Οι καθηγητές και οι Διευθυντές στα γενικά λύκεια ψάχνουν εναγωνίως να λύσουν το γρίφο της προαγωγής από τάξη σε τάξη.
Τι θα ισχύσει άραγε; Οι γενικές προσεγγίσεις, όπως π.χ. «με το ΠΔ. 60/2006» δεν επαρκούν, διότι έκτοτε άλλαξε η ομαδοποίηση των μαθημάτων.
Σύμφωνα με ότι ισχύει μέχρι σήμερα, ο μαθητής προάγεται, εφόσον ο Γενικός Μέσος Όρος του είναι 10 και άνω σε καθεμιά από τις παρακάτω περιπτώσεις:
1. Όταν έχει στα μαθήματα (Μέσους όρους των κλάδων τους): Ελληνική Γλώσσα και Μαθηματικά τουλάχιστον 10 και στα υπόλοιπα μαθήματα τουλάχιστον 8.
Το τελευταίο σημαίνει να έχει τουλάχιστον 8 στα μαθήματα που δεν έχουν κλάδους και τουλάχιστον 8 στο μάθημα των φυσικών επιστημών, δηλαδή στο Μ.Ο. των τριών κλάδων του Φυσική, Χημεία, Βιολογία.
2. Όταν δεν ισχύει η περίπτωση 1, αλλά έχει τουλάχιστον 8 σε κάθε κλάδο των μαθημάτων Ελληνική Γλώσσα και Μαθηματικά και Μέσο Όρο τουλάχιστον 12,5 στους 8 κλάδους: Αρχαία, Νεοελληνική Γλώσσα, Νεοελληνική Γραμματεία, Άλγεβρα, Γεωμετρία, Φυσική, Χημεία, Βιολογία.
Αυτό τώρα αλλάζει και σύμφωνα με δηλώσεις του νέου υπουργού, θα εφαρμοστεί το Π.Δ. 60/2006.
Ασφαλώς η προαγωγή γίνεται πιο εύκολα σε σχέση με το ισχύον, αλλά πιο δύσκολα από το προηγούμενο (της κας Χριστοφιλοπούλου), για το οποίο είχε γραφεί σκωπτικά, ότι «για να μην προαχθεί μαθητής Λυκείου, θα πρέπει να υποβάλλει αίτηση δεόντως χαρτοσεσημασμένη».
Πάντως το υπουργείο θα πρέπει να προβεί σύντομα σε οριστική επίλυση του θέματος, διότι η σύγχυση δεν είναι καλός σύμβουλος.
Με την ευκαιρία αυτή, ίσως θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το υπουργείο αν στόχος του είναι να διευκολύνει την «διέλευση» των μαθητών από τα σχολεία, ξεκινώντας από την «κατώτατη βαθμίδα» μέχρι τη μέση ή μόρφωση των παιδιών, ακόμη και σύμφωνε με την κατάταξη Πίζα που πολλοί αμφισβητούν.
Αυτό που κυκλοφορεί στους διαδρόμους του υπουργείου περί δωδεκάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, θα πρέπει να συνδυαστεί με ξεκαθάρισμα της αποστολής του σχολείου και κυρίως του Λυκείου.
Προφανώς κανείς δεν θέλει το φαινόμενο των ψηλών ποσοστών αποτυχίας, αλλά αυτό δεν λύνεται με χαμήλωμα των απαιτήσεων και των βαθμών προαγωγής, αλλά με αναβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας.
Επίσης θα πρέπει να ξεκαθαρίσει το υπουργείο αν θα συνεχίσουν οι καθηγητές και οι δάσκαλοι να αξιολογούν και να βαθμολογούν τους μαθητές τους, χωρίς οι ίδιοι ποτέ να αξιολογούνται.
Η έκφραση που χρησιμοποιήθηκε στη θέση της αξιολόγησης, δηλαδή «η αποτίμηση», πρέπει να αποκτήσει ένα περιεχόμενο και φυσικά να εξηγηθούν οι διαδικασίες της αποτίμησης. Θα την κάνει την αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου ο Σύλλογος Διδασκόντων σε μια συνεδρίαση, θα την κάνει το σχολικό συμβούλιο;
Θα ξαναστηθεί ο μηχανισμός των Επιθεωρητών, θα ξαναμπεί στην τάξη για αξιολόγηση ο Σχολικός Σύμβουλος-Επιθεωρητής, θα έχει σοβαρό ρόλο στην αξιολόγηση ο Διευθυντής του Σχολείου;
Όλα αυτά είναι καίρια ερωτήματα και από τις απαντήσεις που θα δοθούν θα κριθεί η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας και οι προθέσεις της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου