Επαναφορά του Σημίτη από την πίσω πόρτα;

Ζούμε μια ημέρα όπου τα ονόματα της νέας κυβέρνησης και φυσικά του επικεφαλής της να είναι ακόμη στον αέρα και τα όσα ακούγονται είτε να απέχουν από την πραγματικότητα είτε να οφείλονται σε ασφυκτικές πιέσεις προκειμένου να επιβληθούν συγκεκριμένα πρόσωπα. Οι φήμες δίνουν και παίρνουν με το όνομα του Λουκά Παπαδήμου να φιγουράρει πρώτο στη λίστα για τη θέση του πρωθυπουργού. Κάποιες εφημερίδες μάλιστα του έχουν κάνει ακόμη και υμνητικά δισέλιδα για το βιογραφικό του, πόσο τεχνοκράτης είναι, πόσο τον θέλουν οι αγορές και οι ξένοι ηγέτες και άλλα πολλά εγκωμιαστικά που στο κάτω κάτω θα κριθούν επί του πρακτέου.

Υπάρχουν, πάντως, ορισμένες φήμες που πρέπει να προσεχθούν από τη νικήτρια του πολιτικού μπρα ντε φερ, τη Νέα Δημοκρατία. Διότι όταν μπαίνουν από την αρχή προαπαιτούμενα και όροι το παιχνίδι δεν είναι και πολύ καθαρό.
Λέγεται λοιπόν τις τελευταίες ώρες ότι ο Λουκάς Παπαδήμος προκειμένου να αποδεχθεί τη θέση του επικεφαλής της νέας κυβέρνησης ζητά να αναλάβει ταυτόχρονα και το υπουργείο Οικονομικών γιατί δε θέλει με τίποτε τον Β. Βενιζέλο, ενώ προτείνει για βασικά του στηρίγματα τον πρώην υπουργό της κυβέρνησης Σημίτη, και πρόεδρο στα ΕΛ.ΠΕ. (με τους 17 μισθούς των εργαζόμενων) Τάσο Γιαννίτση και τον πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων επί Σημίτη και νυν πρόεδρο της Εθνικής τράπεζας (βασική επιλογή του Γ. Παπανδρέου) τον κ. Βασίλη Ράπανο.
Με λίγα λόγια επιχειρείται να στηθεί μια τρόικα βασικών σημιτικών εξαπτέρυγων (Παπαδήμος-Γιαννίτσης-Ράπανος) οι οποίοι θα αναλάβουν τα ηνία της οικονομίας, τις κρίσιμες αυτές 100 ημέρες.
Ένας νυν σύμβουλος του κ. Παπανδρέου, ένας συνάδελφός του στο υπουργικό συμβούλιο της περιόδου του Κ. Σημίτη, κι ένας άνθρωπος της αγοράς με πλάτες στο ΠΑΣΟΚ, προαλείφονται για το οικονομικό επιτελείο.
Και το ερώτημα είναι: Αφού επιχειρούν να αναβιώσουν το Σημιτισμό, γιατί δεν φέρνουν τον ίδιο τον Σημίτη να αναλάβει την προεδρία της κυβέρνησης για να τελειώνουμε; Τον θέλουν τα καθεστωτικά Media, τον θέλουν οι ξένοι δανειστές μας, ας τον φάμε κι εμείς ξανά στα μούτρα για να θυμηθούμε τις ένδοξες ημέρες της περιόδου 2000-2004.
Αυτό σίγουρα δεν παραπέμπει σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας.