι πλήρωναν για τις συντάξεις τους με εισφορές όσο δούλευαν, «όταν τους κόβουμε τις συντάξεις τους, δεν κόβουμε δημόσιες σπατάλες, αλλά τους θυσιάζουμε επειδή η Πολιτεία δεν μπορεί ή δεν θέλει να αγγίξει την αληθινή σπατάλη. Επί πλέον, οι χαμηλές συντάξεις γυρίζουν κατευθείαν στην οικονομία. Και ένα μέρος τους γυρίζει κατευθείαν στο δημόσιο ταμείο, ως φόροι κατανάλωσης, ΦΠΑ κλπ. Αντίθετα, σπατάλες είναι χρήματα που δαπανώνται χωρίς να αποδίδουν και χωρίς να επιστρέφουν στο σύνολο τους στην οικονομική δραστηριότητα», είπε.
Στη συνέχεια περιέγραψε τι είναι “σπατάλη” δίνοντας έτσι μια πρώτη γεύση της πολιτικής που θα ακολουθήσει στον τομέα αυτό:
Σπατάλες είναι χρήματα που δαπανώνται χωρίς να αποδίδουν και χωρίς να επιστρέφουν στο σύνολο τους στην οικονομική δραστηριότητα. Αυτά μπορούν να περικοπούν σχετικά εύκολα με μικρές αρνητικές επιπτώσεις και με καθαρό όφελος στο δημόσιο ταμείο.
Σπατάλη είναι η μεγάλη κυβέρνηση που κοστίζει όλο και περισσότερα και προσφέρει όλο και λιγότερα. Και απ’ αυτήν αρχίζεις τις περικοπές. Για να πειστούν όλοι ότι εννοείς αυτά που λες. Και για να πειστεί και η κοινωνία ότι σέβεσαι το υστέρημα της που σου δίνει.
Είναι σπατάλη να προσλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες «ημέτεροι» στο δημόσιο, όταν ομολογείται πλέον ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι υπεράριθμοι και πρέπει να μειωθούν.
Είναι σπατάλη να δημιουργούνται – τέτοιες ώρες, μετά το 2010 – δεκάδες νέοι δημόσιοι οργανισμοί, όταν ομολογείται απ’ όλους πλέον, ότι υπάρχουν ήδη εκατοντάδες άχρηστοι δημόσιοι οργανισμοί κι ότι η γραφειοκρατία έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και πρέπει να μειωθεί. Κι αντί να τη μειώνουν τη διογκώνουν.
Είναι σπατάλη να διατηρούνται δημόσιες επιχειρήσεις με τεράστιες ελλείμματα και χαμηλότατη απόδοση στην κοινωνία. Κι όμως δεν γίνεται προσπάθεια να εξαλειφθούν τα ελλείμματά τους. Αντίθετα κόβονται οριζόντια οι χαμηλοί μισθοί και οι συντάξεις από παντού.
Δεύτερον, ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας
Εκείνο που οφείλει να κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις δημοσιονομικής κρίσης, είναι να πάρει ταυτόχρονα μέτρα ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας. Μέτρα όπως συμβάσεις παραχώρησης δημοσίων υποδομών, λιμανιών και περιφερειακών αεροδρομίων και την προώθηση μεγάλων οδικών αξόνων που θα μπορούσαν να φέρουν άμεσα ξένες επενδύσεις, να δημιουργήσουν άμεσα θέσεις εργασίας και εισόδημα στις τοπικές οικονομίες.
Αναφερόμενος ειδικά στα κοινοτικά κονδύλια, είπε ότι πρέπει να γίνει η άμεση απορρόφηση τους, καθώς 15 με 17 δισεκατομμύρια από το ΕΣΠΑ περιμένουν να επενδυθούν στην Ελλάδα. Από αυτά τα χρήματα μπορούν να χρηματοδοτηθούν π.χ. οι μεγάλοι οδικοί άξονες και πολλά ακόμα έργα υποδομής.
Τρίτον, μείωση της φορολογίας
Άμεση μείωση των φορολογικών συντελεστών! Όλων! Φόρων για τις επιχειρήσεις, φόρων εισοδήματος, ΦΠΑ, φόρων κατανάλωσης και, ασφαλώς, των εργοδοτικών εισφορών. Κάποιοι προβάλλουν την αντίρρηση ότι κάτι τέτοιο θα μειώσει τα δημόσια έσοδα. Και θα επιδεινώσει, προσωρινά τουλάχιστον, το έλλειμμα. Όμως ως τώρα, το αντίθετο ακριβώς συνέβη. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αυξήθηκαν όλοι οι φορολογικοί συντελεστές, αλλά τα αντίστοιχα δημόσια έσοδα μειώθηκαν… Άρα, η αύξηση των φόρων προκάλεσε το αντίθετο αποτέλεσμα. Άρα, ήταν λάθος…
Δεν λέμε μόνο να μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές. Λέμε να αλλάξει ολόκληρο το φορολογικό σύστημα. Να εφαρμοστεί η σύγχρονη τεχνολογία για να περιοριστεί η φοροδιαφυγή. Να ελαχιστοποιηθεί η επαφή του εφόρου με τον φορολογούμενο. Να δοθεί η επιλογή στον μικρομεσαίο επιχειρηματία να επιλέξει αν προτιμά τεκμαρτό υπολογισμό των υποχρεώσεών του ή πλήρη λογιστικό έλεγχο. Μ’ άλλα λόγια να γίνει το φορολογικό μας σύστημα πιο αποτελεσματικό, πιο διαφανές και πιο ευέλικτο. Με μικρότερα «παράθυρα» φοροδιαφυγής, μικρότερα κίνητρα φοροδιαφυγής και μηδενική ανοχή – δηλαδή δρακόντειες ποινές – στη φοροδιαφυγή…
Προτείνουμε, μ’ άλλα λόγια, ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» ανάμεσα στον φορολογούμενο και το κράτος: Το κράτος από την πλευρά του θα φορολογεί λιγότερο. Αλλά αν πιάνει κάποιον να επιμένει στη φοροδιαφυγή, παρά τη σημαντική ελάφρυνση των φορολογικών επιβαρύνσεων, θα είναι αμείλικτο απέναντί του.
Η μείωση των φορολογικών συντελεστών και η αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, είναι απαραίτητα για να δουλέψουν όλα τα άλλα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής, καταπολέμησης της ύφεσης και δραστικής μείωσης του ελλείμματος. Το γιατί είναι προφανές: Τα νοικοκυριά θα έχουν περισσότερο διαθέσιμο εισόδημα. Οι επιχειρήσεις μεγαλύτερους τζίρους, περισσότερα κέρδη, περισσότερες αντοχές στην κρίση, περισσότερες δυνατότητες να αυξήσουν τις θέσεις εργασίας. Και θα υπάρξουν περισσότερες επενδύσεις!
Κάποιοι θα μας πουν πως δεν είναι δυνατό, σήμερα, να μειωθούν όλοι οι φορολογικοί συντελεστές. Αλλά κι έτσι ακόμα, από κάπου πρέπει να αρχίσουμε τώρα. Αμέσως! Ας πούμε από την επιβολή ενιαίου φόρου επιχειρηματικών κερδών 15%, το λεγόμενο flat rate! Το μήνυμα που θα στείλουμε θα είναι πολύ ισχυρό. Η αλλαγή της ψυχολογίας άμεση. Και οι επιπτώσεις στις επενδύσεις, εγχώριες και ξένες, επίσης άμεσες. Πρέπει να το τολμήσουμε…
Χρειαζόμαστε άμεσα ένα επενδυτικό σοκ. Πιστέψτε με, είναι απόλυτα εφικτό αυτό. Αλλά, για να συμβεί, χρειαζόμαστε χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές.
Τέταρτον ΑΟΖ
Επίσης , υπογράμμισε για μια ακόμη φορά την ανάγκη άμεσης ανακήρυξης της ΑΟΖ – περισσότερα γι αυτό σε άλλη σημερινή ανάρτηση του antinews.
Πέμπτον, διαρθρωτικά μέτρα
Για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής Οικονομίας θα πρέπει παρθούν διαρθρωτικά μέτρα. Πολύ πιο θαρραλέα και πολύ πιο ορθολογικά όμως απ’ αυτά που ήδη αποτολμήθηκαν.
Όπως δήλωσε, «δεν μπορούμε να μιλάμε για ενίσχυση του Τουρισμού κι ακόμα να μην έχουμε καταργήσει ουσιαστικά το καμποτάζ! Δεν μπορούμε να μιλάμε για τη Ναυτιλία κι ακόμα να μην έχουμε αποκαταστήσει αυτοτελές υπουργείο Ναυτιλίας, όπως δεν έχουμε αποκαταστήσει αυτοτελές υπουργείο Τουρισμού. Δεν μπορεί να αναζητούμε επενδύσεις κι ακόμα να μην έχει λειτουργήσει το «φαστ-τρακ». Που πρέπει να διευρυνθεί. Να γίνει βασικό εργαλείο καταπολέμησης της γραφειοκρατίας. Και σήμερα η γραφειοκρατία ζει και βασιλεύει, ενώ το «φαστ-τρακ» παραμένει στα χαρτί».
Έκτον, ρευστότητα
Ιδιαίτερη αναφορά από τον αρχηγό της ΝΔ έγινε για την ρευστότητα που έχει στεγνώσει την αγορά.Όπως είπε, θα πρέπει να υπάρξει τουλάχιστον συμψηφισμός οφειλών από και προς το δημόσιο. Αυτό θα ανακουφίσει πολλές επιχειρήσεις, θα βοηθήσει τη ρευστότητα και δεν θα βλάψει το έλλειμμα. Αντίθετα θα το μειώσει αμέσως.
Για την ρευστότητα των τραπεζών κατέστησε σαφές, ότι «το πρόβλημα της ρευστότητας αναγκαστικά θα αντιμετωπιστεί πρώτα εκτός Ελλάδας. Οποιαδήποτε οριστική ρύθμιση βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους περνά αναγκαστικά από την εξασφάλιση και της ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα. Με την πλήρη επανα-κεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αλλά και με μέτρα που θα ανοίξουν τις κάνουλες της ρευστότητας από τις τράπεζες στην πραγματική οικονομία».
Ανάκαμψη, Ανταγωνιστικότητα, Κοινωνική Συνοχή
Θα ξεκινήσουμε αύριο με τη χειρότερη κληρονομιά. Αλλά μπορούμε και θα το επιτύχουμε. Ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο. Ξέρω ότι χρειάζεται χρόνος. Δεν πρόκειται ούτε για μια μέρα, ούτε για μια εβδομάδα, ούτε για ένα μήνα.
Δουλειά μου δεν είναι να πω τα γνωστά ψέματα, αλλά να επιμείνω στη δύσκολη αλήθεια. Ότι η Ελλάδα χρειάζεται Ανάκαμψη. Για να ’χουν και πάλι οι Έλληνες Ελπίδα. Θα αντιμετωπίσουμε την κρίση με θάρρος. Με σιγουριά. Χωρίς φόβο.
Με δύο λόγια ζητάμε:
–Η πολιτική διεξόδου από την κρίση να αναδείξει στο εξής σε άμεση προτεραιότητα την Ανάκαμψη.
– Να προχωρήσει η μείωση του ελλείμματος, αλλά αυτή τη φορά, με έμφαση κυρίως στο χτύπημα της σπατάλης. Σίγουρα όχι άλλες «οριζόντιες περικοπές». Και να επανορθωθούν κάποιες αδικίες που έγιναν από τις προηγούμενες «οριζόντιες περικοπές». Κατά προτεραιότητα η αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων και των πολυτεκνικών επιδομάτων.
– Να χτυπηθεί το αληθινό λίπος της κυβέρνησης. Χρειαζόμαστε μικρότερο και καλύτερο κράτος με λιγότερους φόρους που θα τους πληρώνουν όλοι. Σήμερα έχουμε μεγάλο κράτος και υψηλούς φόρους. Που τους πληρώνουν όλο και λιγότεροι. Και κυρίως τους πληρώνουν αυτοί που δεν αντέχουν πια…
– Να δοθεί έμφαση στις διαρθρωτικές αλλαγές, αλλά αυτή τη φορά με έμφαση της ενίσχυση της Ανταγωνιστικότητας. Που σημαίνει πριν απ’ όλα μείωση της φορολογίας και χτύπημα της γραφειοκρατίας. Προφανώς να μην υπάρξουν άλλοι φόροι. Και απαραιτήτως να μειωθούν άμεσα κάποιοι φορολογικοί συντελεστές. Στις επιχειρήσεις και στις εργοδοτικές εισφορές κατά προτεραιότητα.
– Να δοθεί έμφαση ακόμα στην αποκατάσταση της κοινωνικής συνοχής. Γιατί χωρίς αυτήν, κανένα πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής δεν μπορεί να ολοκληρωθεί και να πετύχει.
Τρία προτάγματα συνοψίζουν αυτά που έχω να σας πω σήμερα: Ανάκαμψη, Ανταγωνιστικότητα, Κοινωνική Συνοχή.
Πάνω σε αυτά τα τρία, οφείλουμε να αναζητήσουμε δρόμους συναίνεσης με την κοινωνία.
Πάνω σε αυτά μπορούν και πρέπει να συνεννοηθούν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου.
Αλλά πάνω στα τρία αυτά προτάγματα:
Ανάκαμψη, Ανταγωνιστικότητα και αποκατάσταση Κοινωνικής Συνοχής.
Αν επιτύχουμε και τα τρία, μη φοβάστε την Ελλάδα.Θα ξεπεράσει την κρίση της γρήγορα.
Αν δεν τα επιτύχουμε – και τα τρία! – δεν πάμε πουθενά.
Κι όχι κάποια από τα τρία. Και τα τρία!
Ανάκαμψη, Ανταγωνιστικότητα, Κοινωνική Συνοχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου