Ονειρεύεται... αυτοδυναμία ο Τσίπρας

Ο Τσίπρας φλερτάρει με την αυτοδυναμία, όπως ο ίδιος λέει, και δεν του φτάνουν 151 βουλευτές, θέλει και περισσότερους. Πιθανότατα να περιμένει ένα 38%, δηλαδή περισσότερο απ’ ότι πήρε τον Ιανουάριο που είχε το 1/3 του ΣΥΡΙΖΑ μαζί του που τώρα έφυγε με τον Λαφαζάνη. Που είχε μαζί του 16 βουλευτές που ήταν πρώτοι στις περιφέρειές τους και τώρα πήγαν στη Λαϊκή Ενότητα.

Που είχε τον Βαρουφάκη στην Αθήνα που πήρε πάνω από 140 χιλιάδες ψήφους και τη Ζωή που σάρωσε. Που είχε μαζί του ιστορικές μορφές της Αριστεράς όπως ο Γλέζος και ο Μίκης οι οποίοι πουλάνε ακόμη στους αριστερούς χαχόλους.

Που είχε το… πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, δηλαδή φύκια για μεταξωτές κορδέλες και καθρεφτάκια με τα οποία θαμπώθηκαν οι Έλληνες.

Που ήταν η βασική έκφραση ενός ψεύτικου αντιμνημονιακού κινήματος μόνο που τώρα είναι και ο ίδιος μνημονιακός πρωθυπουργός.

Πήρε 36% και έκανε συμμαχία με τον Καμμένο ενώ τώρα οι ΑΝΕΛ θα δουν τη Βουλή από μακριά. Τον Ιανουάριο ο κόσμος ήθελε κάτι φρέσκο, κάτι νέο να τον κυβερνήσει. Το έζησε στο πετσί του, τον γνώρισε και τον Αλέξη, ξέρει πλέον καλά με ποιον έχει να κάνει.

Πριν τις εκλογές ο Τσίπρας κατήγγειλε τον ΕΝΦΙΑ που σίγουρα έκοψε 2-3 μονάδες από τη ΝΔ. Τώρα με τον αριστερό ΕΝΦΙΑ πώς θα αντιδράσει ο κόσμος;

Στις προηγούμενες εκλογές υπήρχε το κίνημα «μην πληρώνετε τίποτε». Ούτε φόρους, ούτε τέλη, ούτε ΕΝΦΙΑ, ούτε χρέη. Τώρα που τα χαράτσια είναι γνωστά και κανείς δεν μπορεί να ξεγελαστεί θα πάρει 38%;

Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου δεν έχουν καμιά σχέση με του Γενάρη κι ας τα αφήσουν αυτά οι παπαγάλοι που διαρρέουν ψεύτικες δημοσκοπήσεις και… αέρα αυτοδυναμίας του Τσίπρα. Εντάξει, μπορεί τα άλλα κόμματα να μην έχουν δυναμική και πιθανότατα ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα. Όμως, θα είναι τόσο κατακερματισμένο το πολιτικό σύστημα, με εννιά πιθανότατα κόμματα στη Βουλή, που τίποτε δεν είναι πιθανό. Τι θα γίνει αν δούμε π.χ. τον ΣΥΡΙΖΑ πολύ κάτω από 30%; Τι θα γίνει αν ανέβει η Χρυσή Αυγή και το Ποτάμι γίνει τρίτο κόμμα με διαφορά; Τι θα γίνει αν ο Λαφαζάνης πάρει ένα ποσοστό ακόμη και κοντά στο 10%; Και τέλος, τι θα γίνει αν όλοι αυτοί είναι ο ένας εναντίον όλων, χωρίς κανένα περιθώριο συνεννόησης;

Υπό κανονικές συνθήκες θα λέγαμε ότι αυτός που θα βγει πρώτο κόμμα, καλύτερα να έχει αυτοδυναμία. Αν δεν ξέραμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει το καταστροφικό του έργο θα ευχόμασταν να πάρει και 40% για να γλιτώσει η χώρα την ακυβερνησία. Αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο και μόνο στα όνειρα ορισμένων διαπλεκόμενων που στηρίζουν τον Τσίπρα.

Όπως όλα δείχνουν η επόμενη ημέρα των εκλογών θα είναι δύσκολη και θα δείξει τον βαθύ διχασμό της ελληνικής κοινωνίας. Παρά τους λεονταρισμούς και τις συγκρούσεις, ενδεχομένως να πάμε στις 21 Σεπτεμβρίου σε ευρύτερες κυβερνήσεις συνεργασίας. Μεταξύ πολλών κομμάτων ή ακόμη και μεγάλο συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ. Αλλά, ανάλογα με το ποσοστό που θα πάρει ο Τσίπρας, θα κριθεί και αν θα είναι αυτός πρωθυπουργός. Αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτο κόμμα αλλά με μικρή διαφορά από τη ΝΔ τότε η κυβέρνηση συνεργασίας δεν τον χωράει και καλύτερα να πάει σπίτι του.

Εκεί θα πάει βεβαίως και αν χάσει την πρωτιά ο ΣΥΡΙΖΑ. Τότε το άστρο του Τσίπρα έσβησε οριστικά. Όμως το ερώτημα είναι ένα: Αν είναι να πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας αφού η αυτοδυναμία αποκλείεται, γιατί να μην το κάνουμε τώρα να γλιτώσει η χώρα την προεκλογική περίοδο; Να γλιτώσει η οικονομία μερικά δις και οι πολίτες κι άλλα μέτρα; Μήπως δηλαδή οι εκλογές δεν είναι το μοναδικό έγκλημα του Τσίπρα αλλά θα ακολουθήσει κι άλλο, αυτό της ακυβερνησίας;