Όταν διάβασα την είδηση πως ο κ. Καρανίκας διορίσθηκε στο γραφείο του στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού, υπέθεσα πως ήταν ένας από τους εκατοντάδες πολιτικούς επιστήμονες που, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην, δούλευε και ως σερβιτόρος. Προς στιγμήν είπα μπράβο και στον νεαρό αλλά και στον πρωθυπουργό μας, που εκτίμησε τη φιλοπονία του.
Όταν διάβασα όλο το βιογραφικό του και αντιλήφθηκα περί τίνος πρόκειται, εξοργίστηκα με τον εαυτό μου, που έστω και για λίγο πίστεψε πως από αυτό το συνονθύλευμα υπήρχε περίπτωση να προκύψει κάτι το θετικό.
Ο νεαρός δεν είναι κανένας ναυαγός της ζωής, χτυπημένος από τη μοίρα, που ασκούσε το επάγγελμα του σερβιτόρου. Αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν άξιος θαυμασμού. Πρόκειται για άτομο που ξεδιάντροπα δηλώνει πως «η καριέρα είναι χολέρα» Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα με όλον τον συρφετό των συριζαίων που διορίζονται σωρηδόν στο Δημόσιο.
Τα βιογραφικά τους –βιογραφικά ντροπής– καθρεφτίζουν τις αρχές και τις αξίες του ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Αντί να τα κρύβουν, τα ανεμίζουν προκλητικά και ανερυθρίαστα σε μία κοινωνία των ανέργων και των αναξιοπαθούντων, καθώς αναδεικνύουν τις αρχές και τις αξίες του χαβαλέ, της ξεφτίλας, του μπάχαλου, της καθόλου προσπάθειας.
Δηλαδή βρισκόμαστε μπροστά στην πλήρη αντιστροφή των αξιών με τις οποίες γαλουχήθηκαν και δημιούργησαν γενιές Ελλήνων. Δεν καταρρακώνονται απλώς οι έννοιες της εργατικότητας, του μόχθου, της προσπάθειας, της επιβράβευσης, αλλά αντικαθίστανται συγχρόνως από την τεμπελιά, τον φραπεδισμό, την ραθυμία. Γιατί αυτό ακριβώς επιβάλλει η κοσμοθεωρία τους.
Δεν αρκεί να γκρεμίσουν τις αξίες και τις αρχές του «παλιού καθεστώτος». Πρέπει να τις αντικαταστήσουν με τις δικές τους. Στην αρχή ίσως φανούν περίεργες, γραφικές, εξωτικές. Αλλά σιγά - σιγά με τους μηχανισμούς επιβολής που διαθέτει το «νέο καθεστώς» θα ηγεμονεύσουν.
Άλλωστε τι είναι προτιμότερο; Να δουλεύεις και να αμείβεσαι ή να μην δουλεύεις και πάλι να αμείβεσαι; Η απάντηση νομίζω είναι προφανής. Στο δε αυτονόητο ερώτημα «και πώς θα αμείβονται χωρίς να παράγουν έργο», η εξίσου αυτονόητη απάντηση είναι πως «πάντα θα υπάρχουν κορόιδα που θα δουλεύουν και με τους φόρους τους θα πληρώνουν τους άλλους». Τους, εκ πεποιθήσεως και ιδεολογίας, τεμπέληδες.
Σε μία κοινωνία με στοιχειώδη αυτοσεβασμό και ευαισθησία στο δράμα των ανέργων, η δημοσίευση αυτών των κατάπτυστων βιογραφικών, του «αρραβωνιαστικού» της Σβίγγου, του γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, του Καρανίκα και πολλών άλλων, θα έθετε σε λειτουργία τους μηχανισμούς της συλλογικής αφύπνισης. Θα ενεργοποιούσε τα αντανακλαστικά της κοινωνικής αυτοάμυνας μπροστά στην επέλαση των «ανύπαρκτων», των εκφραστών του «τίποτα».
Έτσι, το πιο ανησυχητικό δεν είναι τα όσα πρωτοφανή διαπράττουν οι συριζαίοι, αλλά η απάθεια με την οποία τα αντιμετωπίζει η λεγόμενη κοινή γνώμη. Ο διορισμός του Καρανίκα αποτελεί την απόλυτη περιφρόνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς όλες τις αρχές που μπορεί να μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη και στην πρόοδο. Και αποτελεί άμεση προσβολή και πρόκληση προς τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους –και στις οικογένειες τους– που ξενιτεύθηκαν για να κερδίσουν τη ζωή τους.
Κι όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, ας σφίξουμε για μίαν ακόμα φορά τα δόντια.
Υ.Γ. Ελπίζω, όταν θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, να έχει ανακληθεί ο διορισμός του «απίθανου αυτού τύπου» στη θέση του πρωθυπουργικού συμβούλου.
Του Σάκη Μουμτζή
http://www.liberal.gr/arthro/35956/imerologia/sakis-moumtzis/ta-biografika-tis-ntropis.html
Όταν διάβασα όλο το βιογραφικό του και αντιλήφθηκα περί τίνος πρόκειται, εξοργίστηκα με τον εαυτό μου, που έστω και για λίγο πίστεψε πως από αυτό το συνονθύλευμα υπήρχε περίπτωση να προκύψει κάτι το θετικό.
Ο νεαρός δεν είναι κανένας ναυαγός της ζωής, χτυπημένος από τη μοίρα, που ασκούσε το επάγγελμα του σερβιτόρου. Αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν άξιος θαυμασμού. Πρόκειται για άτομο που ξεδιάντροπα δηλώνει πως «η καριέρα είναι χολέρα» Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα με όλον τον συρφετό των συριζαίων που διορίζονται σωρηδόν στο Δημόσιο.
Τα βιογραφικά τους –βιογραφικά ντροπής– καθρεφτίζουν τις αρχές και τις αξίες του ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Αντί να τα κρύβουν, τα ανεμίζουν προκλητικά και ανερυθρίαστα σε μία κοινωνία των ανέργων και των αναξιοπαθούντων, καθώς αναδεικνύουν τις αρχές και τις αξίες του χαβαλέ, της ξεφτίλας, του μπάχαλου, της καθόλου προσπάθειας.
Δηλαδή βρισκόμαστε μπροστά στην πλήρη αντιστροφή των αξιών με τις οποίες γαλουχήθηκαν και δημιούργησαν γενιές Ελλήνων. Δεν καταρρακώνονται απλώς οι έννοιες της εργατικότητας, του μόχθου, της προσπάθειας, της επιβράβευσης, αλλά αντικαθίστανται συγχρόνως από την τεμπελιά, τον φραπεδισμό, την ραθυμία. Γιατί αυτό ακριβώς επιβάλλει η κοσμοθεωρία τους.
Δεν αρκεί να γκρεμίσουν τις αξίες και τις αρχές του «παλιού καθεστώτος». Πρέπει να τις αντικαταστήσουν με τις δικές τους. Στην αρχή ίσως φανούν περίεργες, γραφικές, εξωτικές. Αλλά σιγά - σιγά με τους μηχανισμούς επιβολής που διαθέτει το «νέο καθεστώς» θα ηγεμονεύσουν.
Άλλωστε τι είναι προτιμότερο; Να δουλεύεις και να αμείβεσαι ή να μην δουλεύεις και πάλι να αμείβεσαι; Η απάντηση νομίζω είναι προφανής. Στο δε αυτονόητο ερώτημα «και πώς θα αμείβονται χωρίς να παράγουν έργο», η εξίσου αυτονόητη απάντηση είναι πως «πάντα θα υπάρχουν κορόιδα που θα δουλεύουν και με τους φόρους τους θα πληρώνουν τους άλλους». Τους, εκ πεποιθήσεως και ιδεολογίας, τεμπέληδες.
Σε μία κοινωνία με στοιχειώδη αυτοσεβασμό και ευαισθησία στο δράμα των ανέργων, η δημοσίευση αυτών των κατάπτυστων βιογραφικών, του «αρραβωνιαστικού» της Σβίγγου, του γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, του Καρανίκα και πολλών άλλων, θα έθετε σε λειτουργία τους μηχανισμούς της συλλογικής αφύπνισης. Θα ενεργοποιούσε τα αντανακλαστικά της κοινωνικής αυτοάμυνας μπροστά στην επέλαση των «ανύπαρκτων», των εκφραστών του «τίποτα».
Έτσι, το πιο ανησυχητικό δεν είναι τα όσα πρωτοφανή διαπράττουν οι συριζαίοι, αλλά η απάθεια με την οποία τα αντιμετωπίζει η λεγόμενη κοινή γνώμη. Ο διορισμός του Καρανίκα αποτελεί την απόλυτη περιφρόνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς όλες τις αρχές που μπορεί να μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη και στην πρόοδο. Και αποτελεί άμεση προσβολή και πρόκληση προς τους εκατοντάδες χιλιάδες νέους –και στις οικογένειες τους– που ξενιτεύθηκαν για να κερδίσουν τη ζωή τους.
Κι όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, ας σφίξουμε για μίαν ακόμα φορά τα δόντια.
Υ.Γ. Ελπίζω, όταν θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, να έχει ανακληθεί ο διορισμός του «απίθανου αυτού τύπου» στη θέση του πρωθυπουργικού συμβούλου.
Του Σάκη Μουμτζή
http://www.liberal.gr/arthro/35956/imerologia/sakis-moumtzis/ta-biografika-tis-ntropis.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου