Να βάλουμε πλάτη; Ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε...

Πριν έξι μήνες, προσβλέποντας σε μια καλύτερη μέρα τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, πολλοί πολίτες της χώρας μας επέλεξαν να γυρίσουν σελίδα.

Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας ένα πρόγραμμα σε εντελώς αντίθετη ρότα από αυτή που πήγαινε η Ελλάδα κατά τη διακυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, έταξε πολλά, υπερβολικά πολλά σε έναν πολύπαθο λαό που είχε ανάγκη να ακούσει ωραία πράγματα, να δει την ελπίδα να έρχεται…

Οι εκπαιδευτικοί, που πληρώσαμε περισσότερο από όλους τις
μνημονιακές πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων (να σημειώσω ότι είχαμε συναδέλφους σε διαθεσιμότητα και στα πρόθυρα απόλυσης καθώς επίσης ότι είμαστε πλέον ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΜΕΙΒΟΜΕΝΟΙ δημόσιοι

υπάλληλοι) περιμέναμε πολλά από μια νέα κυβέρνηση με αριστερό κορμό (έστω κι αν είχε και έχει ακόμη ακροδεξιό δεκανίκι).      

Αντί όμως να καλυτερεύσει η κατάσταση, από τις πρώτες μέρες της νέας διακυβέρνησης και την πρώτη επαφή του κλάδου με το δίδυμο Μπαλτά - Κουράκη στο Υπουργείο Παιδείας, εισπράξαμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στα βασικότερα αιτήματά μας, με εξαίρεση την επαναφορά των εκπαιδευτικών που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα (με έναν αστερίσκο που εύχομαι να διαψευστεί…), λόγω …οικονομικής στενότητας.              

Μόλις πριν λίγους μήνες, κατά τη διακυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ υπήρχε συμφωνία και πρόβλεψη στον προϋπολογισμό για 15000 νέες προσλήψεις οι περισσότερες εκ των οποίων θα γίνονταν στην Παιδεία και στην Υγεία.         

Μάλιστα αστειευόμενος, συζητώντας στα σχολεία με συναδέλφους, έλεγα «ευτυχώς υπήρχε το μνημόνιο και θα λειτουργήσουν στοιχειωδώς τα σχολεία μας το Σεπτέμβριο»…

Σήμερα αναρωτιέμαι τι απέγιναν άραγε αυτές οι προσλήψεις; Έπεσαν κι αυτές θύμα της …επιτυχημένης διαπραγμάτευσης των μαθητευόμενων μάγων που θα έβρισκαν για όλα το φάρμακο που απαιτούνταν;           

Η ίδια κυβέρνηση που φαίνεται ικανή να βρίσκει χρήματα όταν πρόκειται να ικανοποιήσει την κομματική πελατεία της, δεν βρίσκει δυστυχώς χρήματα για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς ούτε τα σχολειά μας ούτε τα νοσοκομεία μας ούτε, ούτε, ούτε…       

Και σήμερα ακούσαμε τον Υπουργό Παιδείας να καλεί εμάς τους εκπαιδευτικούς να βάλουμε πλάτη (αν χρειαστεί) και να αποδεχτούμε αύξηση του «ωραρίου εργασίας» μας κατά 2 ώρες…  

Μέτρο που μας επιβλήθηκε και από την προηγούμενη κυβέρνηση και μας είχε βγάλει επίσης στο δρόμο…        

Είναι γεγονός ότι σε πολλά μέτρα στο παρελθόν, βάλαμε πλάτη, με αποκορύφωμα την αποδοχή ατουφέκιστα του ενιαίου μισθολογίου – φτωχολογίου, άσχετα που σε αυτό έπαιξε ρόλο η αριστερή προπαγάνδα που υπήρχε…               

Όμως, όπως εδώ και δύο χρόνια περίπου αντιδράσαμε στην αύξηση διδακτικού μας ωραρίου έτσι και τώρα.  

Δεν είναι μόνο η έμμεση μείωση κατά ένα επιπλέον 10% των αποδοχών μας, δεν είναι που αν πραγματοποιηθεί αυτή η αύξηση δεν θα διοριστούν ΠΟΤΕ περίπου 6000 νέοι εκπαιδευτικοί, δεν είναι που πλέον κινδυνεύουν ακόμη περισσότεροι εκπαιδευτικοί ορισμένων κλάδων και ειδικά σε μικρά σχολεία…             

Είναι κυρίως που η αριστερή κυβέρνηση συνεχίζει να ΣΤΟΧΟΠΟΙΕΙ τον κλάδο των εκπαιδευτικών.

Για μια ακόμη φορά να πούμε σε όλους ότι το ωράριο εργασίας μας είναι πολλαπλάσιο των 18-23 ωρών που αναφέρεται στα μέσα της κυβερνητικής ή οποιασδήποτε προπαγάνδας.

Εκτός των ωρών διδασκαλίας, οι εκπαιδευτικοί έχουν να διεκπεραιώσουν και έναν όγκο εξωδιδακτικών καθηκόντων, ώστε να μπορούν τα σχολεία να λειτουργούν όπως ο έλεγχος απουσιών, οι βαθμοί, η αλληλογραφία με φορείς, τα κάθε είδους έγγραφα που πρέπει να διεκπεραιωθούν και ή δυνατόν να παραδοθούν αυθημερόν στους αιτούντες, οι εξετάσεις, η προετοιμασία των διδασκόντων αλλά και των αιθουσών ή εργαστηρίων αλλά και μια σειρά άλλων εργασιών, οι εξετάσεις κάθε μορφής καθώς και τα πολλά «εργαλεία» που επιβλήθηκαν να υπάρχουν για την ομαλή λειτουργία και χρειάζονται καθημερινή ενημέρωση, φορτώνοντας επιπλέον με μεγάλο όγκο γραφειοκρατικής φύσης εργασιών τους εκπαιδευτικούς, που παράλληλα, να μην ξεχνάμε, έχουν και το ρόλο του «παιδοφύλακα» για 6-7 ώρες, αφού στα σχολεία δεν υπάρχει φύλαξη…            

Όλα αυτά τα χρόνια, η λειτουργία των σχολείων οφείλεται στην πλάτη που έβαλαν οι εκπαιδευτικοί μας.         

Και όλα αυτά είναι που μας κάνουν να σκεφτόμαστε πολύ αν θα ξαναβάλουμε πλάτη ώστε να υλοποιηθούν τα όποια σχέδια έχει η όποια κυβέρνηση για το μέλλον μας…       

Η υπομονή μας εξαντλήθηκε και φρόντισαν σε αυτό και οι προεκλογικές ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ του κυβερνώντος κόμματος.      



Κατσαρός Κωνσταντίνος              

Πρόεδρος Α ΕΛΜΕ          
Αιτωλοακαρνανίας