Του Γιώργου Κύρτσου
Τα στοιχεία για την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού του 2011 μας οδηγούν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι έχουμε μπει στη φάση του τελικού δημοσιονομικού εκτροχιασμού. Τα φορολογικά έσοδα κινούνται σε χαμηλότερα επίπεδα από το 2010 και οι δημόσιες δαπάνες -όσες δηλώνονται επίσημα- ξεπερνούν τις δαπάνες του 2010....
Μείωση εσόδων
Η μείωση των φορολογικών εσόδων έχει πάρει καταστροφικές διαστάσεις. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, τα έσοδα του Δημοσίου μειώθηκαν κατά 13% το Νοέμβριο σε σχέση με το Νοέμβριο του προηγούμενου χρόνου, ενώ για το ενδεκάμηνο Ιανουαρίου-Νοεμβρίου σημείωσαν κάμψη 5% σε σχέση με το 2010. Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2011 στηρίχθηκε σε αρχική πρόβλεψη για αύξηση των φορολογικών εσόδων κατά 4%, η οποία ύστερα από τις αναγκαίες αναθεωρήσεις περιορίστηκε σε πρόβλεψη για αύξηση μόλις 0,9%. Αντί για αύξηση των φορολογικών εσόδων του Δημοσίου στη διάρκεια του 2011 θα έχουμε ουσιαστική μείωσή τους κατά ένα ποσοστό της τάξης του 5%.
Το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα αρνητικό για το οικονομικό κλίμα και τις σχέσεις της επίσημης Ελλάδας με τους εκπροσώπους των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου. Οι τελευταίοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε σε θέση να τιμήσουμε τις συμφωνίες που υπογράφουμε και πως τίθεται σε αμφισβήτηση η βιωσιμότητα του ελληνικού δημόσιου χρέους. Η αστοχία στα φορολογικά έσοδα οδηγεί στην επιδείνωση του οικονομικού, επιχειρηματικού κλίματος. Όλοι περιμένουν νέα μέτρα και χαράσσουν τη σχετική αμυντική τακτική, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που προετοιμάζονται για τη λειτουργία της ελληνικής οικονομίας εκτός Ευρωζώνης.
«Έκρηξη» δαπανών
Τη μείωση των φορολογικών εσόδων συμπληρώνει η «έκρηξη» των δημοσίων δαπανών, για να δώσει ένα πραγματικά εκρηκτικό δημοσιονομικό μείγμα. Οι κυβερνητικοί και κρατικοί αρμόδιοι επιδίδονται σε ασκήσεις δημιουργικής λογιστικής για να εμφανίσουν τις δημόσιες δαπάνες και το δημοσιονομικό έλλειμμα όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως πραγματικά είναι.
Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι το ασφαλιστικό σύστημα έχει περιέλθει σε πλήρες αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να αυξάνονται επικίνδυνα οι επιδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό προκειμένου να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες των ασφαλισμένων και των συνταξιούχων. Η επίσημη κρατική επιδότηση είναι της τάξης των 14-15 δισεκατομμυρίων ευρώ και αναλογεί σε περίπου 6,5% του ΑΕΠ. Mε το ασφαλιστικό έλλειμμα, που είναι διαρθρωτικού χαρακτήρα, σε τόσο υψηλό επίπεδο, είναι πρακτικά αδύνατο να υπάρξει δημοσιονομική εξυγίανση.
Η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ’ ό,τι την περιγράφουν τα επίσημα στατιστικά στοιχεία. Γι’ αυτό οι ασφαλιστικοί οργανισμοί καταφεύγουν σε αμοιβαίες διευκολύνσεις ώστε να περιοριστούν τα ελλείμματα που περνούν μέσω των επιδοτήσεων στον κρατικό προϋπολογισμό. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το ΙΚΑ επιχειρεί να τιτλοποιήσει μελλοντικά του έσοδα για να καλύψει τις ανάγκες της επόμενης χρονιάς.
Άλλο δείγμα ασφαλιστικής, συνταξιοδοτικής κατάρρευσης που οδηγεί σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό είναι η αδυναμία του Δημοσίου να καταβάλει το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων που συνταξιοδοτούνται. Έχει δημιουργηθεί μία «ουρά» δικαιούχων που θεωρητικά πρέπει να πάρουν 2 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά κανένας δεν είναι σε θέση να δεσμευτεί για το πότε και σε ποιο ποσοστό θα πληρωθούν. Εάν προσθέσουμε στα παραπάνω το ανεπίσημο «πάγωμα» των πληρωμών του Δημοσίου προς κάθε είδους προμηθευτές του, αντιλαμβανόμαστε ότι οι δημόσιες δαπάνες διαμορφώνονται σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από αυτά που παραδέχονται οι αρμόδιοι κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες. Παρά την εντατική χρήση της λεγόμενης δημιουργικής λογιστικής, οι δημόσιες δαπάνες κινούνται το 2011 σε υψηλότερο επίπεδο απ’ ό,τι το 2010. Έχουμε, λοιπόν, ένα συνδυασμό μείωσης των φορολογικών εσόδων του Δημοσίου και αύξησης των δημοσίων δαπανών, που απειλεί ό,τι έχει απομείνει από την οικονομική σταθερότητα και τη διεθνή αξιοπιστία μας. Η αποτυχία του κ. Παπανδρέου και του κ. Βενιζέλου στη διαχείριση της κρίσης προβλέπεται να έχει φοβερές οικονομικές, κοινωνικές και διεθνοπολιτικές συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου