(από τον Τύπο της Κυριακής)
Με τη «φωτιά» της αντίδρασης της ελληνικής κοινής γνώμης παίζουν ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ. και ισχυρά οικονομικά και εκδοτικά κέντρα, αποδίδοντας στην κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου χαρακτηριστικά που δεν έχει και δεν...
μπορεί να αποκτήσει. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι ιδιαίτερα προβληματισμένος τόσο για την εικόνα της κυβέρνησης όσο και για τα υπόγεια σχέδια που εξυφαίνονται με επίκεντρο τη θητεία του. Μεταφέροντας τις απόψεις του Λ. Παπαδήμου, τακτικοί συνομιλητές του διαβεβαιώνουν -μιλώντας στον «ΤτΚ»- ότι έχει απόλυτη συναίσθηση της αποστολής του και γνωρίζει απολύτως τι εννοεί όταν αναφέρεται στην ανάγκη ολοκλήρωσης του έργου αυτής της κυβέρνησης που αφορά στο πέρας των διαπραγματεύσεων για την υλοποίηση της συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου, του PSI και της συμφωνίας για την εκταμίευση της επόμενη δόσης.
«Δεν θα μπλέξει ο Παπαδήμος στα σχέδια τρίτων που στην πλάτη του θέλουν να υλοποιήσουν τα δικά τους σχέδια. Δεν είναι πολιτικός», συμπληρώνουν, υπενθυμίζοντας ότι -όχι τυχαία- προσφάτως στην ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο δήλωσε «μόνο πανεπιστημιακός οικονομολόγος και λειτουργός του δημοσίου συμφέροντος στην ελληνική και ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, στις συναντήσεις που είχε και θα έχει τις επόμενες μέρες με τους πολιτικούς αρχηγούς, ο Λ. Παπαδήμος θα επισημάνει ότι μπορεί να προχωρήσει σε αλλαγές ορισμένων υπουργών προκειμένου να διευκολυνθεί το έργο του. Πάντως, η κατάσταση στο Μαξίμου είναι έκρυθμη. Συνεργάτες του πρωθυπουργού δηλώνουν ότι «η εικόνα των υπουργών να τσακώνονται σαν να βρίσκονται σε καφενείο δεν μπορεί να συνεχιστεί» ούτε ο ίδιος θα ανεχθεί να έχει το ρόλο του θεατή ή, ακόμη χειρότερα, του σερβιτόρου του καφέ!
Παράλληλα, στο Μαξίμου παρακολουθούν την κατάσταση που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ και πιστεύουν ότι αν οι επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι ξεκάθαρες τότε το έργο της κυβέρνησης θα δυσκολευτεί, καθώς θα υπάρχουν θολό τοπίο και γύρος εσωκομματικών συγκρούσεων. Οι ίδιοι κύκλοι διαμηνύουν ότι αν δεν υπάρξει εμπράκτως επαναβεβαίωση της στήριξης στο πρόσωπο του Λ. Παπαδήμου, δεν μπορεί να αποκλειστεί ακόμη και η αποχώρησή του από το Μαξίμου.
Ποιοι όμως είναι εκείνοι που πασχίζουν να καταστήσουν πρώτο θέμα της πολιτικής και οικονομικής επικαιρότητας το θέμα της παράτασης του βίου αυτής της κυβέρνησης με σκοπό να πάνε πίσω οι επόμενες εκλογές, όταν μάλιστα ο Αντώνης Σαμαράς έχει πει ότι «δεν κοιμόμαστε αγκαλιά με το ημερολόγιο»;
Ισχυρά οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα που επιχειρώντας να διατηρήσουν τον «παραδοσιακό» ρόλο τους στην πολιτική ζωή, αλλά και τους αυθεντικούς συνομιλητές τους που διατάσσονται οριζόντια στα πολιτικά κόμματα, στοχεύουν στη μακροημέρευση της κυβέρνησης Παπαδήμου. Οχι επειδή ανησυχούν για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, εκτιμώντας ότι μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή δεν θα τα κατάφερνε ή θα τα κατάφερνε χειρότερα. Αλλά διότι έτσι σχεδιάζουν ότι θα μειωθεί η ισχύς των ήδη απαξιωμένων πολιτικών κομμάτων και το πολιτικό σύστημα θα σπάσει -είτε πριν είτε μετά τις εκλογές- σε μικρότερες σε εκλογική επιρροή πολιτικές δυνάμεις. Σχεδιάζουν το πέρασμα στην εποχή των «κυβερνήσεων συνεργασίας» όχι ως αποτέλεσμα της ωρίμανσης της ελληνικής κοινής γνώμης, άρα και αποτέλεσμα που θα προκύψει από την ετυμηγορία της στις κάλπες, αλλά ως όχημα για την υλοποίηση των δικών τους σχεδίων για τον έλεγχο της πολιτικής και οικονομικής ζωής. Με άλλα λόγια, βλέπουν την κρίση ως ευκαιρία για την ενίσχυση της δικής τους θέσης έναντι της πολιτικής σε αυτή τη διαρκή μάχη εξουσίας που εξελίσσεται σε εθνικό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.
Ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ εκτιμά -από διαφορετικές θέσεις και με διαφορετικές επιδιώξεις- ότι όσο περισσότερος χρόνος υπάρξει μέχρι τις επόμενες εκλογές τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να δώσει τη μάχη της επιβίωσης στις επόμενες εκλογές από καλύτερη από τη σημερινή θέση. Ο Ανδρέας Λοβέρδος, η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Γιάννης Ραγκούσης και ο Ηλίας Μόσιαλος έχουν δημοσίως αναφερθεί υπέρ της παράτασης του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου. Μάλιστα, η υπουργός Παιδείας προέτρεψε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει και σε ανασχηματισμό, κάτι που πηγές του Μαξίμου δεν αποκλείουν. Οπως όμως διευκρινίζουν, «αν γίνουν αλλαγές στην κυβέρνηση, θα γίνουν επειδή κάποιοι θα θελήσουν να φύγουν ή επειδή θα πρέπει να γίνει καλύτερα η δουλειά που έχει να κάνει αυτή η κυβέρνηση, πάντως εντός του πλαισίου που έχει συμφωνηθεί από τα τρία κόμματα».
Η πολιτική επιδίωξη των στελεχών του ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι θεμιτή, εγκυμονεί όμως κινδύνους που αφορούν στο πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και όχι μόνο το ίδιο το κόμμα. Η απομάκρυνση Παπανδρέου από την πρωθυπουργία αποτέλεσε ταυτόχρονα κοινό στόχο πολιτικών και οικονομικών δυνάμεων, με σύμμαχο και τη συντριπτική πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας που έχει ήδη απορρίψει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
Ισχυρά οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα -όχι άδικα- είδαν καταστροφική τη συνέχεια του Γ. Παπανδρέου στην πρωθυπουργία και συγκυριακά ένωσαν τις δυνάμεις τους με κοινό μήνυμα την αντικατάστασή του από τον Λ. Παπαδήμο. Αυτό βόλευε τη Ν.Δ., η οποία στην πτώση Παπανδρέου είδε μια πολιτική νίκη από την οποία θα μπορούσε να ξεκινήσει η δημοσκοπική και εκλογική ανάκαμψή της.
Βόλευε όμως και ένα μεγάλο κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, το οποίο, με το βλέμμα στην επόμενη ημέρα και τη διαδοχή Παπανδρέου, έβλεπε την απομάκρυνσή του από την πρωθυπουργία ως ευκαιρία προκειμένου αφενός να «αποσυνδεθεί» κατά το δυνατόν το ΠΑΣΟΚ από την καταστροφική πολιτική των τελευταίων δύο ετών αλλά και να αποδυναμωθεί ο Γ. Παπανδρέου στον εσωκομματικό στίβο της διαδοχής, στην αναμενόμενη από τους εσωκομματικούς αντιπάλους του προσπάθειά του να επαναδιεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Και από κοντά και ο ΛΑ.Ο.Σ. που είδε στην απομάκρυνση Παπανδρέου την ευκαιρία να γίνει κυβερνητική συνιστώσα και να συνομιλήσει στο προσκήνιο με οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα, με τα οποία εδώ και καιρό συνομιλούσε στο παρασκήνιο. Και όταν είδε ότι η συμμετοχή του στην κυβέρνηση του στοιχίζει δημοσκοπικά, άρχισε να παίρνει αποστάσεις με τη μορφή παρεμβάσεων. Οπως του Αδώνιδος Γεωργιάδη, ο οποίος είπε ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν έχει τη νομιμοποίηση να λάβει νέα μέτρα, ή του Μάκη Βορίδη, ο οποίος απείλησε με παραίτηση εφόσον η Τρόικα επιμείνει στην απελευθέρωση του επαγγέλματος των ταξί χωρίς πληθυσμιακά κριτήρια.
Δεν πρόκειται φυσικά για καμία συνομωσία κατά του Γ. Παπανδρέου, όπως εδώ και καιρό προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη η Ιπποκράτους, επιχειρώντας να «νεκραναστήσει» πολιτικά τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και να τον εμφανίσει ως άλλον… Ελ Σιντ. Ο Γ. Παπανδρέου έκανε ό,τι ήταν δυνατό και ακόμα περισσότερα για να φέρει τον εαυτό του στη σημερινή θέση, δύο χρόνια μετά τον εκλογικό θρίαμβό του. Σε πολιτικό επίπεδο πληρώνει όσα του αναλογούν, ανεξαρτήτως των όποιων σχεδίων. Και γι’ αυτό αποτυγχάνει η προσπάθεια της Ιπποκράτους να αναβιώσει τη συνωμοσία συμφερόντων εναντίον του, με την οποία επικράτησε στην εσωκομματική μάχη του 2007.
Τα σχέδια αυτά όμως είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού, αλλά προχωρούν -όπως επιμένουν οι πληροφορίες μας- ερήμην του Λ. Παπαδήμου και φυσικά του ελληνικού λαού, που παραμένει στη συντριπτική πλειονότητά του υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας και του ευρώ και θα τιμήσει όποιον καταφέρει να το διασφαλίσει, αλλά έπειτα από δύο χρόνια καταστροφικής μείωσης του εισοδήματος και του βιοτικού επιπέδου του, δεν θα παραχωρήσει το δικαίωμά του να εκφραστεί στην κάλπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου